เรื่อง : จะรัก…แล้วไง? 🤫
ตอนที่ 5 กิจกรรม
“เมย์ทอล์ก”
ตั้งแต่ลง set. เรียนตอนเจ็ดโมงเช้า
ฉันไม่ได้กลับไปนอนที่บ้านเลย พักอยู่หอตลอด ฉันมาเรียนตอนเช้า บีมมันยังไม่ออกจากห้องเลย (ตอนนี้มีกำหนดย้ายไปห้องเช่าของซีนายสิ้นเดือนนี้) น้องมันเสนอให้ที่บ้านส่งปิ่นโต หรือให้มันเตรียมพวกขนมปังให้ทาน มันตื่นเช้ามาทำทุกเช้าให้ได้ แต่ฉันปฏิเสธ เพราะยังไงซะ ตอนเก้าโมงครึ่งฉันเรียนเสร็จก็หาข้าวกินที่ร้านอาหารใต้ตึกอยู่ดี เวลากินข้าวเลื่อนออกไปหน่อยก็คงไม่เป็นไร
เช้านี้ก็เหมือนกัน ฉันมาถึงตึกคณะเวลาหกโมงครึ่งเหมือนทุกวัน เพื่อนๆถาปัดของฉันก็ทยอยกันมา ซึ่งเป็นวิชาเดียวที่เรียนร่วมกัน
“มาเร็วจัง” ฉันทักทุกคน
“กูตื่นได้ก็บุญแล้ว” หินยังฟุบอยู่ที่โต๊ะ พวกผู้ชายอีกสามสี่คนมีสภาพเดียวกัน
"ดาวได้สีครบหรือยัง" ฉันถามถึงความคืบหน้าของกิจกรรม รูปที่ดาวให้ฉันทำ ฉันทำเสร็จก่อนไปดูไบเลยส่งให้มันก่อนแล้ว
"ครบแล้ว ชมรมเคาะวันแล้วนะ คือวันที่ 4 เดือนหน้า ชมรมยื่นเรื่องของทำกิจกรรมแล้วล่ะ บ่ายนี้น่าจะมีประกาศรับสมัคร เปิดแค่วันเดียว เพราะแค่พวกเราก็เยอะละ พยายามให้ไปรถตู้ 5 คัน วิดวะที่ต้องไปอีก 1 คัน นอกนั้นจะเป็นรถส่วนตัวแล้วนะ จะมีแค่รถเสบียง รถขนเต็นท์กับรถอุปกรณ์ที่มหาวิทยาลัยเค้าสนับสนุนให้"
ก็อีกไม่กี่วัน
เพื่อนหลายคนแหกขี้ตาตื่นมาเรียนแต่เช้า เพราะอาจารย์ที่สอนคือให้ความสำคัญเรื่องเช็คชื่อมาก ทั้งเข้าเรียน และเลิกเรียน แถมคะแนนเข้าเรียนคือ40% เรียกได้ว่าถ้าได้เต็มก็ไม่ต้องเหนื่อยเก็บคะแนนตอนสอบ เพื่อนๆทุกคนเห็นข้อสำคัญข้อนี้ จึงพร้อมใจกันมาเรียนให้ทันเช็คชื่อแม้จะเช้าแค่ไหนก็ตาม
“เฮ้ย! เมย์ มีน้องมาหา” ทีน่ากับเพื่อนอีกสองคนเรียกฉัน
“ใคร?”
“พี่เมย์” ซีนายนั่นเอง น้องมันยืนอยู่หลบหลังทีน่าแบบเขินๆ กล้าๆกลัวๆ และการปรากฏตัวของน้องเป็นที่สนใจของทุกคน แม้จะเมาขี้ตาก็ตาสว่างขึ้นมาทันที
“เห็นอยู่หน้าตึก บอกว่ามาหามึง เลยพามา”
“ขอบใจนะ” ก็แปลกใจอยู่ว่าซีนายมาหาทำไมแต่เช้า
“มึงนี่มูฟออนเร็วไปบ้า น่ารักซะด้วยยยย”
“น้องชื่ออะไรครับ เรียนคณะไหน” วิทย์ ไอ้สโมฯ เข้ามาถาม ตานี่มองมาที่ฉันแบบล้อเลียน แน่นอนว่ามันไม่คิดจะจีบหรอก เพราะผู้หญิงไม่ใช่สเป๊กของมัน
“ช…ชื่อซีนายค่ะ เรียนแพทย์ค่ะ ปี 2” ใครเจอรุกถามขนาดนี้ก็ตกใจ ติดอ่างกันทั้งนั้น
“มีหมอมาดามหัวใจ วู้!!!”ทีนี้แหละ เพื่อนทั้งสาขาแซวฉันยับ ทั้งเป่าปาก ตะโกนเข้ามา จนซีนายเขินหนักกว่าเดิม
“เรื่องของกูมั้ย” ฉันมีความรู้สึกเขินขึ้นมา ซึ่งไม่เคยเป็นมาก่อน
“ผัวขา นอกใจเมียเหรอคะ” ทีน่าเข้ามากอดคอแล้วเสแสร้งทำเป็นน้อยใจ
“รักสามเส้าแล้วมึง” เสียงหนึ่งตะโกนมา
“เค้าไม่ยอมนะ ไม่ยอมๆ แล้วจูบบบบของเราที่ร้านล่ะ ใครจะรับผิดชอบ” ทีน่าแกล้งใช้กำปั้นทุบไหล่ฉัน ทำปากจู๋ยื่นออกมา ทีเล่นทีจริง
“รถไฟชนกันแล้วเว้ย!”
