22 พ.ย. 2021 เวลา 01:59 • ปรัชญา
บางคนพอปฏิบัติแล้ว
จิตเข้าถึงสมาธิได้ดี
นิ่ง..แต่ว่าไม่ทรงตัว
บางครั้งมันก็เสื่อมถอย
🍀 พอเสื่อมถอย
บางทีมันก็วางใจไม่ถูก
เสียดายบ้าง หงุดหงิดบ้าง ไม่ได้ดั่งใจบ้าง
พอยิ่งหงุดหงิด ยิ่งไม่ได้ดั่งใจ
เกิดปฏิฆะบ้าง มันยิ่งเสื่อมใหญ่เลย
พอเสื่อมใหญ่ การวางใจไม่ถูก
ทีนี้มันก็ เมื่อวางใจยังไม่ถูก
จิตมันก็ไม่เป็นสมาธิ เป็นธรรมดา
เพราะว่า รู้สึกว่า..
กว่าเราจะฝึกขัดเกลาตนเอง
ค่อย ๆ ไต่ระดับสมาธิขึ้นไป มันใช้เวลา
เหมือนเราเดิน ขึ้นเขาไปเรื่อย ๆ
แต่บางทีเวลาตก
มันพรวดพราดมันตกมาเลย
หลายคนก็จะวางใจไม่ถูก
➡️ แต่ให้รู้ว่า นี่แหละ
➡️ คือสิ่งที่เราต้องเรียนรู้
มันเป็นอย่างนั่นเอง
ถ้าเราวางใจถูก
แล้วก็ฝึกของเราไปเรื่อย ๆ
มันร่วงลงมา ก็ค่อย ๆ ฝึกใหม่ขึ้นไป
ตามเหตุตามปัจจัย
🍀 ถ้าเราวางใจถูก
➡️ จิตจะเป็นสมาธิได้ง่าย
การวางใจสำคัญมาก
➡️ ทุกสิ่งมันเป็นสิ่งที่ให้เราได้เรียนรู้
➡️ ไม่ได้ฝึกเพื่อความยึดมั่นถือมั่น
➡️ ฝึกเพื่อการสละ ละ วาง
ก็ให้รู้เท่าทัน
ให้รู้การทำงานของสังขาร
ที่เป็นสิ่งที่ไม่เที่ยงอยู่แล้ว
มันเกิดขึ้น มันตั้งอยู่
แล้วมันก็สลายไปอยู่แล้ว
🔺 การฝึกปฏิบัติทั้งปวง
ก็เพื่อได้หลุดออก คลายออก
จากสิ่งเหล่านี้นั่นเอง
ไม่ได้ฝึกเพื่อไปยึด เพื่อไปเกาะ
ไม่ได้ไปจริงจังอะไรกับมันมาก
ว่าเราต้องไต่ระดับสมาธิ
อยู่กับสมาธิขั้นสูง
เกิดญาณขั้นสูงเท่านั้น
เวลามันเสื่อมก็ร้อนใจ
อันนี้คือฝึกเพื่อความยึดมั่นถือมั่น
ไม่ได้ฝึกเพื่อละ เพื่อวาง
เพื่อคลายออกจากสิ่งต่าง ๆ
ครั้งหนึ่ง ก็มีพระถามว่า..
ทำยังไงถึงจะสิ้นตัณหาได้
ถ้าสิ้นตัณหาได้ ก็คือ
เข้าถึงนิโรธเลย หลุดพ้นเลย
🏵️ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า..
ปฏิปทาเพื่อความสิ้นตัณหา
ก็คือ “พิจารณาความไม่เที่ยง”
🍀 ขันธ์ทั้ง 5 เป็นของไม่เที่ยง
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
ทุกสรรพสิ่ง มันก็เป็นเช่นนั้นเอง
ละ ความอาลัยในโลกได้
มันก็จะสิ้นตัณหา
คืนสู่ความบริสุทธิ์ของธรรมชาติ
โดยที่เราไม่ต้องมานั่งมุ่งมั่น ว่า..
ต้องไต่ระดับสมาธิในแต่ระดับ
วางกาย วางใจได้
ละอาลัยในโลกได้
สิ้นตัณหา มันเข้าถึงนิโรธ
ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์โดยธรรมชาติ
จิตมันจะหลุดพ้น
คืนสู่ธรรมชาติที่บริสุทธิ์โดยธรรมชาติ
🔺 เพราะฉะนั้น วางใจให้ถูก
มายด์เซ็ต (mindset) ให้ถูกก่อนว่า
➡️ การปฏิบัติทุกอย่างมันเป็นไปเพื่อการสละ ละ วาง
➡️ ไม่ได้เป็นไปเพื่อความยึดมั่นถือมั่น
🍀 ถ้าเราวางใจถูก
เราจะไม่ทุกข์ใจ ไม่ร้อนใจ
ไปกับเวลามันเกิดการเปลี่ยนแปลง
แปรผันต่าง ๆ ก็เข้าใจ
เพราะว่าธรรมชาติของสังขาร
ความปรุงแต่งมันก็เป็นแบบนั้นแหละ
มันเกิดแล้วมันก็ดับ มันเกิดแล้วมันก็ดับ
มันเป็นเช่นนั้นเอง
เมื่อจิตมันวางได้ มันคลายได้
จิตก็หลุดพ้น คืนสู่ความบริสุทธิ์ของธรรมชาติ
.
ธรรมบรรยาย โดย พระมหาวรพรต กิตฺติวโร
20 มิถุนายน 2564
การฝึกปฏิบัติทั้งปวง ก็เพื่อได้หลุดออก คลายออก
โฆษณา