ตอนจบ ไอลิน & อลัน (fc คิมหันต์ อย่าเคืองกันนะ)
พิธีกร : สวัสดีครับ คุณเอ่อ เขาพูดพร้อมกับเปิดสมุดหาชื่อของสมาชิกในกลุ่ม
ไอลิน : ชื่อไอลินค่ะ
พิธีกร : ครับ สวัสดีครับคุณไอลิน ผมชื่อ คิมหันต์ ครับ เรียกสั้น ๆ ว่า คิม ก็ได้ครับ
ไอลิน : ค่ะยินดีที่ได้รู้จักค่ะและขอบคุณความรู้ที่คุณคิมหันต์ให้กับพวกเราในวันนี้ด้วยนะคะ เอ๊ะ คิมหันต์ ที่แปลว่า ฤดูร้อน ใช่ไหมคะ
คิมหันต์ : ครับ ใช่ครับ คุณรู้ความหมายของชื่อผมด้วย
ไอลิน : พอดีลินชอบ และสนใจเรื่องชื่อของคนในแต่ละภาษานะคะ ว่าแต่ละชื่อมีความหมายว่าอะไร ยังไง คุณคิมมีอะไรหรือเปล่าคะ หรือเราต้องไปทำกิจกรรมอะไรอีกบ้าง
คิมหันต์ : ครับ คุณไอลิน ลงชื่อเพนท์กระเป๋าผ้าไว้นะครับ กลุ่มนี้อยู่ทางนี้ครับ เดี๋ยวผมพาไป
ไอลิน : ขอบคุณค่ะ เรียก ลิน ก็ได้ค่ะ สั้น ๆ ง่ายดี
คิมหันต์ : ไอลินก็น่ารักดีแล้วครับ
ไอลินรับคำหน้าแดง เพราะไม่มีใครมาเกี้ยวนานแล้ว เธอตอบไปว่า
ไอลิน : คะ ค่ะ คิมหันต์ก็น่ารักดี
พูดแล้วก็ยิ่งหน้าแดง แก้มแดงเข้าไปใหญ่
"ผีที่ไหนเจาะปากให้พูดไปแบบนั้นนะไอลิน ไม่คิดจะสงวนท่าทีบ้างเหรอ" เธอก่นด่าตัวเองในใจ
เพราะความขวยเขิน ทำให้ไอลินเดินสะดุดขาตัวเอง เซจะล้มไปข้างหน้า พอขืนตัวมาได้ก็เหมือนจะล้มหงายไปข้างหลัง
ในขณะที่ไอลินกำลังจะล้มหงายหลังนั้น อลันก็โผล่มาจากทางด้านหลังรับร่างบางของเธอไว้ได้ทันเวลาพอดี
ท่ามกลางความชุลมุนในเหตุการณ์ คิมหันต์ที่เดินตามมาห่าง ๆ เผลอร้องกรี๊ดขึ้นมาอย่างลืมตัว
คิมหันต์ : อร้ายยยยยยยย คุณลิน เป็นอะไรมากไหมคะ
ไอลินถึงจะยังตกใจที่ตัวเองเกือบล้มหงายหัวฟาดพื้น แต่ก็ต้องมาตกใจซ้ำกับเสียงหวีดร้องของคิมหันต์
ไอลิน : ห่ะ คิมหันต์
คิมหันต์ : อร้ายยยย โชคดีที่หัวหน้ามารับไว้ได้ทัน
ไอลิน : ห่ะ หัวหน้า นี่คุณ
ไอลินหลังจากที่มีสติ หายจากอาการตกใจที่ตัวเองล้ม
และคิมหันต์พิธีกรชายหนุ่มรูปหล่อ ที่เธอเพิ่งจะเขินอายหน้าแดงไปจนเกือบล้มหัวฟาดพื้น ตอนนี้หัวใจเธอแทบจะหยุดเต้นเมื่อได้มองเห็นหน้า คนที่เข้ามาช่วยรับตัวเธอไว้ไม่ให้ล้มลงไป
ไอลิน : อลัน นี่คุณ ! เป็นหัวหน้ากลุ่ม ?
