Sarakan Town หมู่บ้านสารขัณฑ์
ตอนที่ 10: นายกรัฐมนตวยคนใหม่
ในห้องทำงานที่หรูหราของนายกรัฐมนตวย ที่ตั้งอยู่ในหอประชุมกลางหมู่บ้าน ที่บริเวณโต๊ะทำงานนั้น มีแผ่นป้ายทองเหลืองระบุตำแหน่งเขียนอย่างสวยหรูว่า ‘นายกรัฐมนตวยแห่งหมู่บ้านสารขัณฑ์’ วางอยู่ตรงกลางโต๊ะ
ทันใดนั้นเองหนังสือพิมพ์ ‘สารขัณฑ์ News’ ก็ถูกวางกระแทกคงที่กลางโต๊ะ ก่อนจะเห็นข่าวพาดหัวตัวใหญ่ เขียนว่า นายกรัฐมนตวยคนใหม่ของสารขัณฑ์ พร้อมรูปที่เห็นว่าเป็น ยูวดียืนหน้าแท่นสาบานตน โดยมีขวัญใจ, ไอริณ, พีรพลและยิบซี ยืนอยู่ตรงมุมรูปแบบไม่เป็นที่น่าสนใจเท่าไหร่นัก พร้อมข้อความบรรยายว่า ‘ยูวดี โกงตาย พลิกชนะปูริดลด้วยคะแนนฉิวเฉียด 38 ต่อ 37! อ่านต่อหน้า 3’
ยูวดีจิบกาแฟอุ่น ๆ ก่อนจะวางลงบนโต๊ะทำงาน ด้านหลังของยูวดี มีรูปตัวเองในชุดนายกรัฐมนตวยของหมู่บ้านสารขัณฑ์อยู่ตรงกลาง ขนาบด้วยป้ายนโยบายต่าง ๆ เช่น นโยบายประกันราคาข้าว, นโยบายประกันราคายางพารา, นโยบายประกันราคาสินค้าการเกษตร, นโยบายประกันราคาไข่ไก่, นโยบายประกันราคาไข่เป็ด, นโยบายประกันราคาไข่มดแดง, นโยบายประกันราคาสัปปะรด,
นโยบายประกันราคาไม่เป็นสัปปะรด, นโยบายรถคันแรก, นโยบายรถคันที่สอง, นโยบายรถคันที่สาม, นโยบายรถคันที่สี่, นโยบายรถคันที่ห้า, นโยบายประกันสังคม, นโยบายหนึ่งบาทรักษาทุกโรค, และอีกหลายร้อยแผ่นป้ายนโยบายที่แปะกันเต็มกำแพงไปจนไม่มีที่จะแปะไปหมด ไอริณเดินเข้ามาในห้อง
“นายกรัฐมนตวยยูวดี ฟังดูดี ชอบไหมล่ะ?” ไอริณแซว
“ชอบมากกกก...ส์” ยูวดีบอก
“ชั้นว่าควรจะใส่คำว่า ‘ทั่น’ นำหน้าลงไปด้วยนะ แบบทั่นนายกรัฐมนตวย”
“ได้เลย งั้นต่อไปเรียกชั้นว่า ทั่นนายกรัฐมนตวย” ยูวดีลองพูดเรียกชื่อตัวเอง
“ถ้าต้องการอะไรอีก โปรดกรุณาเรียกดิชั้นนะคะ ทั่นนายกรัฐมนตวย!” ไอริณพูดขำ ๆ ก่อนจะออกจากห้องไป ยูวดีหมุนเก้าอี้ไปทางด้านหลังมองตัวเอง ที่ใส่ชุดนายกรัฐมนตวยอย่างเงียบ ๆ เพียงครู่เดียวจากนั้น เสียงประตูห้องก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง
“ไอริณ เดี๋ยวข้าวกลางวัน ชั้นขอเป็นปูผัดผงกระหรี่นะ” ยูวดีสั่งไอริณ แต่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา
“ไอริณ ได้ยินหรือเปล่า” ยูวดีเรียกอีกสองครั้งก็ไม่มีเสียงตอบ พอหมุนเก้าอี้กลับมา ก็ตกใจสะดุ้งเพราะเจอกับพีรพลและยิบซี ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงาน
