ปัญหาของความขัดสนและยากจน"ของคน"
(เป็นปัญหาของทุกคนที่ต้องทำทุกอย่างแม้ถูกหลักตอฝาดตายในสายน้ำพัดแรง ผิดถูกไม่พึงคำนึง ขอเพียงพ้นผ่านสิ่งเลวร้ายนั้นไปให้ได้ ก็พอ มันมีสองทางเลือก อยู่ก็ตายและตายทั้งเป็น กับจากไปก็ตาย)
และสังคมเห็นแก่ตัวจัด มักตีกรอบทางการกระทำตน เอาอำนาจเข้าข่ม ทางกาย ทางใจ
ความยากจน เกิดจากการขาดคุณธรรมทางสังคม อย่างสัญชาตญาณดิบ ช่วงชิงโผล่ซึ่งกันและกัน อย่างเอาเข้าว่า ข้าได้ก่อน เอ็ง ไม่รู้ขอแค่อยู่ได้ตอนนี้ก่อน
แม้ซึ่งการหลอกลวงต่อๆกันก็ดี
การแก้ปัญหาการพัฒนาด้านจิตใจ ที่คู่คุณธรรมร่วม ตามกันไป
ยิ่งยุคโรคระบาด ขาดแคลนทรัพย์ ข้าวปลา อาหาร การงาน การเงินด้วยแล้วล่ะก็ ต่างคน ต่างช่วงชิง หวังได้ก่อนเป็นของๆตนๆ กันจนลืมนึกถึง
แม้เพื่อนมนุษย์ที่ ไม่ต่างจากกัน แต่อย่างใดเลย ในความชำฉอก วิกฤตที่โถมเข้ามา ซัดเข้าหากัน ทั้งฉันและคุณ
อุปนิสัยของมารยาท เสียในทางสัญชาติญาณเห็นแก่ตัวจัด
เอาเปรียบแม้คำว่า ปากท้อง ปองที่จะเป็นของๆตน เพียงเท่านั้น จนลืมว่า ทุกส่วนก็เหมือนตน
การฝึกนิสัยทางสัญชาติญาณ จนลืมนึกถึงหลักเหตุความจริงทุกข้อ ซ้อนทับกับความเคยชินบ่อย
ฉะนั้นทุกคนมีชีวิตที่อยู่ได้แต่ละวันอันไม่ขัดสน และเป็นไปตามสิทธิมนุษย์ สองแขนสองขา อย่างเท่าเทียมกัน
หรือสิทธิมนุษย์ทางผู้ประสบเหตุพิการ กำลัง
ไม่ใช่ เมื่อตนมีพละกำลัง แต่ขาดคุณธรรมจนไม่เห็นคุณธรรม ว่าเพื่อนร่วมเกิด ร่วมแก่ ร่วมตาย ตะเกียด ตะกายจน หลงลืมความจริง หรือมุ่งหวัง จะกระทำผู้อื่นจนลืมคำว่าปากท้อง จนเป็นเหตุตามมามากมาย นับไม่ถ้วน เพราะหลงลืม
บางคนก็หักล้างว่า มีทั้งคนจน และคนรวย
"จริงอยู่" แต่ก็ใช่บางคนถึงกับขัดสน ทั้งที่ทำได้
หรือบางคนมีจนไม่รู้จักซุกไว้แห่งไหน
จริงเป็นเพียงการอยู่ได้ ปกติ ไม่ถึงกับขัดสน
ในการมีชีวิต บนผืนโลกใบนี้ ของทุกชีวิต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
