15 ธ.ค. 2021 เวลา 16:53 • ไลฟ์สไตล์
ตอนเป็นวัยรุ่นก็จะ..ร้องไห้
พูดให้ใครที่ผ่านไปผ่านมา..ว่าเราเป็นอะไรมา
มองคนทั้งโลกโหดร้าย..และหลับไปทั้งน้ำตา
โตมาตอนนี้...ก็ร้องไห้เหมือนเดิม
ร้องเงียบ ๆ..ลำพัง
จากนั้นก็เขียนไดอะรี่..คุยกับตัวเอง
บางครั้ง...ก็ฟังเพลงบรรเลงที่มีเสียงน้ำไหล
บางครั้ง..ก็เลือกคุยกับคนบางคนที่เข้าใจ
บางครั้ง...ก็ดูรายการเจาะใจ หรือเปอร์สเปคทีฟ
บางที..ก็ออกไปถ่ายรูปคลองน้ำเน่า รูปรถติด
บางที..ก็ไปช่วยกวาดลานวัด
เราคิดว่า...ทุกอย่าง..มันจะผ่านไปด้วยตัวของมันเอง
เรานั้น...แค่ทำหน้าที่ของเรา
นั่นคือ...เดินทางของเราต่อไป
โฆษณา