“พวกเราต้องการมาแสดงความดี” พีรพลบอก
“กับชัยชนะในการเลือกตั้งของคุณ” ยิบซีบอก
“ยินดีด้วยนะคะ/ครับ ทั่นนายกรัฐมนตวย” พีรพลและยิบซีพูดพร้อมกัน ยูวดียังงง ๆ เพราะไม่เคยไปปรองดองกับพีซีมาก่อน แต่จู่ ๆ พีซีก็โผล่มายังห้องทำงานแบบนี้ ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งลง
“พวกคุณต้องการอะไร?” ยูวดีถาม
“พวกเราต้องการที่จะเปิดสาขาใหม่ของ 24-365 และอยากที่จะควบรวมกิจการค้าปลีกและขายส่ง” พีรพลพูด
“และพวกเราต้องการให้คุณช่วยเซ็นอนุมัติ ยกเลิกมาตราป้องกันการผูกขาดตลาดสินค้า” ยิบซีพูด
“ชั้นทำให้ไม่ได้หรอกนะ ชั้นสัญญากับผู้สนับสนุนชั้นเอาไว้แล้ว เรื่องของการลดการผูกขาดตลาดสินค้า อาหารและบริการ”
“ใช่ชั้นรู้ว่า เธอมีผู้สนับสนุนรายยิบรายย่อยอยู่มาก” ยิบซีพูด
“แต่พวกเราก็เป็นผู้สนับสนุนรายเล็ก ๆ เช่นกัน เธอจะไม่รับการสนับสนุนจากเราไปหน่อยเหรอ?” พีรพลพูด พร้อมหยิบเอาถุงที่เต็มไปด้วยไม้ต่าง ๆ ที่มีค่า มีราคามากมายออกมาวางบนโต๊ะ ยูวดีมองแล้วก็เกิดความไม่ชอบใจ
“ต้องขอโทษบริษัทพีซีด้วยนะ แต่ชั้นให้คำมั่นสัญญาเอาไว้แล้วว่าจะไม่รับการสนับสนุนจากเครือข่ายใหญ่โต หรือบริษัทที่ต้องการจะผูกขาดตลาด...และก็ไม่รับการติดสินบน หรือสินน้ำใจอะไรทั้งนั้น” ยูวดีพูด
“อ้อ งั้นเหรอ?” ยิบซีพูด
“แต่เธอรับการสนับสนุนจาก กลุ่มระลึกถึง ประทีป ชาณัฐและชนนันท์ และเพื่ออนาคตของชาวสารขัณฑ์” พีรพลบอกเสียงตัวร้าย
“ห๊า! พวก…เธอ!?” ยูวดีบอก
“ไม่เป็นไร พวกเราไม่ต้องการหรอกนะ คำขอบคุณน่ะ” พีรพลบอก
“เธอคงเห็นแล้วว่า พวกเรากลุ่มพีซีสนับสนุนแต่ผู้ชนะเท่านั้น” ยิบซีบอก
“เราก็แค่วางเดิมพันในทั้งสองฝั่งแค่นั้นเอง” พีรพลพูดเสียงเย็นชา เล่นเอายูวดีถึงกับตะลึง คาดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
“ถ้าเธอไม่ทำตามที่พวกเราร้องขอ เราจะประกาศออกสื่อว่า เธอรับการสนับสนุนจากกลุ่มนายทุนใหญ่”
“…”
“หนึ่งวันมี 24 ชั่วโมง หนึ่งปีมี 365 วัน รวมกันเป็น 24-365” พีรพลพูด
“ไม่ว่าจะอย่างไร เธอก็หนีเราไม่พ้นหรอกนะ ยูวดี ฮ่า ๆ ๆ“ ยิบซีพูด ก่อนที่จะหัวเราะออกมาพร้อม ๆ กันกับพีรพล ยูวดีถึงกับพูดอะไรไม่ออก เมื่อได้รู้ความจริงแบบนี้.
