เส้นทาง ทางเดินของจิต จิตที่เดินไปตามกรรม เดินไปสู่เส้นทางอบาย ทางนรก ทางสัตว์ นั้นมันกว้างขวาง ใหญ่โต ที่ประตูทางเข้าใหญ่โต ประดับประดาด้วย แก้วแหวนเงินทอง มีรูปรสกลิ่นเสียง แสงสีตระการตา หลอกล่อ ให้เพลินเดินเข้า ไปในประตูอันใหญ่โต มีผู้คนมากมายเดินกันเข้า เดินตามกันเข้าไป .เดิน เดินเข้ารุ่นแล้วรุ่นเล่า ไม่กลับออกมา เข้าไปเดินกันสุดลูกหูลูกตา
เดินกันเข้าไปเหมือนกระแสน้ำ ที่พัดพาเข้าไป ไม่มีใคร เดินออกมาได้สักคน เพราะทางนี้มันเดินสะดวก สนุกสนาน มีเพื่อนร่วมเดินมากมายก่ายกอง เมื่อเดินไปทางนี้ ก็ไม่เคยสำเหนียก นึกถึงเรื่องราวดีๆ พระคุณพ่อแม่ เรื่องบุญเรื่องกรรมไม่มี ศีลธรรมไม่ต้องนึกคิด เดินตามกันไป กับสิ่งที่ชวนเพลิดเพลิน มึนเมาไปกับอารมณ์ต่างๆนานา ที่มีสิ่งล่อตาล่อใจเป็นมายาต่างๆ หลอกให้หลง ..เดินไปตามทางนี้จนกายนี้ เจ็บแก่ตาย
แล้วเค้าบอกอีกว่า ระหว่างเดินเดินๆเข้าไป ไปเจอะเจอโพรง ..เค้าเรียกว่า โพรงตัณหา ไปเจอโพรงนี้ เข้า ต่างก็กระโดดลงเล่นสนุกสนาน
เค้ามีคำพูดว่า อยากดีอยู่ป่า อยากเป็นขี้ข้าก็อยู่เมือง เราก็ลองเปรียบเทียบดู ว่าคนอยู่เมืองเป็นอย่างไร คนอยู่บ้านนอก เค้าก็ไม่วุ่นวาย ยิ่งเป็นนักบวช ก็ได้ที่สงบบำเพ็ญจิตของตน ชำระสะสางกายและจิต
ยิ่งเป็นคนที่เดินตัดป่าอารมณ์ ลดละอารมณ์ ที่เกิดขึ้นในตน ยิ่งต้องเดินด้วยจิตของตนคนเดียว ไม่มีมีใครมาเดินเป็นเพื่อนด้วยเลย มาคนเดียวก็ต้องไปคนเดียว ต้องมีสติปัญญา ถากถางป่าหนามอารมณ์ในตน ด้วยปัญญาตน หลีกหนีเวรกรรม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
