ปกติแล้ว ผมไม่ค่อยถูกจริตกับนิยายโรแมนซ์ เนื่องจากคิดเสมอว่าเวลาที่อ่านนิยายทำนองนี้แล้ว รู้สึกเหมือนได้อ่านแบบไม่คุ้มค่าเท่าไรนัก สาเหตุที่ทำให้รู้สึกแบบนั้นก็เป็นเพราะว่าเวลาที่อ่านนิยายโรแมนซ์แล้วถึงบทเข้าพระเข้านางทีไร ผมมักจะพลิกข้ามๆ ไป เพื่อให้จบบทพิศวาสโรมรันพันตูเสียทุกที
ตอนที่เลือก “Coffee or Me? มื้อนี้รับอะไรดีคะ” ของ Paperbird มาอ่าน รู้ทั้งรู้ว่าหนังสือเล่มนี้เป็นนิยายโรแมนซ์ และที่หน้าปกก็ประกาศชัดเจนว่า 18+ แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้รู้สึกว่าอยากอ่านนิยายเล่มนี้จัง
“Coffee or Me? มื้อนี้รับอะไรดีคะ” เล่าเรื่องความสัมพันธ์อันสุดแสนจะซับซ้อนระหว่างนับดาว นักเขียนสาวทรงเสน่ห์ กับชารัฐ หรือเฌอ บาริสต้า เจ้าของร้านกาแฟควบกับเจ้าของบ้านเช่าที่นับดาวเช่าชั้นสามของบ้านเขาเป็นรังนอนของหล่อน เมื่ออยู่มาวันหนึ่ง นับดาวบังเอิญได้เข้าไปอยู่ในสถานการณ์วาบหวิวของชารัฐเข้าโดยบังเอิญ และเกิดไอเดียพุ่งพล่านอยากจะชวนชายหนุ่มมาเป็น Sex Friend กับหล่อน
แม้จะเข้าใจไปก่อนแล้วว่าชารัฐน่าจะสนใจ “เดียร์” หรือไปรยา บรรณาธิการสาวของหล่อนที่มักมาคุยงานที่ร้านกาแฟของเขาเป็นประจำ เพราะได้ยินเขาครางชื่อเดียร์ระหว่างประกอบกามกิจด้วยตัวเองตอนที่หล่อนเปิดประตูเข้าไปในห้องของเขาโดยบังเอิญ แต่นับดาวมั่นใจว่าหล่อนไม่ได้ยี่หระต่อความสัมพันธ์นี้ และอย่างน้อยในช่วงเวลาที่เขากับเดียร์ยังไม่ได้ตกร่องปล่องชิ้นกัน หล่อนก็จะได้ครอบครองเขาแบบที่หล่อนปรารถนา
แต่ความสัมพันธ์ที่ล่อแหลมแบบนี้กลับนำพาให้นับดาวและชารัฐค้นพบว่าที่จริงแล้วพวกเขาต่างมีใจให้กัน แต่ในความสัมพันธ์ที่มุ่งเน้นไปที่เรื่องบนเตียงเท่านั้นตามข้อตกลงจะทำให้พวกเขาก้าวข้ามความรู้สึกตัวเองได้มากน้อยแค่ไหน แถมที่จริงแล้ว นับดาวยังมีอดีตที่ซุกซ่อนไว้ และเป็นอดีตที่มีเงื่อนงำผูกโยงไปที่ชารัฐอีกต่างหาก
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของนักเขียน Paperbird และสำหรับผม ถือว่านักเขียนทำหน้าที่ได้ดีในทุกๆ ด้านที่ต้องรับผิดชอบครับ โครงเรื่องแน่นหนา แข็งแรง มีเหตุผล ตัวละครมีรายละเอียดชัดเจน มีมิติ และมีความหลากหลาย แม้กระทั่งตัวร้ายอย่างเดียร์ ไปรยา ก็มีความลึกและเหตุผลในส่วนของการกระทำที่ทำให้เกิดความน่าเชื่อถือ และไม่ดูเป็นนางร้ายที่เหวี่ยงวีนแต่อย่างเดียว (แม้จะมีบางคาบบางตอนที่หวุดหวิดจะไปถึงขั้นนั้นแล้วแหละ แต่นักเขียนดึงกลับมาได้) ผมชอบวิธีการเฉลยปมอดีตของนับดาวกับชารัฐ แม้จะแอบคิด (นิดเดียว) ว่าตอนที่คลายปมปัญหาจากอดีตนี้ ตัวละครเหมือนจะยอมรับและเข้าใจได้ง่ายและไวเกินไปหน่อย แต่เมื่อพิจารณาจากความเป็นตัวละครแล้วก็คิดได้ว่านักเขียนส้างตัวละครให้มีความเด็ดเดี่ยว และอาจหาญ การตัดสินใจแบบนั้นก็เลยไม่ได้ถึงกับขาดตกบกพร่องอะไรนัก
นอกจากตัวละครหลักของเรื่องแล้ว ตัวละครสมทบ อย่างอชิ และตัง เพื่อนซี้ที่เป็นพนักงานพาร์ทไทม์ในร้านกาแฟของชารัฐก็เป็นตัวละครที่น่ารัก น่าสนใจดี จนผมแอบเชียร์ อยากให้นักเขียนดึงเรื่องของตัวละครสองตัวนี้ไปเป็นภาคแยกตอนใหม่ (ท้ายเล่มมีตอนพิเศษ ที่เกี่ยวกับอชิ และตังอยู่แล้ว แต่ แจ้งไว้ก่อนว่าคู่นี้ไม่ได้เป็นคู่ Y นะครับ ในตอนพิเศษของทั้งสองคนนั้น ต่างก็เจอคนที่ถูกใจครับ)
หากจะให้มองหาข้อบกพร่องแบบที่หนักหนาสาหัสนั้น ผมว่า “Coffee or Me? มื้อนี้รับอะไรดีคะ” ไม่ได้มีข้อบกพร่องใหญ่ๆ โตๆ แบบนั้น โดยส่วนตัว ผมมองว่าฉากโรแมนซ์ 18+ ที่ปรากฏในเรื่องอาจจะดูฟุ่มเฟือยเกินไปหน่อย แต่ด้วยความที่ผมมักเปิดข้ามฉากเหล่านี้ไปอยู่แล้ว ก็เลยคิดว่าไม่คอมเมนต์ถึงรายละเอียดพวกนั้นน่าจะเหมาะกว่า เพราะหากมองข้ามเรื่องฉากถึงเนื้อถึงตัวเหล่านั้นไป ผมอ่านนิยายเรื่องนี้รวดเดียวจบเลยนะครับ
ไม่อยากบอกแบบนี้เลย แต่ตอนนี้ผมรออ่านนิยายเรื่องต่อไปของ Paperbird แล้วล่ะครับ!
#CoffeeorMeมื้อนี้รับอะไรดีคะ #Paperbird #ReadingRoom
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
