📚นิยายแปล
ส่งต่อไออุ่นแห่งความหวัง
そして、バトンは渡された
ส่งต่อไออุ่นแห่งความหวัง
“ ไม่ว่าอยู่ที่แบบไหนก็มีทั้งข้อดีข้อเสีย ฉันถึงคิดว่าบ้านจะอยู่ที่ไหนก็ได้ทั้งนั้นเพียงแต่ระหว่างที่อยู่ขอให้มีความสุขและเข้ากันให้ได้ “
🍀🍀🍀
“ แต่การอยู่ที่ไหนสักแห่งกับไม่ได้อยู่ที่ไหนเลยมันแตกต่างกัน ไม่ว่าจะเกี่ยวดองเป็นสายเลือดเดียวกันหรือไม่ การสูญเสียครอบครัวของตัวเองหรือคนเคยอยู่เคียงข้างกันมามันน่าเศร้าเหนือสิ่งอื่นใด “
“ คนที่ต้องพรากจากกันมีเยอะเหลือเกิน ความรักและความคิดถึงทวีรุนแรงขึ้นมาอย่างง่ายดาย
…แต่ถ้าแบกความรู้สึกนั้นไว้ หัวใจของฉันก็คงตกตะกอนไปอย่างไร้แก่นสาร ถึงจะคิดถึงเรื่องครอบครัวให้ลึกซึ้งไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ ทำได้แค่อยู่ต่อไปในที่ที่ตัวเองอยู่ตอนนี้ เลิกคาดหวังเลิกทำให้ใจสั่นคลอนเพราะความวิตก แค่สถานที่อาศัยกับคนที่อยู่ด้วยเปลี่ยนไปเท่านั้นเอง ทุกครั้งที่ฉันมีครอบครัวใหม่ หัวใจของฉันก็ด้านชาขึ้นหน่อย “
“ มันดีกว่าถ้าไม่ต้องเปลี่ยนพ่อแม่ แต่ทุกคนที่เป็นผู้ปกครองของฉันมอบความจริงใจให้กันเสมอ เพราะฉะนั้นแม้พรากจากกัน ฉันก็รู้สึกว่าพวกเขาเฝ้าดูแลจากที่ไหนสักที่หนึ่งอยู่เลยทำให้อุ่นใจ แต่ตายจากกันไปไม่ได้ มันเศร้าเกินไปที่ไม่มีโอกาสได้เจอหน้ากันอีกเป็นครั้งที่สอง “
นับว่าเป็นนิยายแปล พอเห็นหน้าปกแล้วชวนให้รู้สึกถึงความอบอุ่นของเล่มนี้ทันที แสงแดดสาดส่องพร้อมกับรูปภาพประกอบเป็นอาหาร เข้ากับบรรยากาศที่พัดพาลมหนาวมาที่ก็หนังสือเล่มนี้ที่ช่วยให้อบอุ่นกายใจ
เรียกว่าเป็นนิยายฟีลกู๊ด ซึ่งต้องบอกว่าหน้าปกก็ทำให้เรารู้สึกเป็นแบบนั้น ส่วนเนื้อเรื่อง พออ่านจบแล้วทำให้ตกตะกอนให้เห็นถึงความสุข ความโอบอ้อมอารี ความใส่ใจ และที่สำคัญคือ ‘ความรัก’ ที่ตัวละครต่างมอบให้กันมากยิ่งขึ้น
そして、バトンは渡された by Seo Maiko
โดยเรื่องราวที่เกิดขึ้น ‘ยูโกะจัง’ เด็กสาวผู้มีรูปแบบของครอบครัวที่เปลี่ยนไปถึง 7 ครั้ง โชคชะตานำพาให้เธอไปพบกับครอบครัวใหม่ในแต่ละช่วงวัยของเธอ เมื่อเธอแรกเกิดก็นามสกุลนึง โตขึ้นก็เปลี่ยนถึงอีกสามนามสกุลตามผู้ปกครองแต่ละคน แต่ละครอบครัวก็มีสภาพความเป็นอยู่ที่ต่างกันออกไป การเปลี่ยนแปลงในเรื่องแบบนี้ ยูโกะจังก็คิดว่าเธอจะต้องขีดเส้นกั้นระหว่างเธอกับครอบครัวเอาไว้เพื่อทำให้ใจของเธอไม่ฟุ้งซ่าน เพราะความกังวลที่จะถูกเปลี่ยนครอบครัวอีก
คนรอบข้างมักคิดว่าการเปลี่ยนครอบครัวของเธอบ่อย ๆ คือปัญหา แต่ยูโกะจังก็ไม่ได้คิดเช่นนั้นอย่างสิ้นเชิง แม้จิตใจเธอสั่นคลอนไปบ้างตามสิ่งที่แปรเปลี่ยน ทว่าเธอไม่ได้มองว่านั่นเป็นปัญหาหรือเป็นความทุกข์ใจ ทั้ง ๆ ที่คนที่มารับไม้ต่อที่ไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือดกันแท้ ๆ รับเธอไปดูแล ก็ให้ความรู้สึกว่าทุกคนก็คือพ่อแม่แท้ ๆ ซึ่งเชื่อมกันไว้ด้วยความผูกพันผ่านช่วงเวลาที่ใช้ร่วมกัน
ในหนังสือบอกเล่าเรื่องราวของเด็กสาว ผ่านช่วงวัยต่าง ๆ ผ่านเวลาที่ใช้ร่วมกันกับต่างครอบครัวได้อย่างละมุนละไม เหมือนชื่อเรื่องหนังสือเอง ซึ่งเราจะเข้าใจในตอนสุดท้ายเมื่อเธอเติบโตขึ้น การได้ส่งไม้ต่อในวันที่เธอเติบโตขึ้น ทำไมถึงเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นและความหวังถึงปานนั้น
หนังสือมีความน่ารักที่ใช้อาหารมาเป็นตัวชูเรื่องราวของแต่ละครอบครัวหรือชีวิตประจำวันของเด็กสาวที่ดำเนินไปอย่างเรื่อย ๆ ทว่ามีจุดที่ทำให้นักอ่านลุ้นตาม ต้องอ่านถึงจะรู้ว่า อาหารที่แต่ละครอบครัวรังสรรค์ให้เธอรับประทานนั้น ชวนให้อบอุ่น ดื่มด่ำ และอิ่มอร่อยแค่ไหน
… และเราอาจอยากกอดใครสักคนขึ้นมา ในช่วงเวลาแบบนี้ให้แน่น ๆ ไปเลย
นักเขียน : เสะโอ ไมโกะ
นักแปล : สุรีรัตน์ งามสง่าพงษ์
สำนักพิมพ์ : ไดฟุกุ (Daifuku)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