ฉันไม่สนใจพวกเพื่อนๆที่มันแกล้ง ขำๆ ฉันลุกไปหาซีนายกำลังตัวลีบลงๆ ที่ถูกพวกของฉันรุมทึ้ง พาน้องมันออกไปห่างๆจากตรงนี้ ตรงที่มีมลพิษทางเสียง
“อย่าไปสนใจเลยค่ะ ซีนายมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“คือว่าซีนายซื้อขนมปังกับนมสดมาให้ค่ะ บีมมันบอกว่าพี่ตื่นเช้าทุกวันไม่น่าจะทันได้ทานข้าวเช้า ซีเลยเอามาให้ค่ะ”
“ขอบคุณนะคะ” ความจริงฉันก็จะบอกว่าจะกินข้าวหลังเรียนวิชาแรก แต่เห็นความตั้งใจของน้อง เลยไม่อยากทำลายน้ำใจ
“ขอบคุณนะคะ ช่วยพี่ได้เยอะเลย แล้วซีนายทานหรือยังคะ แบ่งจากพี่มั้ยคะ”
“ร…ร…เรียบร้อยแล้วค่ะ นี่พี่ใกล้เวลาเรียนแล้ว ซีไปก่อนนะคะ”
อ้าว…วิ่งไปซะแล้ว เลยไม่ได้คุยอะไรกันเลย
“แน่ะ…อะไร ยังไง เล่าซิ เล่าซิ”
ดาวมาจากไหนไม่รู้โผล่มาจากข้างหลัง
“อะไรของมึง ก็น้อง”
“น้องอะไร มาส่งขนมถึงคณะ ถาปัดกับคณะแพทย์มันไกลมากนะ”
“รถรางมั้ยล่ะ มันก็วนเป็นรอบๆ”
ฉันหาข้อแก้ตัวได้เรื่อยๆ
“น้องหมอเป็นใคร บอกมานะ”
“เพื่อนไอ้บีมมัน”
“แล้ว?”
“แล้วอะไร เพื่อนของน้อง จะแล้วอะไร?” ถามเซ้าซี้จัง
“ก็มันเป็นยังไงล่ะ ชอบหรือเปล่า?” ทีน่ามาสมทบอีกคน เอาเป็นว่าเรื่องรักครั้งใหม่ของฉัน กลายเป็นทอล์กออฟเดอร์ทาวของชั้นปีเลยทีเดียว
พวกมันน่าจะส่งดาวกับทีน่ามาเป็นสปาย
“กูยังไม่รู้… เพิ่งรู้จักเนี่ยแหละ” แบบจริงๆจังๆล่ะนะ ไม่รวมก่อนหน้านี้
“แต่….” เพื่อนมันไม่ยอมปล่อยผ่าน
“แต่อะไรอีกเล่า” ฉันเอาขนมปังที่ซีนายให้มาเข้าปาก จะได้ไม่หลุดพูดอะไรออกมาอีก เดินหนีไปเข้าเรียน โดนแซวมาก เขินเป็นนะเว้ย!!!
โดยไม่เห็นว่าทั้งดาวกับทีน่ามีแผนอะไรบางอย่างอยู่
“คนนี้น่ารักนะมึง ถ้ามึงไม่ชอบกูจีบนา” หินเสนอตัว
“มึงถามน้องเค้ารึยัง มั่นหน้านะมึงอ่ะ” ฉันสวนกลับทันที
“หวงเหรอ?” จะว่าแบบนั้นก็คงจะได้มั้ง หรือแค่อยากให้ซีนายเจอคนดีๆ
“….”
