7 ก.ย. 2021 เวลา 15:39 • ความคิดเห็น
คุณมีมิติการมองชีวิตที่ต้องการความสุขสบายเกินไป
การที่คนๆ นึงจะเปลื่ยนความรู้สึกให้รู้จักเห็นอกเห็นใจคนอื่นได้และยอมเสียสละความสบายส่วนตัวบ้าง
ต้องหัดนำพาตัวเองไปสัมผัสกับความยากลำบาก ไปคลุกคลีกับคนที่เกิดมามีสภาพไม่สมบูรณ์ หรือมีคุณภาพชีวิตที่ด้อยกว่าในหลายๆ ด้าน หัดสังเกตและรู้สึกถึงปัญหาของคนรอบข้างด้วยการเอาใจไปแทนที่ ไม่ใช่แค่มองด้วยตาปล่าว
ให้รู้จักแยกแยะด้วยตนเองว่า เมื่อใดควรเสียสละ เมื่อใดควรเห็นแก่ตน ทุกการตัดสินใจให้พิจารณาจากสิ่งที่ทำดีงาม ถูกต้องหรือไม่ ผู้รับได้ความสุขได้ประโยชน์จากการช่วยเหลือจากเราจริงหรือไม่?
1
หากการช่วยเหลือ เสียสละ ทำให้ตนเองเดือดร้อนเป็นทุกข์มาก ก็ไม่ต้องฝืนใจหรอกค่ะ เพราะการให้และการสลัดออกต้องค่อยๆ ฝึกฝนค่ะ
เช่น การบริจาคทาน การทำบุญ การมีน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ แก่คนรอบข้าง ..ซื้อขนมเครื่องดื่มไปฝากเพื่อน ..ออกแรงช่วยซ่อมแซมสิ่งของ...ฝึกให้จากง่ายไปยาก จะค่อยๆ เลื่อนขั้นไปเองค่ะ
ส่วนคนจะเกลียดต่อให้เราทำดีก็เกลียดได้ค่ะ อย่าทำหรือไม่ทำเพราะกลัวคนเกลียดค่ะ แต่ให้ทำด้วยความรู้สึกที่ตั้งมั่นแล้วว่าจะให้ จะช่วยเหลือด้วยความเต็มใจ
1
แม้บางครั้งการช่วยเหลือคนจะทำให้เราลำบากใจอยู่บ้าง แต่มันจะมีอีกมุมที่เติมความสุขให้เราโดยอัตโนมัติ เราไม่ได้สูญเสียไปทั้ง 100 % หรอกค่ะ 😊
โฆษณา