หนังสือ การเรียนรู้ และภาษาอังกฤษ
หากเราคิดว่า "เรียนที่ไหนก็เหมือนกัน" บางทีมันก็อาจจะจริงในบางโอกาส หรืออาจจะถูกในบางแง่
ถ้าหากคุณเป็นเจ้าของบริษัท มีคนสองมาสมัครที่บริษัทของคุณ คนนึงจบจากมหาวิทยาลัย No name ทั่วไป และอีกคนจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดังจากต่างประเทศ คุณคิดว่าคุณใครจะมีภาษีที่ดีกว่ากัน
ถ้าหากพูดว่า ผิดที่ตัวเรา ไม่ได้ผิดที่ระบบ หรือหลักสูตร มันก็คงคนที่ได้และไม่ได้ แต่เราก็พนันได้เลยว่า คนที่จบมัธยม(ไม่รวมกับ Inter) เกินครึ่งแน่นอนที่ไม่ได้ภาษาอังกฤษ และเราก็เป็นหนึ่งในนั้น หนึ่งคนที่ไม่ได้ภาษาอะไรเลยจากระบบนี้
และระบบมันผิดตรงไหน แท้จริงแล้วเราว่า มันผิด โดยรวมเราต่างก็ผิดกันทั้งนั้น เท่าที่จำความได้ สิ่งที่ได้เรียนใรช่วงแรกคือ "แกรมม่า เขียน อ่าน" ซึ่งมันผิดตรงไหน ให้นึกถึงเด็ก เด็กที่ไหนก็ได้ ประเทศไหนก็ได้ มีเด็กปกติคนไหนที่เขียนได้ก่อนพูดได้หรือเปล่า หรือคุณเขียนคำว่า "เรียนรู้" ได้ก่อนพูด
ใช่ครับ จริง ๆ เราควรพูดให้ได้ก่อน ไม่ใช่ว่าการเขียนหรืออ่านไม่สำคัญ แต่เราควรเริ่มที่พูดให้ได้ก่อนเท่านั้นเอง สิ่งแวดล้อมก็มีส่วนสำคัญในเรื่องภาษา ทำไมเราถึงพูดภาษาไทยได้ ไม่ใช่ว่า เราเกิดมาโตแล้วพูดได้เองเลย
แต่เราก็มีการเรียนรู้ บางทีเราทำมันมันจนชินจนไม่รู้ตัวว่า นั่นแหละคือการเรียนรู้ ไม่ว่าจะเป็นเห็นพ่อแม่พูดกัน คุยกับเพื่อน ดูหนัง ฟังเพลง หรืออื่น ๆ อีกมากมาย ทำไมเราถึงรู้คำว่า "วายุ" แปลว่า "ลม" คือเราคงไม่มีโอกาสที่ได้ใช้วายุบ่อยนัก มันก็คงมาจากหนัง หนังสือหรือสิ่งแวดล้อมที่เราเคยเจอมาซักแห่ง
แต่หากเป็นภาษาอังกฤษ การที่อยู่ ๆ จะมีสิ่งแวดล้อมแบบนั้น สิ่งที่อยู่ ๆ ก็มีคนคุยกับเราเป็นภาษาอังกฤษมันก็ค่อนข้างยาก แต่เราก็สามารถหา หรือจำลองมันขึ้นมาได้ หาเพื่อน หาแฟน หาคนรู้จัก ที่พูดอังกฤษ และคุยกับเค้า หนังสือ หนัง เกม เพลง หรืออื่น ๆ ที่เราชอบ และขลุกกับมันบ่อย ๆ ใช้และเสพมันหลาย ๆ ครั้งหลากหลาย ด้าน
ทำให้มันกลายเป็นชีวิตประจำวัน สิ่งไหนที่ไม่ได้ทำนาน มันก็ลืมเป็นเรื่อง ธรรมดา ภาษาก็ฉันใดฉันนั้น และเริ่มจากสิ่งที่ชอบ เพราะสิ่งที่ชอบ เรามักจะทำมันโดยหลงลืมเวลาไป ถึงบางทีมันจะแปลก แต่ความแปลกคือสิ่งที่เราไม่รู้ไม่เคยทำ แต่หากเรารู้จักมันแล้ว มันจะไม่แปลกอีกต่อไป และข้อสำคัญ เริ่มจากสิ่งที่ง่าย เราทุกคนคงพูดคำว่า "พ่อ แม่" เป็นก่อนคำว่า "บิดา มารดา" เราทุกคนล้วนชื่นชอบสิ่งที่ง่ายและเข้าใจ
และไม่ใช่ว่าเรามาพูดแบบนี้ใช่ว่าเราจะพูดได้แล้วเข้าใจแล้ว เพียงแค่เรามีความรู้สึกหรือรู้สึกว่าแบบนี้มันดี อยากจะเล่าให้ฟัง สุดท้ายแล้วใช่ว่า "แกรมม่า" ไม่ใช่สิ่งสำคัญ แต่ลำดับในการเรียนรู้มันก็มีความสำคัญกว่า และสิ่งที่สำคัญสุดคือการเรียนรู้ และกลัวความผิดพลาด ไม่มีเด็กคนไหนที่เดินได้โดยไม่เคยล้ม เพราะเราแค่ผิดพลาดเราไม่ได้ล้มเหลว ผิดพลาดเถอะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
