แผ่นดินสยามนี้ ก็เป็นแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์ มีเรื่องราวที่ให้จิตที่มาเกิดในแผ่นดินนี้ได้พัฒนาจิตใจให้มันสูงขึ้น มีรากเหง้าศีลปวัตนธรรมสืบทอดกันมา มีขนบธรรมเนียมประเพณีพื้นบ้านแตกต่างกันบ้าง มีสิ่งที่ดีงามช่วยจรรโลง ให้ผู้คนได้ช่วยเกื้อกูลกัน แบ่งปันกันไป ผู้คนที่เกิดมาในแผ่นดินก็มีพัฒนาบ้านเมือง มีการเก็บภาษีมากมายขึ้น ผิดกว่าแต่ก่อนเมื่อ สองสามร้อยปีก่อน กับสมัยนี้มีกระดาษหนังสือพิมพ์ หนังสือหนังหามากก่ายกอง อ่านกันไม่หวาดไม่ไหว ผิดกว่าแต่ก่อนที่มีเพียงสมุดข่อยใบลาน คนก็ได้รับความรู้พัฒนามากขึ้น เป็นระบบมากขึ้น ประชากรก็มากขึ้นกว่าแต่ก่อน ก็มีคนที่สนใจเรื่องราวทำมาหากินแตกต่างกันไป ดิ้นรนไปตามปัจจัยที่ตนเองมี มีทั้งคนที่ไม่ต้องพยายามมากก็สุขสบาย มีทั้งผู้ที่พยายามดิ้นรนเหน็ดเหนื่อยมีรายได้ก็ไม่พอกิน มีคนรวย ก็ต้องหากินกับคนจน วงเวียนเข้ากระเป๋าผูกขาด มันก็วนเวียนกันอยู่แค่นี้
พอรวยมาก ก็อยากให้คนนับหน้าถือตา ดิ้นรนอยากมีอำนาจมากขึ้นไปอีก ตรงไหนนะที่มีเงินกองเยอะ เอ้า..ก็เงินในคลังไง..เก็บภาษีมากองไว้มากมาย ทำอย่างไร จะได้ไปบริหารจัดการน่ะ ก็มีการรวมกลุ่มตั้งกลุ่มกัน รวมพรรครวมพวก จะรวมทุน ลงทุนตั้งกลุ่ม จะไปหาได้ที่ไหน ก็มองๆดู มีกลุ่นไหน ที่จะได้ประโยชน์ ได้รับกิจกรรมไปทำด้วยเงินภาษี ทำโครงการนั้นโครงการนี้ มันก็มีผู้สนับสนุนลงขันให้ทุน ไม่รู้ว่าเบื้องหลังเบื้องลึก ตกลงกันอย่างไร เมื่อมีกลุ่มที่ลงแข่งขันกัน ก็มีกติกา มาควบคุม เขียนเรื่องราว คนที่จะไปแข่งต้องมาจากกลุ่มนี้น่ะ (ผูกขาดเป็นกลุ่มๆ)คนที่ไม่ได้ มาจากกลุ่มที่มีทุนถูกต้อง ลงไม่ได้ มันก็ถูกจำกัดตั้งแต่ ให้เลือก ให้แกเลือกได้แค่นี่น่ะ ตัวเลือกมีแค่นี้เอาไม่เอา เค้าว่ากันเป็นประชาธิปไตย ลู่ทางสู่อำนาจ เกียรติยศ ยศฐานบรรดาศักดิ์เป็นผู้ยิ่งใหญ่ทะเยอทะยาน
ที่จริงก็อยากจะฟังภูมิปัญญาผู้ที่สามารถวิเคราะห์จุดอ่อนจุดด้อยคำว่าระบอบประชาธิปไตย ลึกๆมันมีอะไรที่แอบแฝงบ้าง มีอะไรปกปิดบ้าง ชีวิตอาจจะมีปัญญากับเค้าบ้าง เพราะต้องมีชีวิตอยู่ในแผ่นดินสยามนี้ ไปไหนไม่ได้ แต่ก็ไม่ค่อยมีให้เห็น ก็ได้จดจำมาเท่าที่จำมาหลายปี ก็เขียนได้แค่นี้ เพราะไม่มีความรู้อะไร
ในส่วนเรื่องของการที่จะพัฒนา จิตใจให้มันสูงขึ้น แผ่นดินนี้ ก็มีวัฒนธรรมของการสร้างบุญสร้างกุศล เรื่องราวของการประพฤติปฏิบัติธรรม เพื่อช่วยเหลือจิตใจของตนเอง ไม่ได้ไปช่วยเหลือจิตใจใครเลย เมื่อรู้จักจิตใจของตัวเอง ที่ต้องการความสุขด้วยกันทั้งนั้น มีการกระทำที่เห็นอกเห็นใจกัน เอื้อเฟื้อกัน เหมือนคนรุ่นที่จากแผ่นนี้ไป เมืองไทยก็เป็นเมืองที่น่าอยู่ แต่ด้วยกระแสวัฒนธรรมการค้าขาย ค้าขายข้ามชาติ บริษัทข้ามชาติ มีอะไรมากมายลงหลักปักหมุดในแผ่นดินนี้ สิ่งต่างๆค่านิยมอะไรก็ค่อยๆเปลี่ยนไป ค่านิยมทางสังคมนำจิตผู้คนก็เปลี่ยนแปลง มีมดมีหมอ มีจิตแพทย์ มียาช่วยคลายเครียด ในผู้คนได้ใช้ กระแสกาลเวลามันเปลี่ยนแปลงไป คนรุ่นก่อนๆ เข้าวัดฟังธรรม สร้างบุญกุศล จิตใจก็เบิกบานยิ้มแจ่มใส
ส่วนสมัยนี้ ยิ้มกันไม่ค่อยออก พบเห็นกันก็จะตั้งตนเป็นศัตรูกันเองเสียแล้ว แล้วมีความสุขมั้ย เมื่อดูข่าว ดูทีวี เสพข่าว มีเรื่องอะไรที่รู้สึกมีความสุข เรื่องราวของการรับรู้ทางจิตวิญญาณนี้มันน่ากลัว เพราะมันมีเรื่องที่จริงบ้าง ไม่จริงบ้าง ให้เราเห็นได้ฟัง ที่สำคัญก็ต้องดูแลจิตใจตัวเองให้เป็น เพราะไม่เช่นนั้น มนุษย์จะมีอยู่แค่เพียงสองคำ คือ ชอบใจ ไม่ชอบใจ แบ่งพรรคแบ่งพวก ไม่ได้สร้างอะไรที่ดีให้แก่จิตใจเลย ..นี่พูดถึงจิตใจของคน ไม่ได้เป็นเกี่ยวเรื่องเศรษฐกิจ การเมืองอะไร เพราะเราไม่มีหน้าที่ เป็นคนตัวเล็กๆได้อาศัยและรักแผ่นดินสยามเท่านั้นเอง แล้ววันหนึ่งก็จากลาแผ่นดินสยามเมื่อจิตละจากร่างนี้ไป ตามคนรุ่นอดีตที่เคยมาอาศัยแผ่นนี้ไปเหมือนกัน ก็มาอาศัยแผ่นดินสยามมีสุขทุกข์ชั่วขณะหนึ่ง แล้วจากลาต้องทิ้งทุกสิ่งไว้ในแผ่นดินสยามเอาไปไม่ได้เลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
