หลงไพร EP.2
ความลึกลับของป่าดงพงไพร
สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าจะไม่มีอยู่จริง
Ep.2
หลังจากที่เราขอขมากกันเสร็จแล้ว ทุกคน ที่กางเต้นไว้ 4 หลัง ตอนนี้ นอน เต้น ละ 2 คน ไม่มีใครที่อยากจะนอนคนเดียวอีกต่อไปแล้ว
โดยผม กับ ไอพงษ์ 1 เต้น และ ไอ้บอล กับ ไอ้วุธ อีก 1 เต้น ส่วนเต้นที่เหลือ ก็เอาสัมภาระ ที่ไม่จำเป็นไปเก็บไว้ตรงเต้นที่ไม่ได้ใช้ โดยตกลงกันว่า จะสลับเวรกัน อยู่ 2 คน คอยสุมไฟ คนละ 3 ชั่วโมง เวรแรก เป็นผม กับ ไอ้พงษ์
"มึงว่าใช่ไหมว่ะ ที่เราเห็นกัน" ไอ้พงษ์เอ่ยขึ้น
"กูก็ไม่แน่ใจ มันมืดมาก และไกลด้วย" ผมพูดเพื่อให้การ นั่งเวรยามไม่เงียบเกินไปนัก
"มึงเห็น ยังไง" พงษ์พูด
"ก็เงาลางๆ แว๊ปเดียว อาจจะเป็น ใบไหม้หรือเงา หินก็ได้" ผมพูดปลอบใจเพื่อนกันมันสติแตก
"ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีสีวะ กูเห็นเป็นผู้หญิงยืน มองมาทางแคมป์เรา เลยนะโว้ย แล้วตอน ฉายไฟไปไม่มีอะไร ทำให้กูแน่ใจว่าใช่แน่ " ไอ้พงษ์พูดพร้อมกับพนมมือไหว้อยู่อย่างนั้น
"คืนแรกก็โดนขนาดนี้ กูว่าจะอยู่ถึง 3 คืนเหรอวะ" ไอ้บอล ผู้ที่ซึ่งนอนอยู่ในเต้น พูดเสริมขึ้นมาทั้งๆที่ประตูเต้น ยังปิดอยู่
"กูยังเคยได้ยินว่าน้ำตกที่เรามาตั้งแคมป์นี้ ประมาณ 3-4 ปีก่อน มี ผู้หญิง พลาดตกหน้าผา ตายแถวนี้นี้ด้วยนะ กูได้ยิน แม่กูพูดกันที่ตลาด"พงษ์พูดพร้อมกับ มองไปรอบๆแคมป์
" ห่าา มึงมาพูดทำไมตอนนี้" ผมสบดออกมา
ค่ำคืนผ่านไป บทสนทนา ของพวกเราก็เงียบลงได้ยินแต่เสียงใบไม้ ปลิวตามลม และเสียง น้ำตกที่ตกกระทบหิน
" เห้ย ไอ้วิทย์ มึงได้ยินเสียงอะไรแปลกๆไหมวะ "ไอ้พงษ์ ถามขึ้น พร้อมกับ ไฟฉายในมือ
"เสียงอะไรวะ ได้ยินแต่เสียงน้ำตก เนี้ย" ผมพูดเพราะคิดว่า ไอ้พงษ์ มันคงหูฝาด
"แกร่กกก แกร่กกกกก" มีเสียงเหมือนคน กำลังเดินอยู่หลังแนวต้นไม้ ที่ๆแสงไฟของกองไฟส่องไมถึง ผมกับไอ้พงษ์ ลุกขึ้นยืน พร้อมกับ มีด เดิน ป่า ที่ถือไว้ในมือ กระชับแน่น
"กูบอกแลว่ามันมีเสียงแปลกๆ" พงพูดพร้อมเช็ดเหงื่อที่กำลังไหลลงมาจากหน้าผากทั้งๆที่อากาศในป่าแห่งนี้ก็มีอุณหภูมิที่ต่ำพอสมควร
"เออ กูก็ได้ยินพร้อมเหมือนกับ มึง เหมือนมีคนเดิน อยู่หลังเต้นไปสัก 10 เมตร สักพักเสียง มันก็ดังมาจากตรงข้าม บริเวณข้างหลังของเขาทั้งสองคน ทั้งสองหันกลับไปอย่างรวดเร็ว
" ทำไมเสียง อยู่ดีๆ มันถึงมาฝั่งนี้ได้วะ"ไอ้พงษ์เหมือนจะพูดกับตัวเองมากกว่า จะถามผม
"เงียบๆไว้ เสียงมันเหมือนเดินไปเดินมารอบๆแคมป์ เราแต่ไม่กล้าเดินเข้ามา สักพักเสียงมันก็เงียบไป กลับเข้าสู่ความเงียบเกือบจนจะได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง " ฟีดดดดดดด" เสียงบางอย่างดังขึ้น ทำให้ผมและไอ้พงษ์ สดุ้งขึ้นสุดตัว
" เห้ย ถึงเวรกู กับ น้องกูแล้ว พวกมึงไปพักผ่อนกันได้แล้ว" ไอ้บอลพูดพร้อมโพล่หัวออกมาจากเต้น
"ห่าา พวกกูเกือบหัวใจวายตาย" ผมพูดพร้อมกับถอนหายใจ
"อะไร ตกใจ เสียง รูดซิปเต้นเนี้ยนะ 55 หนักนะพวกมึง" ไอ้บอลพูดเหมือนมันจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหัวค่ำไปเสียสนิท
"เออ มันมีเสียงแปลก ตรง ชายป่านอกแคมป์เรา ระวังด้วยละ พวกกูจะเข้านอนแล้ว" พูดจบผมกับไอ้พงษ์ ก็มุดเข้าเต้น เพราะความเหน็จเหนือยจากการเดินทางและยังไม่ได้พักผ่อน
ทันทีที่หัวถึง ถึงกระเป๋า ที่เราใช้เป็นหมอน ไม่ถึง 5 นาที ทุกสิ่งทุกอย่างก็เงียบไป......
อากาศยามเช้าในป่าเขานั้น มันไม่เหมือนกับ อากาศในเมือง ไกล้สว่าง อากาศจะเย็นจัด จนถึงกระดูก ถึงแม้จะมีชุดกันหนาวที่เตรียมมา ก็ ไม่สามารถเก็บความอบอุ่นในร่างกายได้ ผมเดินออกนอกเต้นท์ พร้อมกับบิดขี้เกียจ ดื่มกาแฟ อุ่น หน้าเต้น หมอก อากาศช่างเย็นสบายซะเหลือเกิน
วิทย์.... เห้ยยย..... เหี้ย ........ อ้ากกก เสียงอะไรดังมาจากไหนกัน รอบๆ ตัว ผม สดุ้งตื่น พร้อมกับสติที่กลับคืนมา เห้ย นี้เราฝันเหรอ ผมพูดกับตัวเอง
เห้ยยย..... เหี้ย ........ อ้ากกก แต่เสียง ยังคงดังอยู่
ผมคิดในใจว่า ไอ้พี่น้องสองคนนั้น มันเล่นอะไรกันดึกๆดื่นๆ ผมจึง ปลุกไอพงค์ ที่สลบเป็นตาย อยู่ เพื่อให้ มันออกไปช่วยผม ด้านนอก ไอพงค์ สลึมสลือ ตื่นตามมา
ผมเปิดเต้น ออก และจะตะโกนออกไป ให้สองพี่น้องมันหยุด
แต่่........................ ภาพที่เห็นตรงหน้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
