"รอยไม้เรียว"
มือลูบก้นตรงนี้ที่เคยเจ็บ
โดนครูเหน็บด้วยหวายในคราก่อน
เรื่องราวผ่านครั้งหลังดังละคร
ระลึกย้อนกลับยิ้มปริ่มน้ำตา
เมื่อแรกเรียนเขียนอ่านสนั่นห้อง
เสียงครูก้องคอยแนะแกะภาษา
คอยพร่ำสอนความรู้คู่จรรยา
คัดวิชาสารพัดด้วยจัดเจน
หมั่นอบรมขัดเกลาเข้าใจศิษย์
คอยสะกิดจิตบ่มให้คมเด่น
ความดีนี้จำจดเป็นกฏเกณฑ์
ครูจึงเน้นคุณธรรมย้ำไม่จาง
เมื่อทำผิดเพราะชั่วครูรัวไม้
ทั้งสอนให้คำปราชญ์สาดเข้าอ้าง
ด้วยเพราะห่วงกลัวศิษย์คิดหลงทาง
ข่มมือวางไม้ลงตรงร่างกาย
มองเห็นภาพไม้เรียวเสียวแสบลึก
คิดย้อนนึกถึงยังไม่จางหาย
แผลบวมช้ำจ้ำเลือนลบเคลื่อนคลาย
รอยสุดท้ายฝากย้ำในคำนึง
ไม้ครูเหน็บเจ็บซึ้งถึงวันนี้
ฝังเข้าที่หัวใจในครั้งหนึ่ง
มองกระจก..มีครูใหม่..ในนั้นจึง
ขอบคุณถึง..รอยไม้เรียว..ที่เคี่ยวมา
12 ปี สำหรับสำนวนนี้ ผลงานเก่ามาก..นึกว่าสมัยนี้จะยกเลิกการตีแล้ว ก็ยังมีข่าวไม่ดีๆโผล่มาให้ได้ยินอยู่อีก แถมไม่ค่อยดีเลย …
เป็นเด็กเรียบร้อยแต่ก็เคยโดนพ่อตี โดนครูตีมาเหมือนกันนะ😅
อย่างไรก็ตาม ส่วนตัวก็ไม่สนับสนุนการตี แต่ถ้าคิดว่าจำเป็น อย่าใช้โดยอารมณ์
ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว ถ้าการลงโทษด้วยการตีพร่ำเพรื่อทั้งจากผู้ปกครองและครู เด็กก็ด้านไม้เรียว อาจสร้างรอยร้าวในใจให้เด็กลายเป็นคนกร้าวร้าวนะจ๊ะ
ด้วยจิตคารวะครูทุกท่าน
ปกิณกะภาษากลอน❤️
7ถูกใจ
3แชร์
408รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