“ไม่ตอบ แสดงว่าหวง มึงดูออกง่ายมากที่สุดในโลกไอ้เมย์”
ใช่ฉันไม่ได้เป็นคนซับซ้อนอะไรมาก ทั้งสีหน้าและท่าทาง เฉพาะเรื่องทั่วๆไปนะคะ
“ช่างกูเถอะน่า ไปเรียนได้แล้ว”
ฉันไม่รู้หรอกว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น แต่ที่แน่ใจตอนนี้คือความรู้สึกที่ดีมันเกิดขึ้น ในทุกๆการกระทำที่ซีนายทำให้ฉัน อาจจะไม่เรียกว่า "รัก" ได้อย่างเต็มปาก แต่ถ้าใช้คำว่าชอบคงไม่ผิดนัก
คงต้องดูกันไปยาวๆ เพราะถ้าฉันเกิดความรู้สึก “รัก” ขึ้นมาเมื่อไหร่ คงต้องมีเรื่องมากมายให้คิดกัน
“จบเมย์ทอล์ก”
“ซีนายทอล์ก”
ฉันนี่ก็คงบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่อยู่ดีๆก็ซื้อขนมปังกับนมสดหิ้วไปให้พี่เมย์แต่เช้า
“5เหตุการณ์ที่ช่วยบอกให้คนนั้นรู้ว่าเราชอบ
1.ไลน์คุย ถามเรื่องทั่วไป ห้ามถามว่า ทำอะไรอยู่เด็ดขาด เพราะจะให้เราดูวุ่นวายมากเกินไป
2. ซื้อขนมไปให้ อย่าลืมบอกว่า เห็นแล้วนึกถึงแล้วซื้อมาฝากด้วยนะ ให้เขารู้ว่าทุกการกระทำของเรามีเค้าอยู่ในใจเสมอ
3. ชวนไปทำกิจกรรม แม้รู้ว่าเราทำไม่เก่ง แต่ถ้ามีเค้าอยู่ใกล้ๆ ก็เป็นกำลังใจให้ได้นะ
4.จำไว้นะ ชวนเดินห้างไม่ใช่ว่าอยากซื้อของ แต่อยากเดินด้วย และใช้เวลาด้วยกัน ลองชวนดูนะ
5. เค้าทำอะไรที่เราไม่ชอบ อย่าเก็บไว้นะ บอกไปเลย เพราะถ้าไม่รักไม่ชอบ ไม่บอกหรอก”
ฉันไม่รู้ไปเจอบทความนี้จากไหน หรือเป็นเฟคนิวส์หรือเปล่า แต่ก็บ้าเอามาทำตาม
ข้อ 1 ฉันได้ไลน์มาแล้ว แต่เชื่อมั้ยฉันทำได้แค่อรุณสวัสดิ์กับราตรีสวัสดิ์เท่านั้น ไม่มีอะไรมากกว่านั้นเลย ก็เกรงใจล่ะ เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย
มาข้อที่ 2 ฉันเพิ่งทำมันไป ฉันตื่นเช้าและซื้อขนมปังที่สดใหม่จากเตา ที่ร้านหน้ามหาวิทยาลัย ฉันเป็นลูกค้ารายแรกเลย
ฉันเห็นพี่เมย์ลงจากรถรางหน้าตึกคณะ ฉันกำลังจะเอาไปให้แต่ขาเจ้ากรรมก็ไม่ยอมขยับสักที
พี่เมย์นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะ ยิ่งเห็นพี่เมย์ตั้งใจอ่านหนังสือ ใครจะกล้าเข้าไป
โชคดีที่พี่ดาวกับพี่ทีน่าเห็นฉันและพาฉันเข้าไปหาพี่เมย์
ใจเต้นแรงมากกกกก ยิ่งถูกรุ่นพี่แซวฉันอายแทบแทรกแผ่นดินหนีตัวฉันรู้สึกเล็กลงๆ แอบสะอึกและผิดหวังเล็กน้อยที่เห็นพี่ทีน่ากระแซะข้างพี่เมย์
คงแซวๆแหละ ไม่ใช่แฟนหรอก
ก่อนที่เรื่องจะเลยเถิดไปไกล พี่เมย์ก็พาฉันออกมาจากตรงนั้น ทำให้หายใจโล่งหน่อย
น่าอายจริงๆ ฉันไม่กล้าจะคุยกับพี่เมย์เท่าไหร่ วิ่งหนีออกมาซะก่อน
ตึง!
