มัณฑะเลย์ (01) .. เดินทางสู่ มัณฑะเลย์ เมืองหลวงสุดท้ายของกษัตริย์พม่า
เราเดินทางจากพุกามมาที่มัณฑเลย์โดยใช้บริการรถโดยสารประจำทางที่แวะมารับถึงโรงแรม ด้วยเป็นทางที่รถผ่านอยู่แล้ว … คราวนี้รถโดยสารเป็นรถขนาดเล็ก แต่รับคนโดยสารไม่อั้นเช่นเดิม อีกทั้งยังแล่นผ่านหลายเมือง จึงเป็นเหตุให้รถแน่นขนัด
… ผู้คนยืนจนเต็มไม่มีที่ว่างในรถ บางคนห้อยโหน หรือนั่งบนหลังคา ส่วนเราจ่ายในอัตราคนต่างชาติ (คือมากกว่าคนพม่าราว 5-6 เท่า)เขาเลยล๊อคที่นั่งไว้ให้ ดีที่ไม่ต้องยืนตลอดทาง
วันนี้มีชาวต่างชาติ 5 คนเดินทางพร้อมกันสู่จุดหมายที่มัณฑะเลย์ … นอกจากเรา 2 คน มีสามีภรรยาชาวเกาหลี และฝรั่งผู้ชายตัวใหญ่คนหนึ่ง … ที่นั่งบนรถเล็กมาก ฝรั่งคนนั้นนั่งอยู่ตรงทางขึ้นลง และมีเก้าอี้พลาสติกไร้พนักผิงแบบที่เห็นใช้ในร้านอาหารของบ้านเรา เวลามีผู้โดยสารขึ้นมา
พนักงานประจำรถก็จะมาดึงเก้าอี้ไปให้ผู้โดยสารใหม่นั่งเรียงๆกันไป … น่าสงสารที่ฝรั่งคนนั้นต้องลุกๆนั่งๆอยู่เรื่อง อีกทั้งความกว้างของเก้าอี้โดยสารนั้นน้อยเหลือเกิน คงทรมานมากมายกว่าจะไปถึงที่หมาย
ช่วงที่รถแล่นออกจากพุกาม ทิวทัศน์ข้างทางยังเป็นแบบชนบท ที่น่าสนใจคือมีการปลูกต้นตาลมากมายตลอด 2 ข้างทางเป็นระยะทางหลายสิบกิโล ฉันมองเห็นวัวที่ถูกผูกติดกับแกนไม้เดินไปรอบๆ เหมือนว่ากำลังโม่แป้งหรืออะไรสักอย่าง
คนพม่าเขาอธิบายให้ฟังว่า สิ่งที่ฉันเห็นคือการโม่เอาน้ำมันจากถั่วชนิดหนึ่ง โดยใช้วัวเดินไปรอบๆแกนไม้ และไม่มีอะไรเกี่ยวกับต้นตาลค่ะ … ส่วนตาลนั้นจะนำมาทำน้ำตาลก้อน ทานเป็นของว่าง หรือผสมกับสิ่งอื่นใช้ทานเป็นขนมก็ได้ เห็นมีตามร้านอาหารทั่วไปค่ะ รวมถึงอาจทำเครื่องดื่มอัลกอร์ฮอลจากตาลด้วยก็ได้ (ไม่รู้ว่าจะเป็นเบียร์ หรืออย่างอื่น ไม่เคยลองค่ะ)
รถแวะจอดให้ผู้โดยสารลงมาพัก ระหว่างนั้นมีแม่ค่านำสินค้าประเภทของที่ระลึก ของขบเคี้ยว และอาหารชนิดต่างๆมาเสนอขายข้างๆตัวรถ … ดูแล้วเหมือนที่ต่างจังหวัดของเราเหมือนกันค่ะ
ถึงเวลาอาหารกลางวัน … รถโดยสารของเราแวะจอดให้ผู้โดยสารได้พักที่ร้านอาหารกลางทาง ฉันสังเกตุเห็นว่ามีชาวพม่าจำนวนไม่น้อยที่เดินทางพร้อมเสบียงกรัง และที่น่าชื่นชมก็คือ ร้านอาหารอนุญาตให้คนเหล่านี้นำอาหารมานั่งทานในร้านได้ด้วย อาจจะช่วยอุดหนุนเครื่องดื่มบ้างเป็นการแสดงน้ำใจและตอบแทนความเอื้อเฟื้อ
เราไม่ได้เตรียมอาหารมาด้วย จึงเลือกซื้ออาหารพม่ามานั่งทานกันค่ะ อร่อยดี ... อาหารพม่าส่วนใหญ่จะมีกะทิเป็นส่วนผสม มีน้ำพริกหลายอย่างให้เลือกทาง พร้อมผักสด ทานได้โดยไม่ขัดเขินค่ะ