“แต่เธอไม่ต้องกังวลหรอกนะ พวกเราน่ะเป็นคนดี เราจะบริจาคทุกอย่าง เพื่อสนับสนุนนโยบายต่าง ๆ ของรัฐบวย ขอแค่เธอลดความเข้มงวดของมาตราการผูกขาดตลาดลงเท่านั้นเอง”
“ถ้าวันนึงพวกเธอถูกตรวจสอบ ถูกจับกุม ถูกลงโทษได้นะ พวกเธอไม่กลัวบ้างเหรอ” ยูวดี
“พวกเราไม่มีทางถูกจับได้หรอก” พีรพลพูด
“เงินคือ อำนาจ และอำนาจคือ เงินไงล่ะ พวกเราซื้อทุกอย่างในหมู่บ้านสารขัณฑ์เอาไว้หมดแล้ว” ยิบซีพูด
“แม้กระทั่งเธอ ทั่นนายกรัฐมนตวย” พีรพลพูด ก่อนที่ไอริณจะเดินเข้ามาพร้อม เสิร์ฟกาแฟให้กับ พีรพลและยิบซี
“ไอริณ นี่แม้แต่เธอ!?” ยูวดีพูด พลางมองอย่างหมดหวัง
ณ บริเวณหน้าหอประชุมกลางหมู่บ้านสารขัณฑ์ ป้ายร้านสะดวกซื้อ 24-365 ถูกแปะลงบนสาขาใหม่ที่ตั้งอยู่ห่างไปไม่เกินห้าเมตร ไอริณกำลังยืนสั่งงาน ประธีป ชาคริตและชนธิการณ์ ให้เก็บไม้บนต้นไม้สูงลิบ บ้างก็ถูกสั่งให้ปัดกวาด ทั้งสามคนหน้าตาเคร่งเครียด อิดโรย เหงื่อท่วมตัวไปหมด
“ที่หมู่บ้านสารขัณฑ์ ไม้คือ เงิน” พีรพลพูด
“เมื่อคุณมีเงิน คุณก็มีอำนาจ” ยิบซีพูด
“เมื่อคุณมีอำนาจ คุณก็มีเงินมากขึ้น” พีรพลพูด
“เมื่อคุณมีเงินมากขึ้น คุณก็มีอำนาจมากขึ้น” ยิบซีพูด
“เมื่อคุณมีอำนาจมากขึ้น คุณก็มีเงินมากขึ้น ๆ” พีรพลพูด
“เมื่อคุณมีเงินมากขึ้น ๆ คุณก็มีอำนาจมากขึ้น ๆ ๆ” ยิบซีพูด ก่อนที่ทั้งคู่จะหัวเราะแบบตัวร้ายออกมาอย่างเสียงดัง ฮ่า ๆ ๆ
ขวัญใจเดินตัดผ่านหน้ากล้อง ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียง ตื๊อ-ตื่อ ดังขึ้น เสียงที่ดังทุกครั้งเวลาที่มีลูกค้าเข้าร้านผ่านประตูของร้าน 24-365 ขวัญใจรีบสูดลมหายใจเข้าไปลึก ๆ ก่อนจะเปล่งเสียงโฆษณาออกมา
“เพื่อนที่รู้ใจใกล้ ๆ คุณค่า เรามีทุกอย่างที่คุณต้องการ ไม่ว่าจะเป็นไม้เล็ก ไม้ใหญ่ บริการสะดวกพร้อมใช้ในการชำระทุกอย่าง หรือจะสั่งซื้อสินค้าก็พร้อมส่ง สะดวกทุกเมื่อ ไม่ว่าคุณจะต้องการอะไร หรืออาจจะต้องการอะไร เราจัดให้ เพื่อนที่รู้ใจใกล้ ๆ คุณค่า” ขวัญใจร่ายยาวจนจบ เสียง ตื๊อ-ตื่อ แต่เสียงตื่อดังลากยาวต่อไปแบบไม่รู้จบ
THE END
#หมู่บ้านสารขัณฑ์ #sarakantown
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