เมษาหน้าร้อน เมยาวีน่า… : ส่งสติ๊กเกอร์ขอบคุณ
เมษาหน้าร้อน เมยาวีน่า… : ส่งรูป
หน้าของฉันร้อนผ่าว รูปนั้นจะเป็นรูปธรรมดาๆคือรูปขนมปังกับนมสดที่ฉันซื้อให้ แต่ส่งที่ทำให้ฉันหน้าแดงคือ รูปการ์ตูนที่ผู้หญิงคนหนึ่งผมยาวถูกผู้หญิงที่ผมยาวกว่าจูบที่แก้ม
ฉันผิดมากไหมที่เข้าข้างตัวเองว่าการ์ตูนสองตัวนั้นคือฉันกับพี่เมย์
“วันนี้มาเร็วนะ” ไอ้บีมมาจากข้างหลัง
“อุ๊ย!!ตกใจหมด”
“ตกใจอะไร กูเรียกตั้งนาน อะไรน่ะ รูปอะไร” บีมยื่นหน้ามาดู
ใครจะให้ดูกันล่ะ
“ความลับ”
“อะไร เดี๋ยวนี้มีความลับกับเพื่อนกับฝูงนะ มีความรักหรือไง”
ทำไมมันรู้วะ หรือฉันมีพิรุธ
“พิรุธเยอะนะเราเนี่ย”
“อะไร อะไร อย่ามั่ว”
“กูรู้จักมึงมาสองปี มันก็มากพอมั้ยที่จะดูออกว่าอะไรเป็นอะไร มึง มี ความ รัก”
มันพูดเรื่องจริง
“มึงชอบพี่กูเหรอ?”
“ท..ทำไม?”
“อ้าว ก็พี่กูออกจะสวย เก่ง ใจดี ถึงจะตีนหนัก มือหนักก็เถอะ” คนบ้านนี้อวยกันเก่งมากๆ พี่อวยน้อง น้องอวยพี่ รักกันดีจริงๆ
“…”
“ชอบพี่กูก็ได้นะ ให้กูช่วยมั้ย”
แสดงว่ามันรู้ว่าฉันกำลังมีความรัก แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร มันเลยเสนอพี่สาวของมันให้กับฉัน
“ทำไมต้องเป็นพี่สาวมึงด้วย นอกจากเก่ง ใจดี ตีนหนัก”
“ก็…มึงเข้ากับบ้านกูง่าย และรู้จักมักจี่กันอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องทำความรู้จักกันอีก บ้านกูคนเยอะ”
“คือเป็นกู เพราะพวกมึงขี้เกียจทำความรู้จักใหม่ว่างั้นเถอะ”
“แม่นแล้ว”
ว่าแล้วเชียว คนบ้านนี้เป็นคนง่ายๆเนอะ แบบนี้ใช่มั้ย ถึงเรียกว่า วิธีคิดของคนรวยแบบไอ้บีม
“มันจะไม่ตะขิดตะขวงใจเหรอวะ จากเพื่อนกลายมาเป็นพี่สะใภ้อะไรแบบนี้” ฉันเลยหยั่งเชิงถาม
“ไม่เลย ถ้าพี่เมย์โอเค พวกกูก็โอเค ขอแค่ซื่อสัตย์ ไม่หวังทรัพย์สินเงินทองโลภเอาเงินของพวกเราก็พอ เพราะยังไงซะ มันก็ต้องได้อยู่แล้ว แค่ที่พี่เมย์มีอยู่มันก็มากพออยู่แล้ว”
“เออเว้ย ง่ายดี หมดปัญหาสะใภ้ขัดใจที่บ้าน”
“ใช่มั้ยล่ะ ถ้าแกเปลี่ยนใจก็บอกได้นะ”
“….” จะให้ตอบยังไงล่ะ “แล้วถ้ากูชอบล่ะ มึงจะทำยังไง”
“ก็ช่วยให้สมหวังไง แต่ถ้าพี่เมย์ไม่โอเค ก็จะช่วยปลอบมึงไง ไปเถอะได้เวลาเรียนแล้ว”
เลยไม่รู้เลยว่า มันจะช่วยยังไงให้สมหวัง
“น้องซีนายคะ? จำพี่ได้มั้ย” ฉันจำได้ว่าพี่ที่มารอฉันที่หน้าห้องเรียนเป็นใคร เราเพิ่งเจอกันเมื่อเช้า “น้องบีมจำพี่ดาวได้มั้ย พี่เป็นเพื่อนเมย์”
