การสอนที่ทำให้รู้สึกแย่
ไม่นานมานี้ ก่อนโควิดจะระบาดจนสถาบันกวดวิชาต้องปิดทำการ ผมได้สอนฟิสิกส์ในคลาสๆหนึ่ง ตอนใกล้จะจบคอร์ส เด็กคนหนึ่งเดินมาหาผมกับกลุ่มเพื่อน แล้วบอกว่าวิธีคิดโจทย์ของเขานั้นต่างจากผม แต่ได้คำตอบออกมาเหมือนกันเป๊ะ
ผมไล่ดูวิธีคิดของน้องเขาแล้วก็พบว่าวิธีของเขาถูกต้อง ส่วนของผมผิด แค่บังเอิญว่าวิธีของผมได้คำตอบออกมาตรงเท่านั้น
ผมชื่นชมออกไปว่าวิธีคิดของน้องถูกต้อง ส่วนวิธีคิดของผมผิด จงอย่าทำตาม วันต่อมาจึงได้เฉลยวิธีที่ถูกต้องให้ทั้งคลาส
เหตุการณ์นี้ทำให้ผมรู้สึกแย่กับตัวเองมาที่สอนผิดจนศิษย์มาแย้งเอาได้
แต่หลังจากนั้นได้วันสองวัน พอมานึกดูดีๆและใคร่ครวญแล้วก็พบบางอย่างที่ทำให้เปลี่ยนความรู้สึก
1. การที่น้องคนนั้นเอาวิธีคิดที่ถูกมาให้ผม
แปลว่าน้องคนนั้นสนใจ "วิธีการ" มากกว่าคำตอบ
2.น้องคนนั้นคิดโจทย์ข้อนั้นได้รอบคอบกว่าผม
ทั้งสองอย่างเป็นสิ่งที่ผมย้ำกับคนที่มาเรียนด้วยเสมอ
แล้วทำไมผมต้องรู้สึกแย่ด้วย ในเมื่อผมสอนจนเด็กจนเขาคิดทั้งสองอย่างนี้ได้
ที่มา : https://ecrcommunity.plos.org/2017/01/27/why-teaching-makes-you-smarter/
การสอนที่ดีนั้น คนสอนจะต้องรู้มากพอจะถ่ายทอดได้
มิใช่รู้งูๆปลาๆ แล้วตะแบงสอนอย่างตื้นเขิน
แต่ก็ไม่จำเป็นที่คนสอนจะต้องรู้ไปหมดและไม่มีวันผิดพลาด เพราะคงไม่มีทางจะเป็นเช่นนั้นและไม่มีความจำเป็นต้องเป็นเช่นนั้นเลย
ผมตระหนักได้ว่าการพยายามรู้ไปหมดทุกเรื่องและอยู่เหนือคนเรียน
เป็นต้นเหตุของความรู้สึกเสียหน้าในครั้งนี้
จากนั้นมาผมจึงพยายามเตือนตนเอง ให้รินความรู้ให้ผู้เรียน โดยยืนอยู่ในระดับเดียวกับคนเรียนเสมอ ไม่ใช่ยืนบนยอดเขาสูง แล้วมองลงมา แน่นอนว่าค่อยๆประคับประคองบ่มเพาะวิธีคิด และสร้างกำลังให้เขาเกิดความสนใจ
ถ้าวันหนึ่งเขาเก่งกว่าผม ผมควรรู้สึกดีใจ มิใช่เสียหน้า
เรื่องง่ายๆ นี้เป็นสิ่งที่เพิ่งได้เรียนรู้ในวัยสามสิบปลายๆ
อยากกลับไปสอนอีกเร็วๆจัง
กันยายน 2564
- 9
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
