23 ก.ย. 2021 เวลา 20:46 • ไลฟ์สไตล์
ถ้าในวัยเด็ก 3-5 ขวบ ทำให้เต็มที่และมีสมาธิกับตัวเอง
ตอน 8-11 ปี เรียนอ่อนจนเพื่อนบลูลี่เเต่เเทนที่ด้วยกิจกรรมทั้งในเเละนอกโรงเรียนให้สามารถเอาชนะตัว ท๊อปๆได้
13-17ปี ล้มเหลวเรื่องการเรียน ล้มเหลวเรื่องปัญหาชีวิต รั้วโรงเรียนอย่างกับสถานพินิจ ไม่เเน่จริงอยู่ไม่ได้ตั้งแต่บลูลี่ยันไล่ล่าหมายเอาชีวิต จนเกือบเป็นเด็กใจเเตกเเต่พ่อช่วยชีวิตเอาไว้ก่อนลูกชายจะก่อเรื่องใหญ่ ไม่ก็บั๊ยบายลาโลกนี้
18-23 ถูกพ่อแม่ เพื่อนในคณะ เหล่าอาจารย์ ตีตราว่ายังไงก็เรียนไม่รอดจนต้องรีไทน์เพราะเกรดไม่ดี รวทถึงโดนดูถูกดูเเคลนเรื่องงานอดิเรกทำเป็นคนไม่รู้จักโต ครอบครัวไม่เข้าใจ พ่อแม่จะฆ่ากันตายจนดร๊อบเรียนไป 1ปี ในสภาพ shut down เพราะจิตใจรับไม่ไหวจนนึ่งไป ต่ออายุ 22 ที่ทำงาน (งานพาร์ทไทม์) เกลียดขี้หน้าเพราะถูกมองว่าเป็นคุณหนูของร้าน ทั้งๆที่สมัครเหมือนคนอื่น แฟนเก่าหนีไปเเอบมีอะไรกับผู้ชายถึง3คน (เเรกๆรับไม่ได้พอเข้าใจก็ยอมออกมาทั้งๆที่ยังรัก)
-อันนี้ผ่านมาได้เพราะเเรงฮึดที่ถูกมองว่าเป็นคนไม่ได้เรื่องทำอะไรไม่ได้ (ในเเง่ของมหาลัย)
-ในเเง่ของโรคทางจิตเวชเเละครอบครัว พยายามคุยกับอาจารย์ คุยกับคนที่เข้าใจเพื่อเรียกสติ (เกือบลาโลกเหมือนกัน)
-ในเเง่ของเเฟนเก่า (ยอมรับเเต่โดยดีว่าเขาไม่ใช่คนเดิมอีกเเล้วใจเขาไม่ได้อยู่ที่เราเเล้ว) จึงถอยออกมา
ตอนเรียนจบยันปัจจุบัน พ่อเสียชีวิตก่อนเรียนจบ พ่อรู้ว่าผมจบเเล้วแต่อยู่ไม่ทันงานรับปริญญา แม่หาเรื่องชวนทะเลาะหนักกว่าเดิม ทะเลาะทีไรซึมเศร้ากำเริบทุกที แล้วตอนพ่อตายความรุนเเรงยิ่งทวีคูณมากขึ้นถึงขั้นจะลาโลกถี่ขึ้น ตอนพ่อยังอยู่ยังคุยกับพ่อได้ แต่พอพ่อตายจากไปเหมือนไม่เหลือคนใกล้ชิดที่สนิทใจอีก นับวันตอนนั้นแม่ยิ่งใช้อำนาจหนักขึ้นเหมือนมีเจ้านายในบ้าน เนื่อวจากเดม่ทำงานในบริษัทใหญ่ ตำเเหน่งใหญ่ มากประสบการณ์จึงไม่ค่อยเปิดใจเด็กรุ่นใหม่เท่าไร ซึ่งไม่ต่างกับข้างนอกบ้าน กว่าจะเริ่มคุยกันรู้เรื่องทำเอาช้ำและสาหัสกว่า ตอนมหาลัยอีกมาก
ช่วงปัจจุบันที่ผ่านมันมาได้ ตั้งแต่มีแฟนคนปัจจุบัน มีเพื่อนที่ทำงานฟรีเเลนซ์ด้วยกันหลายๆคน ที่พวกเขาเอาผมออกจากวิกฤติขั้นนี้ได้ รวมถึงตอนทำงานประจำทุกครั้งที่ได้ยินคำขอบคุณจากผู้รับบริการด้วยสายตายิ้มตั้งแต่หน้ายันสายตา คือดีใจเเล้ว ถึงปัจจุบันก็ยังมีคุยๆจากคนเก่าๆอยู่ ด้านโควิดยิ่งเห็นหน้าคนรัก เพื่อน เเม่ (ถึงจะชวนทะเลาะจนปวดตับ) ก็จะพยายามไม่ดิ่งจนทำอะไร เเละ ไม่ป่วยติดโควิด ตอนโควิดยอมรับเลยว่า อาการซึมเศร้าดิ่งหนักมากจนเผลอทำอะไรต่างๆนานาบ้่งก็ไม่รู้ แต่ถ้ายังไม่หนักก็จะคุมสติตัวเองได้ดีระดับนึง
ส่วนมากจะโดนในแง่ของการโดนดูถูกในชีวิตวัยเรียนถึงขั้นอ่อนที่สุดในรุ่น ด้วยศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย ถึงจะห่วยเเต่ก็สำเร็จได้ จบมามีงานทำได้ มีฝีมือไม่เเพ้ใคร
ด้านครอบครัวมักจะไม่ค่อยลงลอย พ่อแม่ทะเลาะกันหนักถึงขั้นป่วยซึมเศร้า ตอนเเรกก็สิ้นหวังกับครอบครัวจนคิดจะหันหลัง แต่พอมามองย้อนไปกลับจับจุดได้ว่า ต้อวคุยกับพ่อแม่ยังไงกันบ้าง จนก่อนพ่อตายพ่อก็เคยปากเสียใส่ผมสารพัด เเต่เมื่อเห็นรูปผมตอนใส่ชุดครุย พ่อกลับเปิดใจกับผมได้สนิทใจ เหลือแต่เเม่ตัวเองที่ต้องเอาแม่คนดีคนเดิมกลับมา ไม่ใช่เจ้านายในร่างของแม่
โฆษณา