นิทานโยนกระดาษ / Anontawong's Musings
วันนี้วันศุกร์ มาฟังนิทานกันนะครับ
สมัยผมอยู่ม.ปลาย ผมมีอาจารย์ท่านหนึ่งที่สอนเรื่องความเหลื่อมล้ำทางสังคมให้พวกเราเข้าใจได้ง่ายๆ
อาจารย์แจกกระดาษให้พวกเราคนละ 1 แผ่น และบอกให้เราขยำกระดาษแผ่นนั้น
แล้วอาจารย์ก็เอาถังขยะไปวางไว้หน้ากระดานดำ
"เกมนี้ง่ายมาก พวกคุณคือตัวแทนของประชาชนในประเทศนี้ และทุกคนมีสิทธิ์ที่จะร่ำรวยและได้กลายเป็นชนชั้นบน (upper class) กติกามีเพียงอย่างเดียวคือคุณต้องโยนกระดาษให้ลงถังโดยห้ามลุกจากที่นั่ง"
เด็กที่นั่งอยู่หลังห้องประท้วงทันที "มันไม่แฟร์เลยอาจารย์!"
แล้วทุกคนก็พยายามโยนกระดาษลงถังขยะ และก็เป็นไปอย่างที่คาด คนที่โยนลงถังส่วนใหญ่นั้นนั่งอยู่แถวหน้าๆ เกือบหมด
"ยิ่งคุณอยู่ใกล้ถังเท่าไหร่ โอกาสสำเร็จของคุณก็ยิ่งมากขึ้น นี่แหละคือสิ่งที่เรียกว่าอภิสิทธิ์หรือข้อได้เปรียบ น่าคิดมั้ยว่า มีแต่คนที่นั่งอยู่หลังห้องเท่านั้นที่ทักท้วงเรื่องความแฟร์?
แต่คนที่นั่งอยู่หน้าห้องนั้นมักจะไม่เคยคิดถึงว่าตัวเองมีอภิสิทธิ์เหนือกว่าคนอื่นมากขนาดไหน สิ่งเดียวที่เขาเห็นก็คือระยะห่าง 3 เมตรระหว่างตัวเขากับเป้าหมายเท่านั้นเอง
หน้าที่ของคุณในฐานะคนที่ได้รับการศึกษา ก็คือการตระหนักในข้อได้เปรียบนี้ และใช้มันเพื่อบรรลุเป้าหมายที่ดีงาม โดยไม่ลืมที่จะต่อสู้เพื่อคนที่นั่งอยู่แถวหลังด้วย"
ขอบคุณนิทานจาก Quora: Faizan Ahmed's answer to Screenshot gives the hope of humanity?
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