บรืเวณด้านนอกร้านอาหาร มีแม่ค้านำอาหารสำเร็จรูป จำพวกไก่ทอด ผลไม้ และของขบเคี้ยวมาเร่ขาย คนพม่าชอบค่ะ เห็นเลือก๙อกันหลายคนทีเดียว
รถของเราแล่นมาอีกนาน ผ่านเมืองอีกหลายเมือง เข้าใจว่าประเทศพม่าในช่วงเวลานี้กำลังสร้างบ้านแปงเมือง เราจึงเห็นการก่อสร้างถนน และสาธารณูปโภคต่างๆอยู่เป็นระยะๆ ... คงไม่นาน พม่าก็อาจจะเปลี่ยนรูปโฉมของประเทศ ให้ทันสมัย และนำ "ความเจริญ" มาประชาชนชาวพม่า แม้การเมืองจะยังมีความไม่เสถียรอยู่มาก
ภาพด้านบนเป็นเมืองๆหนึ่งที่เราเดินทางผ่านค่ะ... ฉันเห็นโฆษณาสินค้าที่คงจะนำเข้ามาจากประเทศไทยในหลายหัวเมือง ที่น่าสนใจคือ ป้ายโฆษณาเป็นภาษาไทยด้วยค่ะ ... ไม่รู้ว่าทำไม?
รถมาถึงสถานีขนส่งของมัณฑเลย์ในช่วงเย็น ฉันรวมตัวกับคนต่างชาติอีก 3 คนเหมารถให้มาส่งในตัวเมือง ย่านที่นักท่องเที่ยวแบกเป้ชอบมาพักกัน ช่วงแรกเราจะพักกันที่ Nylon Hotel ซึ่งห้องพักราคา 6 เหรียญสำหรับเตียงเดี่ยว แต่ห้องพักอยู่ชั้นที่ 5 ต้องปีนขึ้นลง ส่วนห้องพัก 2 เตียงราคา 12 เหรียญ และมีเหลืออีกเพียงห้องเดียว หากจะพักห้องประเภท 3 เตียงต้องจ่าย 15 เหรียญอยู่ชั้น 3
เราเลยเสียสละให้สามีภรรยาชาวเกาหลีใช้ห้องพักราคา 12 เหรียญ ส่วนเราย้ายมาพักที่ Garden Hotel ที่อยู่ใกล้ๆกันแทน ห้องพักอยู่ชั้นที่ 2 ไม่ต้องปีนมากมาย ราคา 12 เหรียญเท่ากัน แถมอาหารเช้าด้วย
หลังจากวางเป้สะพายหลัง ล้างหน้าล้างตาพอให้สะอาด หายร้อน เราออกมาเดินหาอาหารทานกันที่ภัตตาคารของชาวจีนจากรัฐฉาน ซึ่งแนะนำมาจากหนังสือ Lonely Planet อาหารมีให้เลือกหลายอย่าง และแตกต่างจากอาหารพม่าแท้ๆ ที่มีส่วนประกอบของกะทิและผงกะหรี่ค่อนข้างมาก อาหารมื้อนี้จึงอร่อย ถูกลิ้นกว่าอีกหลายๆมื้อที่ผ่านมา
หลังอาหารเราเดินกลับที่พัก สังเกตเห็นว่าตามถนนจะค่อนข้างมืดเมืองนี้มีปัญหาเรื่องไฟฟ้าเช่นเดียวกับเมืองอื่นๆของพม่า โรงแรม ร้านอาหาร ร้านค้า สถานประกอบการ และบ้านของผู้มีอันจะกิน จึงต้องมีเครื่องปั่นไฟ เอาไว้ใช้เอง ส่วนใหญ่จะตั้งอยู่หน้าร้าน หรือสำนักงานนั่นเองค่ะ … ส่วนคนจนก็ต้องจุดเทียน หรือซื้อโคมไฟของจีนที่ใช้ถ่านมาเป็นแหล่งให้แสงสว่างแทน ชีวิตคนพม่าลำบากหลายอย่างค่ะ รู้สึกโชคดีที่เกิดมาเป็นคนไทย ภายใต้ร่มพระบรมโพธิสมภารของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของไทยจริงๆค่ะ
*******************
เที่ยวทั่วไทย ไปทั่วโลกกับพี่สุ … รวม link บทความที่เขียนในเพจ ..
***เมืองไทย ไดอารี่ by Supawan
***Supawan’s colorful world
***สถานีอร่อย by Supawan
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
