24 พ.ย. 2021 เวลา 06:31 • ความคิดเห็น
ส่วนใหญ่เราน่าจะทราบกันดีว่า ระบบการพิจารณาพิพากษาคดีในศาลบ้านเรา มี 2 ระบบย่อยคือ ระบบกล่าวหา และระบบไต่สวน และในระบบกล่าวหานั้น แม้ศาลจะมีบทบาทในการตัดสินคดีก็จริง แต่ไม่มีอำนาจสืบพยานเพิ่ม หรือให้อำนาจฝ่ายใดไปเสาะหาหลักฐาน/พยานเพิ่มได้ มีหลักที่เคร่งครัดละเอียด ศาลจึงมีโอกาสน้อยที่จะใช้ดุลพินิจในการตัดสินคดี เมื่อศาลช่วยได้ไม่เต็ม 100 ก็อาจเกิดการเพลี่ยงพล้ำของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ซึ่งต่างจากระบบไต่สวนค่ะ
ระบบไต่สวน ศาลจะมีอำนาจสืบพยาน หรือให้อำนาจฝ่ายใดไปเสาะหาหลักฐาน/พยานต่างๆมาเพิ่มได้ เพื่อช่วยให้ศาล "ใช้ดุลพินิจตัดสินคดีความได้เฉียบที่สุด"
ทำไมเราใช้คำว่าเฉียบ ก็เพราะว่าศาลท่านก็คือคนหรือมนุษย์ ผู้ที่ต้องมีใจสูง (ผ่านการถือน้ำพิพัฒน์สัตยา) ท่านทราบดีว่า การตัดสินถูกผิด ย่อมมีผู้แพ้-ชนะ ผู้ชนะส่วนใหญ่ก็มองว่า "ก็ยุติธรรมนะ แต่มันน้อยเกินไป" ผู้แพ้ส่วนใหญ่ก็มองว่า "ไม่ยุติธรรมเลย เพราะมันมากเกินไป" ดังนั้นคนตัดสินใจต้องเด็ดขาดจริงๆ ค่ะ เหมือนท่านเปาแห่งแผ่นดินซ้อง (เปาบุ้นจิน) ไงคะ.. "หวังเฉา! หม่าฮั่น! จางหลง! เจ้าหู่! นำตัวนักโทษ ไปประหาร!!!"
ดังนั้นโดยส่วนตัว เรามองว่า ความยุติธรรมของคนเรา ก็แค่ การยุติไปของกรรม(การกระทำ) ที่ได้เกิดขึ้นแล้วในอดีต คือแค่ให้มันปิดฉากจบลงไปเท่านั้นเองค่ะ
โฆษณา