"ผลผลิตความจน"
เก็บกระป๋องมอมแมมแย้มหน้ายิ้ม
นั่งจิ้มลิ้มแม่เอ๋ยเอ่ยค้าขาย
ดอกไม้ป่าเป็นผักมีมากมาย
เก็บหินทรายขายเพลินแทนเงินตรา
ตุ๊กตาผ้าเก่าเราเคยเล่น
เพื่อนตระเวนอวดโชว์ดูโก้กว่า
นอนก็หลับ..นั่งก็ปลื้ม..มีลืมตา
เสียงเปล่งมาพูดเป็นตื่นเต้นจัง
ตุ๊กตากระดาษวาดลายเส้น
เป็นของเล่นทรงจำในความหลัง
เขากระดาษสดสีเพราะมีตังค์
เราก็นั่งวาดเองครื้นเครงใจ
มีดอกหญ้าร้อยก้านสานสายสร้อย
จับเรียงร้อยห้อยคอก็สดใส
เพื่อนคนรวยสวยเด่นเห็นกำไล
สวมลูกปัดอำไพวิไลเพลิน
มีน้องตุ๊กตาผ้ากระเป๋า
แต่ตัวเรามีกระป๋องก็มองเขิน
ปั้นดินเหนียวตัวเปื้อนเพื่อนก็เมิน
เป็ดขี้เหร่แม่เปิ่นเพลินกองดิน
ผลผลิตความจนปั้นคนเกิด
ศิลปะชั้นเลิศกำเนิดศิลป์
คำว่า "เป็น" “ทำได้” ให้ระบิล
ผนึกลายประทินชิ้นภูมิใจ
😊
🌟ปกิณกะภาษากลอน
🎖300711
ภาพประกอบเท่านั้น
เพราะความจน ไม่เงินซื้อของเล่น ก็หาของเก่ากระป๋องกระแป๋งมาทำเป็นของเล่น
พ่อก็เอากระป๋องนม มาตีขอบให้เรียบแล้วเจาะรู้อยเป็นถังน้ำไว้หาบเล่นตามประสาลูกชาวนา
สมัยก่อนตุ๊กตากระดาษฮิตมาก แต่เราทรัพย์น้อย ก็ขอยืมเพื่อนมานั่งวาดตามแบบ
ระบายสีแล้วตัดเล่นเอง พอวาดบ่อย มันก็ดูสวยขึ้น ชพนาญขึ้น ก็วาดแจกเพื่อนบ้าง
สนุกได้ทุกวัน ไม่มีแต่ก็ไม่เคยรู้สึกขาด เล่นโคลน ใบไม้ใบหญ้า เอามาทำเล่น สร้างสรรค์กันมั่วๆไปเรื่อย ตุ๊กตาตัวแรกของบ้าน แย่งกันเล่น ไอ้เราไม่ชอบการแย่งเล่น เลยไม่เล่น และเป็นคนไม่ชอบตุ๊กตาตั้งแต่นั้นมา
พึ่งซื้อตุ๊กตาหมีครั้งแรกเมื่อสองปีก่อน ซื้อมาเฉยๆ อยากลองมีดู แปลกดีนะคะ
ทุกครั้งเราเด็กน้อยคิดค้นของเล่นมาคลายเหงาตนเองได้ ก็จะเอาไปอวดพ่อ พ่อชมตลอดเลยว่า เก่ง เราก็รู้สึกว่าต้องดีแหละพ่อชม พ่อดุมาก แต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่เอาอะไรไปอวดแล้วจะไม่ชม
เด็กน้อยเลยมีกำลังใจ ทำโน่นนี่ ชอบประดิษฐ์ ชอบงานฝีมือ จนทุกวันนี้ บางอย่างก็ทำรายได้เล็กน้อย บางอย่างก็ทำความสุข และทุกผลงานมันคือความสุขและความภูมิใจ ลำพองใจว่า “ทำได้โว้ย ทำเป็นว่ะ “ (ยกเว้นอันไหนที่ไม่เป็นก็ช่างมัน ใครจะไปทำได้ทุกอย่างจริงไหมคะ😁)
💪🏻ลงมือทำเท่านั้นจึงจะบังเกิดช่างฝีมือ
😊บางครั้งการที่ต้นที่ทุนต่ำ ก็อาจสร้างผลกำไรที่สูงกว่าในวันหน้าก็ได้
❤️ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านค่ะ
✨ดาวเอง
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
