“จะเป็นอย่างไรเมื่อวันหนึ่งคุณได้ยินเสียงบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ดังขึ้นอยู่ในหัวของเรา เหมือนกับเสียงลูกบอลเหล็กกระทบกับพื้นแข็งดังสนั่นอยู่ในหัว นั่นจึงทำให้ เจสสิก้า ต้องหาคำตอบว่าเจ้าเสียงที่ดังในหัวนั้นมันคือเสียงอะไรกันแน่...”
เป็นภาพยนตร์อีกหนึ่งของผู้กำกับคนไทยที่ได้ไปทำงานในระดับโลกอย่าง
คุณ เจ้ย อภิชาตพงศ์ วีระเศรษฐกุล ในที่สุดพวกเราก็ได้สัมผัสภาพยนตร์ของเขากันสักทีนะครับ ต้องบอกก่อนเลยว่าตัวผมที่เลือกไปดูภาพยนตร์เรื่องนี้นั้นก็เพราะ ตัวผมอยากจะลองไปรับชมผลงานของพี่เจ้ยเขาสักครั้ง และในที่สุดโอกาสของผมก็มาถึง งั้นผมจะมาแชร์ประสบการณ์หลังดู Memoria ให้คุณผู้อ่านได้ฟังกันดีกว่า
โดยส่วนตัวหลังจากที่ผมได้รับชมภาพยนตร์เรื่องนี้ผมสัมผัสได้ทันทีว่า ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ใช่ภาพยนตร์ที่ใครๆก็ดูได้ มุมกล้องต่างๆ การตัดต่อ
องค์ประกอบทุกอย่างของภาพยนตร์เรื่องนี้ ทุกอย่างมันเป็นอะไรที่ไม่คุ้นเคยเอามากๆ การดำเนินเรื่องเป็นไปอย่างช้าๆแต่น่าติดตาม ผมได้ไปฟังบทสัมภาษณ์ของพี่เจ้ยและนักแสดงนำอย่าง Tilda Swinton เธอพูดเอาไว้ว่า ภาพยนตร์หลายเรื่องส่วนใหญ่จะมีการดำเนินเรื่องและการตัดต่อที่รวดเร็วฉับไว กระชับ แต่สำหรับ Memoria พี่เจ้ยได้ให้นิยามว่า ภาพยนตร์ส่วนใหญ่เปรียบเสมือนให้คนดูวิ่งตามเพื่อจะรู้ว่าเรื่องจะดำเนินไปอย่างไร ส่วน Memoria นั้นจะแตกต่างออกไป ผู้กำกับพยายามจะให้คนดูค่อยๆเดินตามไปกับเส้นเรื่อง ค่อยๆสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นภายในเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ
แต่ด้วยความที่มันมีชั้นเชิงในการเล่าเรื่องที่สูงมาก ลายระเอียดของหนังก็มีเยอะสุดๆหากอยากจะเก็บลายระเอียดให้ก็จะต้องดูมากกว่าหนึ่งรอบอย่างแน่นอน นั่นทำให้บางช่วงบางตอนผมอาจจะไม่เข้าใจในสิ่งที่พี่เจ้ยกำลังจะสื่อออกมา แต่ที่ผมพูดแบบนี้ไม่ได้แปลว่าหนังเขาไม่ดีนะครับ หนังเขายอดเยี่ยมมากๆ แค่ว่าสกิลผมมันไม่ถึง เลยเข้าไม่ถึงหนังเรื่องนี้ งานภาพเรื่องนี้ก็ยอดเยี่ยมมากๆ ผมมองว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มันไม่ใช่ภาพยนตร์แต่มันคืองานศิลปะชิ้นหนึ่งส่วนเรื่องเสียง งานเสียงเรื่องนี้ก็ยอดเยี่ยมไม่แพ้กันด้วยความที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ใช้เรื่องเสียงเป็นตัวดำเนินเรื่องหลัก ใช้เสียงของธรรมชาติสิ่งแวดล้อมต่างๆเป็นหลัก เงียบคือเงียบจะไม่มีเสียงอะไรมารบกวน นั่นจึงให้ผู้ที่รับชมต้องจดจ่อไปกับมันทำให้ไม่หลุดไปไหนถือว่าเป็นการจูงคนดูให้ติดตามไปกับหนังได้อย่างแยบยลจริงๆครับ
โดยถ้าจะให้สรุป Memoria เปรียบเสมือนภาพยนตร์ที่ให้เราติดตามปะติดปะต่อความทรงจำของตัวละครหลักตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วมาขมวดรวมกันเป็นบทสรุปที่เกินจะนึกฝัน งานภาพที่ไร้ที่ติการจัดองค์ประกอบภาพที่สวยงาม มุมกล้องที่แปลกตาไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ผมมองว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ใช่ภาพยนตร์แต่มันคืองานศิลปะชิ้นหนึ่งที่แต่ละหากได้ชื่นชมและตีความไม่เหมือนกัน ผมอยากให้ทุกคนไปสัมผัสเรื่องนี้กันด้วยตัวเองและเพื่อประสบการณ์ที่ดีสุดในการรับชมภาพยนตร์เรื่องนี้ผมแนะนำให้คุณผู้อ่านรับชมเรื่องในโรงภาพยนตร์เท่านั้นเลยครับ คิดเห็นอย่างก็สามารถคอมเมนต์มาคุยกันได้เลยนะครับ....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
