3 ต.ค. 2021 เวลา 15:35 • ไลฟ์สไตล์
ตอบตามสัตย์จริง ตั้งแต่6ขวบครับ ทั้งครอบครัวญาติๆมองว่าเป็นเเกะดำ ชอบดูการ์ตูน ชอบดูหนัง ชอบเล่นเกมส์ เรียนไม่เก่ง อยู่โรงเรียนก็
โดนบลูลี่ เวลาขอความช่วยเหลือจากคนใกล้ตัวก็ช่วยแบบขอไปที เคยโดนผู้ใหญ่ด่าต่อหน้สพ่อแม่แบบไม่ใยดี จนแทบไม่มีที่ยืน
ด้านความชอบส่วนตัว กว่าจะเจอพวกเดียวกันก็ยากเย็นเเสนเข็น เพราะไม่ได้ชอบอะไรตาม
กระเเส ต่อให้ทุกๆคนบอกว่าเป็นตัวของตัวเองในตอนนั้น แต่พอเป็นก็ไม่มีที่ยืน พอไม่เป็นก็ไปไม่เป็น เพราะกลัวความโดดเดี่ยวจับใจ มีบ้านกลับเเต่คนในบ้านไม่มีใจ ตอนนั้นเคยรู้สึกเเบบนั้น
หลังจากโตขึ้นผ่านการใช้ชีวิตมากขึ้นก็จะเริ่มจับหลักได้ว่า อะไรที่ดีพอ อะไรที่พอดี ทำอะไรกับตัวเองได้บ้าง คนที่ไม่มีอะไรเด่นเลยเเบบผมมันยากที่จะให้จู่ๆยอมรับ ต้องใช้ความอดทนสูงพอตัวถึงจะผ่านมาได้
พอผ่านมาได้นี่จากคนที่หาที่อยู่ให้ตัวเอง กลายเป็นคนอื่นค่อยๆมาหาเอง
โฆษณา