2 พ.ค. 2022 เวลา 12:30 • นิยาย เรื่องสั้น
Memory 0.4 วันนั้น
Memory 0.4 วันนั้น
ที่ผมเห็นผ่านเลนส์ในตอนนี้ก็คือภาพก้อนหินแฉลบผิวน้ำกระเด้งกระดอน สร้างวงน้ำกระจายเป็นหย่อม ๆ
"นี่ไงฉันเก่งไหม? " เธอหัวเราะเสียงดัง แล้วหันมายิ้มให้กับกล้อง ก่อนที่จะก้มลงหยิบหินก้อนต่อไป แล้วขว้างไปแบบเดิมอีกครั้ง
พอได้นอนเต็มอิ่ม พลังฟื้นคืนกลับมา อาการซนแบบเด็ก ๆ ของเธอก็แสดงออกมาอีกครั้ง ร่าเริงสดใสได้ในทุกสถานการณ์ นี่ล่ะมั้งตัวตนอีกข้อของเธอที่สร้างความประทับใจมากมายให้กับผม
เมื่อเดินห่างออกมาจากบึง ลมพัดกลิ่นหอมลอยมากระทบจมูก ระบุไม่ได้เหมือนกันว่ามาจากต้นอะไร และตรงไหน เพราะตอนนี้เรากำลังอยู่ท่ามกลางดอกไม้นานาพันธุ์ ซึ่งคงจะดีไม่น้อยเลยถ้ากล้องถ่ายวิดีโอที่ผมถืออยู่ จะสามารถบันทึกกลิ่นหอมเหล่านี้มาประกอบหลากหลายอริยาบถของเธอได้...
ใช้เวลาครู่หนึ่งเราก็เดินออกมาจากสวนดอกไม้ ที่เห็นไกลลิบ ๆ อยู่นั่นก็คือหอนาฬิกา จุดเริ่มต้น ที่เราต้องกลับไป จุดหมายปลายทางสุดท้าย ที่อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเราก็จะเดินทางไปถึงกันแล้ว...
สารภาพตามตรงว่า ตอนนี้ผมอยากที่จะชะลอฝีเท้าให้ช้าลง...
ช้ากว่านี้อีกสักนิด
ไม่ก็หยุดเดินไปได้เลยยิ่งดี...
ดอกไม้ - บอย โกสิยพงษ์
ติดตาม ‘Memory 0.5 วันนั้น’ ซึ่งเป็นตอนที่ 6 ได้ในวันพรุ่งนี้ เวลา 19:30 น. นะครับ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา