#พุทธวจน
ดูกร อตุละ
การนินทา หรือ การสรรเสริญนี้
มีมาแต่โบราณ มิใช่มีเพียงวันนี้
คนย่อมนินทาแม้ผู้นั่งนิ่ง
แม้ผู้พูดมากแม้พูดพอประมาณ
ผู้ไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก
บุรุษผู้ถูกนินทาโดยส่วนเดียว
หรือถูกสรรเสริญโดยส่วนเดียวไม่มี
แล้วจักไม่มี และไม่มีในบัดนี้
ถ้าว่าผู้รู้ใคร่ครวญแล้วทุกวัน
ย่อมสรรเสริญบุคคลใด
ผู้มีความประพฤติไม่ขาดเป็นนักปราชญ์
ตั้งมั่นแล้วในปัญญาและศีล
ใครย่อมควรเพื่อจะนินทาบุคคลนั้น
ผู้เหมือนดังแท่งแห่งทองชมพูนุช
แม้เทวดา และมนุษย์ทั้งหลาย
ก็ย่อมสรรเสริญบุคคลนั้น
แม้พรหมก็สรรเสริญบุคคลนั้น