อลัน : คุณเป็นยังไงบ้างลิน เจ็บตรงไหนไหม
ไอลินไม่รู้จะทำหน้า หรือตอบว่าอะไร กับคนตรงหน้า ตอนนี้
ไอลิน : เอิ่ม มะ ไม่เป็นไรคะ ขอบคุณค่ะ
คิมหันต์ : คุณลิน เจ็บตรงไหน เป็นอะไรมากไหม มาพักตรงนี้ก่อนครับ
อลันยังคงประคองร่างของไอลินไว้ในอ้อมกอดพอไอลินขยับจะลุกขึ้นเดิน เขากลับกระชับกอดให้แน่นขึ้นไปอีก แถมยังยิ้มไม่ยอมหุบ
ไอลิน : ปล่อยค่ะ ลินจะเดิน
อลัน : เดินไปไหน เดี๋ยวผมอุ้มไปส่ง
ไอลิน : ปล่อยลินค่ะ ลินเดินเองได้
อลันยังคงกอดไอลินไว้แน่น พอไอลินดิ้นจะให้ตัวเองพ้นจากอก เขายิ่งแกล้งกระชับกอดแรงเข้าไปอีก แถมยังกระซิบข้างหูเธอว่า "คิดถึง"
ไอลินใจละลายตั้งแต่เห็นหน้าเขาแล้ว ยิ่งพอเขากระซิบบอกคำว่าคิดถึง ร่างบางยิ่งระทวยไปด้วยแรงสัมผัสของความคิดถึง ที่ต่างก็ส่งถึงกันและกัน ทำได้แค่หลบตา และพูดออกมาเบา ๆ ด้วยความเขินอายว่า
ไอลิน : ปล่อยได้แล้ว
อลันยอมปล่อยเธอให้ลุกขึ้นยืนแต่โดยดี
ไอลินลุกขึ้นยืน พอก้าวขาจะเดิน เธอกลับเซหงายหลังอีกรอบ และครั้งนี้ ...
เหมือนว่าโลกหยุดหมุน ทุกอย่างดูเป็นสโลโมชั่น เมื่อตาสบตา ใจสะท้านสั่นไหว ดั่งต้องมนตรา ทุกอย่างหมุนรอบตัวไปอย่างช้า ๆ เนิ่นนาน
อลัน : ผมไม่มีวันปล่อยคุณไปไหนอีกแล้วนะลิน
ไอลิน : กลับมาแล้ว ห้ามหายไปไหนอีกนะ
อลัน : ผมสัญญา
ไอลิน : ห้ามเงียบ ห้ามหายไปเฉย ๆ
อลัน : ถ้าคุณไม่ไล่ ถ้าคุณไม่อนุญาต
ไอลิน : ถึงไล่ก็ห้ามไป เข้าใจไหม สัญญาแล้วนะ
อลัน : เพื่อคุณ คนเดียว ตลอดไป
อ้อมกอดที่รอคอยมานานแสนนาน สองดวงจิตที่เดินทางมาไกลแสนไกล ตอนนี้ถึงบ้านแล้ว
คิมหันต์ได้แต่ยืนอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้า เผลอเขินอายบิดตัว บิดมือสะบัดไปมา หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก
คิมหันต์ : อร้ายยยยย ซีนหนัง ซีนละครตอนพระเอกนางเอกงอนง้อกันชัด ๆ ค่ะซิส ว่าแต่ สองคนนี้เป็นแฟนกันตอนไหน ?
.... มีใครจะดิว คิมหันต์ไหมคะ โสดนะ
เผื่อใครไม่รู้ว่าอลัน คือใคร ลิงก์นี้ค่ะ
ติดตามตอนต่อไปใน
รูปเล่มอีบุ๊ค เร็ว ๆ นี้
โดย แสงอักษร
ผู้เชียนจะกลับมาอีกทีตอนมีนิยายเรื่องใหม่นะคะ
ติดตามผลงานที่
.
ติดต่องานรีวิว ที่ Line ID : laksamontra
- 18
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
