ถึงวันหนึ่งเราจะชอบดื่มน้ำจืด
น้ำจืดนั้นไม่มีรสชาติ ไม่มีสีสันใดๆ แต่ดื่มแล้วดับกระหายได้ดีที่สุด
ส่วนน้ำหวานนั้น ดื่มอึกแรกอาจจะชื่นใจ แต่ถ้าดื่มต่อไปเราจะพบว่ามันดับกระหายได้ไม่ดีเท่าน้ำจืด แถมผลข้างเคียงยังมีมากมาย ทั้งฟันผุ ลงพุง น้ำตาลในเลือดพุ่ง
ชีวิตวัยรุ่น ชีวิตวัยทำงาน ชีวิตคนเมือง ย่อมเสาะแสวงหาน้ำหวาน อะไรที่เขาว่าดีก็ตามไปดู ตามไปชม ตามไปลอง ไม่ต่างกับผีเสื้อที่กำลังตื่นตาตื่นใจกับเกสรดอกไม้ที่เบ่งบานอยู่เต็มทุ่ง
แต่เมื่อชีวิตเดินทางมาถึงจุดหนึ่ง เราจะเริ่มพบความจริงที่ว่า แม้น้ำหวานจะอร่อยสักเพียงใด แต่เราไม่สามารถดื่มมันตลอดไปได้
เมื่อเลี่ยนกับน้ำหวาน เราจะเริ่มมองหาน้ำจืด มองหาชีวิตที่เรียบง่ายไม่หวือหวา เผลอๆ ออกจะดูน่าเบื่อเสียด้วยซ้ำ
พี่ประภาส ชลศรานนท์ เคยเขียนเอาไว้ในทำนองที่ว่า เวลานิทานปรัมปราลงท้ายด้วยประโยค And they lived happily ever after มันกำลังสื่อว่าชีวิตต่อจากนั้นคือชีวิตที่ธรรมดา ไม่ได้โหดมันฮาเหมือนช่วงกลางของนิทาน เป็นชีวิตบ้านๆ ที่ไม่จำเป็นต้องมีตัวละครหรือบทแสดงอะไรมากมายอีกต่อไป
น้ำที่บริสุทธิ์นั้นจืดสนิทแต่ดับกระหายได้เสมอ
หากอยากมีชีวิตที่ happily ever after ลองหัดดื่มน้ำจืดให้เป็นนิสัยนะครับ
ขอบคุณประกายความคิดจากหนังสือ ดวงตาแห่งชีวิต เขมานันทะ
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
