ปล่อยวางทำยั่งไงครับ ?
คำถามนี้ถูกลบ
ยอมรับให้ได้ว่า สิ่งของหรือวัตถุที่เราครอบครอง อวัยวะร่างกายเรา ความคาดหวัง ความทุกข์ ความสุข ความไม่ทุกข์ไม่สุข ความรัก ความหึงหวง ความอาฆาต พยาบาท ความเพ้อฝัน ปรุงแต่ง แม้แต่ความจำ รวมทั้ง พ่อแม่ พี่น้อง คนรัก ภรรยา บุตร ญาติที่รัก จะไม่จีรัง พบเจอกันไม่เกินร้อยปี
สักวันนึงต้อง แยกทาง พลัดพราก พัง ชำรุด สูญหาย ตายจากกัน และอาจไม่พบเจอกันอีกต่อไป และต้องเชื่อชีวิตหลังความตายนั้นมีที่ไปตามกฎแห่งกรรม ไปในภพภูมิที่ได้ทำกรรมไว้
และต้องรับให้ได้กับการสูญเสีย การพลัดพรากเป็นธรรมชาติที่ทุกคนต้องเจอไม่มียกเว้น แต่ถ้าเราฝึกละวางได้ ปล่อยมันไป เพราะเราควมคุมมันไม่ได้หรอก แต่เราสามารถควบคุมจิตใจเราเองได้ ปฏิบัติตามแนวทางอริยมรรคมีองค์แปด โดยฝึกฝนให้ได้ ว่าเราจะไม่เสียใจ ไม่อาดูร ไม่หวั่นไหว โดยเริ่มจาก ฝึกการปล่อยวาง
หัวใจหรือเป้าหมายในการปล่อยวาง คือการไม่ยึดมั่นถือมั่นในสรรพสิ่งในโลกนี้ แม้แต่ตัวเราเอง เราไม่ใช่ศูนย์กลางของสรรพสิ่ง เราเป็นแค่ส่วนหนึ่งของสรรพสิ่ง ล้วนแต่ชั่วคราวไม่เกินร้อยปีหรืออาจสั้นกว่า แต่การทำใจมันไม่ง่าย ต้องฝึก ฝึกอานาปานสติ รู้ลมหายใจเข้าออก ให้ชำนาญ
ความจริงลมหายใจมันก็สอนเราโดยธรรมชาติอยู่แล้ว หายใจเข้า เราก็ไม่สามารถเก็บมันไว้ได้ แม้แต่นิดเดียว เราต้องหายใจลมอันนั้นออกไป สลายหมดสิ้น แล้วก็หายใจมาใหม่ แม้แต่ลมหายใจ เราก็รักษามันไว้ไม่ได้ นับประสาอะไรกับตัวเรา สิ่งรอบตัวเราเอง เพราะฉะนั้น มันไม่ใช่ของเราแน่ๆ ไม่ได้เป็นเราเลย เราสั่งการให้เป็นโน่นนี่นั่นไม่ได้เลย แม้ได้ก็เพียงชั่วคราวเท่านั้น
ฝรั่งบางคนเคยบอกถ้าจะฝึกอะไรให้ชำนาญเป็นมืออาชีพก็ต้องฝึกให้เกิน หนึ่งหมื่นชั่วโมง ถ้าเราฝึกวันละ ครึ่งชม. ก็เท่ากับต้องใช้เวลาประมาณ 56 ปี จึงจะช่ำชอง แต่อะไรก็ไม่แน่อยู่ที่กุศลเราทำมาในอดีต เราอาจชำนาญภายในหนึ่งเดือนก็เป็นได้ถ้าตั้งใจ
ในเรายังมีเรา สภาวะที่ไม่ยึดมั่นถือมั่น ไม่มีมิติ วัดไม่ได้ ไม่มีการเกิดปรากฎ ไม่มีความเสื่อมปรากฏ ไม่มีสิ่งอื่นมาปรากฏอีกต่อไป เป็นอิสระจากสิ่งทั้งปวงเป็นนิรันดร์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
