หัวใจของผมจะพองโตด้วยความตื่นเต้นดีใจ พร้อมกับกวาดสายตามองโครงสร้างเหล็กขนาดมหึมาให้ได้มากและนานที่สุดจนกระทั่งมันลับหายไปจากสายตา…. ผมจะรู้สึกและทำเช่นนี้ทุกครั้งที่นั่งรถข้ามสะพานกรุงเทพฯ กับพ่อ ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ตาม โดยที่ไม่เคยรู้สึกเบื่อหรือมองว่ามันเป็นการแสดงออกซ้ำ ๆ ที่จำเจ
สะพานกรุงเทพฯ น่าจะเป็นสะพานข้ามแม่น้ำในเขตกรุงเทพมหานครที่ผมเดินทางข้ามเป็นสะพานแรกและมากที่สุดกว่าทุกสะพาน แต่มันไม่ใช่สะพานที่ผมชอบและอยากไปเยือนที่สุด
สะพานพุทธ สะพานที่เชื่อมฝั่งธนบุรีและฝั่งพระนครด้วยกันสะพานแรก ที่ทำพิธีเปิดโดยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้า ในหลวงรัชกาลที่ 7 ในวาระครบรอบ 150 กรุงรัตนโกสินทร์ คือสะพานที่ผมชื่นชอบและมองว่าเป็นสะพานโครงเหล็กที่สวยงามที่สุดในประเทศไทย ผมจำไม่ได้ว่าไปเยือนสะพานแห่งนี้กี่ครั้ง และไปครั้งแรกเมื่อไร จำได้เพียงครั้งที่มีคณะพระธรรมยาตรา 1,000 กว่ารูป อัญเชิญรูปเหมือนทองคำของพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ไปประดิษฐาน ณ วัดปากน้ำภาษีเจริญ โดยมีประชาชนจำนวนมากมาโปรยกลีบกุหลาบปูเป็นทางให้พระธรรมยาตราเดิน ซึ่งผมก็ได้ไปร่วมต้อนรับด้วย
สำหรับสะพานที่ตั้งอยู่นอกกรุงเทพฯ สะพานที่ผมชื่นชอบและอยากไปเยือนมากที่สุด คือสะพานทาชมพู สะพานสำหรับรถไฟสายเหนือที่ทอดข้ามลำน้ำแม่ทา อ. แม่ทา จ. ลำพูน สะพานสำหรับรถไฟแห่งแรกที่สร้างด้วยคอนกรีต เพราะเหตุที่สร้างในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 ซึ่งเหล็กกล้าขาดตลาด และด้วยความที่ไม่เคยมีใครสร้างสะพานรถไฟด้วยคอนกรีตมาก่อน มันและผู้สร้างคือกรมหลวงกำแพงเพชรอัครโยธินจึงถูกปรามาสว่า คงไม่เกิน 10 ปี สะพานก็คงจะถล่มด้วยแรงสั่นสะเทือนของรถไฟ…. แต่ดูเหมือนว่าเหล่าที่เคยพูดและคิดเช่นนั้นจะไม่มีโอกาสได้รับรู้ว่า ตอนนี้สะพานแห่งนั้นอายุมานานเกิน 100 ปีแล้ว
สะพานอีกแห่ง คือ สะพานวุฒิกุล มันเป็นสะพานคอนกรีตที่มีโครงคานทรงโค้งเป็นช่วงตลอดความยาวสะพาน และมีลวดเหล็กขึงยึดพื้นสะพานกับโครงโค้งเพื่อรับน้ำหนัก สร้างอยู่บนทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1 สายเก่า ที่บ้านวังเจ้า ก่อนถึงเทศบาลเมืองตากไม่ไกลนัก ลำพังตัวสะพานก็โดดเด่นอยู่แล้ว แต่ตำแหน่งที่มันถูกสร้างที่เบื้องล่างคือพื้นน้ำกว้างของลำน้ำแม่ปิง ด้านหนึ่งเป็นภูเขาและอีกด้านเป็นป่าไม้ยิ่งทำให้มันดูโดดเด่นและงดงามยิ่งขึ้น
มีสะพานอีกมากมายที่ผมชื่นชอบและอยากไปเยือน ซึ่งบางสะพานก็ได้ไปเยือนมาแล้ว แต่บางสะพานก็ได้หวังไว้ว่าถ้ามีโอกาสจะไปเยือนให้ได้
ผมนึกไม่ออกจริง ๆ ถึงเหตุผลและที่มาที่ไป หรือมีแรงบันดาลใจอะไร ที่ทำให้ผมรู้สึกหลงไหลและชื่นชอบสิ่งก่อสร้างเหล่านี้ และผมก็คงไม่พยายามค้นหาหรืออธิบาย เพราะการที่เราจะชื่นชอบอะไรสักอย่าง มันอาจจะไม่มีเหตุผลและไม่จำเป็นต้องอธิบาย ชอบก็คือชอบ
สำหรับคนอื่น สะพานอาจเป็นเพียงแค่ทางผ่านที่ทำให้เราสะดวกสบาย ปลอดภัยและประหยัดเวลาในการข้ามสิ่งกรีดขวางต่าง ๆ ที่สะพานทอดข้าม ข้ามแล้วก็เลยผ่านไป แต่สำหรับผมเป้าหมายและความสุขไม่ใช่ฝั่งตรงข้ามหรือปลายทาง แต่ความสุขและเป้าหมายของผมอยู่ตรงสะพาน หรืออย่างน้อยผมก็อยากจะให้มันเป็นเช่นนั้น …. นอกจากชื่นชมความงดงาม ผมอยากจะถามมันว่า “เหนื่อยบ้างไหม”
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