“จ…จำได้ครับ ครั้งสุดท้ายตอนไปเยี่ยมพี่เมย์ที่โรงพยาบาล”
ฉันกับบีมไหว้รุ่นพี่แบบงงๆ ที่อยู่ๆเพื่อนของพี่เมย์จะมาถึงคณะแพทย์
“มีธุระอะไรกับซีนายเหรอครับ”
“อ๋อ พี่เอาใบสมัครค่ายอาสาสร้างห้องสมุดให้น้อง มาให้ค่ะ”
ฉันรับใบปลิวและใบสมัครมาอ่านรายละเอียด
“ขอบคุณค่ะพี่ดาว แต่ทำไมถึงเอามาให้ด้วยตัวเองล่ะคะ ซีไปที่ชมรมก็ได้”
“พี่ผ่านมาพอดีเลยแวะเอามาให้ เพราะครั้งนี้เปิดรับสมัครแค่วันเดียวกลัวน้องจะไปไม่ทันจ้ะ มีของบีมด้วยนะ”
“ขอบคุณครับพี่”
“ใบสมัครจะมีรหัสด้วย เราจะไม่รับใบสมัครที่ถ่ายเอกสาร”
“รับคนจำกัดเหรอครับ”
“ใช่จ้ะ เพราะเราไปแค่งานทาสี ร่วมกิจกรรมกับน้องๆ และพิธีส่งมอบอาคาร คนจะน้อยกว่าตอนสร้างตัวอาคารครึ่งหนึ่งค่ะ”
“เอาให้แบบนี้ จะไม่เป็นอะไรเหรอคะ” ฉันรู้สึกเกรงใจ
“อู้ยยย ไม่หรอกค่ะพี่อยากให้น้องๆไป โดยเฉพาะน้องซีนาย”
ฉันควรจะดีใจใช่มั้ยที่รุ่นพี่เฉพาะเจาะจงเป็นฉัน
“ผมคงไม่ได้ไปครับ ผมลงคอสเรียนพิเศษไว้ค่ะ กลัวจะกลับมาเรียนไม่ทัน”
“เสียดายจัง แต่น้องซีนายต้องไปให้ได้นะคะ เดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ”
พี่ดาวกับพี่ทีน่าไปแล้ว
“จะไปมั้ย พี่เค้าอุตส่าห์เอามาให้ด้วยตัวเองเลยนะเว้ย”
ฉันกำลังครุ่นคิดว่า ถ้าพี่ถาปัดเอาให้ฉันแบบนี้ คือต้องการให้ฉันไปค่ายนี้ เพราะอะไร ฉันจะคิดเข้าข้างได้ไหมว่าพี่ดาวชวนฉันไปเพราะค่ายนั้นพี่เมย์ไปด้วย
เขิน!
“มึงๆ มึง”
“หะ? อะไร”
“มึงเป็นอะไร พักนี้เหม่อๆ”
“ไม่มีอะไร”
“แล้วมึงจะไปมั้ย”
“ถ้าไม่ไปก็จะเสียน้ำใจคนเชิญน่ะสิ”
ข้อ 3 ชวนไปทำกิจกรรม แม้อาจรู้ว่าเราทำไม่เก่ง แต่ถ้ามีเค้าอยู่ใกล้ๆ ก็เป็นกำลังใจได้นะ
เฮ้ย! ทำไมมันตรงแบบนี้ แม้ว่าฉันจะไม่ได้เป็นคนชวน แต่พี่ดาวมาชวนก็ไม่เป็นไร ถือว่าชวนเหมือนกัน
ดีเว้ยเฮ้ย!!
“เอาอีกแล้ว ยิ้มคนเดียวอีกแล้ว มึงนี่ท่าจะอ่านหนังสือหนักจนเพี้ยงไปแล้วแน่ๆ มึงไปค่ายอาสานั่นแหละดีแล้ว จะได้พักผ่อนซะบ้าง” บีมมันเห็นด้วยที่ฉันจะไปค่ายกับพี่ของมัน
ขอบคุณสวรรค์ทรงโปรด
“ใช่ม่ะ กูต้องไปค่ายอาสานี้ งั้นมึงกินข้าวเที่ยงคนเดียวนะ กูจะไปยื่นใบสมัครก่อน ไปล่ะ”
ฉันวิ่งที่ชมรมค่ายอาสาแทบจะบินไปด้วยซ้ำ ก็คงมันดีใจอ่ะนะ ช่วงนี้ปล่อยให้ฉันมีความสุขบ้างเถอะนะ
ดีใจจังโว้ย!!!
“จบซีนายทอล์ก”
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
