ความเคยชินทำให้เราไม่เติบโต
คือเรามองไม่เห็นว่าคือปัญหา นั่นเอง
แฮมธรรมดาจัดเรียงให้ดีก็ดูน่ากิน
เมื่อมองว่าไม่มีปัญหา เราก็ไม่หาวิธีแก้ เราจะสะดวกสบายรู้จุดเริ่มต้นและจุดจบเรียบร้อย ง่ายๆ comfort ดี
วันก่อนไปรับงานใหม่มา ให้จัดการร้านอาหารใน อุตสาหกรรมปาร์ค ใหญ่สุดใน อำเภอที่อยู่
ในที่แห่งนี้มีแต่ เอ็นจีเนียร์และนักประดิษฐ์ รวมถึงนักลงทุน นักบิน ต่างๆ(ไพรเวต) มาใช้บริการ
เพราะเป็นสนามบินส่วนตัวเล็กๆบอกเลยว่า ที่นี่ไม่ธรรมดา
สนามบิน ส่วนตัวที่มีเครื่องบินแวะมาจอดเติมน้ำมัน ซ่อม และสร้างที่นี่มากมาย(ในรูปเป็นแค่เจ็ตบังคับ ของเล่นคุณผู้ชายเท่านั้น แต่สนามบินจริง)
โรงอาหารจำเป็นต้องมี
ไว้เสริฟ์อาหารกลางวัน ให้แก่คนทำงาน 4-500 คน และแขกที่เป็นนักธุรกิจมาพบปะคุย ในห้องสัมมนาที่มีมากมายรายล้อมโรงอาหาร
น่าจะงานหนักทีเดียว
แต่พอเราเห็นอาหารที่เขาเสริฟ เท่านั้นแหละ
แม่เจ้า!… แกะ แฮมจากพลาสติก โป๊ะใส่ถาด ชีส มายังไงเสริฟ์อย่างนั้น
ขนมปัง หั่นใส่ตะกร้าไว้ เนย ก็ สลัดมีสองอย่าง แตงกวาหั่นแว่น กับปาปริก้า หั้นจูเลียน แล้วก็มี ของที่ซื้อมาสำเร็จเป็นห่อๆ เช่นแยม ตับบด ปลากระป๋องบด (คนนอร์เวย์ชอบมาก)
และเคาน์เตอร์น้ำดื่ม
แค่นั้นจริงๆ ใครมาช้าอด ใครมาเร็วก็เลือกได้ตามสบาย
มันไม่ใช่แล้ว!!!
เราไม่แปลกใจทำไมไม่มีคนมาใช้บริการ
ไม่แปลกหรอกหากว่า บริษัทในนั้นสั่งอาหารจากเราบ้างจากร้านอื่นๆข้างนอกบ้าง
เขาเสียโอกาสมากมาย!!
ไม่แปลกที่เจ้าของอยากเปลี่ยน แต่พอบอกตรงๆคนที่ทำงานก็ไม่พอใจ จะไล่ออกก็ไม่ได้ พวกเขาทำมานานตั้งแต่รุ่นพ่อแม่
จำยอมทนมาตลอด
พลาดโอกาส
พลาดความน่าเป็นไปได้
เพราะคนทำงานในครัวไม่อยากทำ ไม่อยากมีงานเพิ่ม ไม่อยาก มีภาระและ ความรับผิดชอบเพิ่ม
พวกเธอ(วัยใกล้เกษียณ ) ไม่ขอทำอะไรที่ยุ่งยาก เคยเสริฟ์อาหารแบบนี้มา 40ปี ก็จะเสริฟ์แบบนี้จนเธอ หมดเวลา
เธอทั้งสองเริ่มงาน 8-15:00 7 ชั่วโมง เธอเอาเวลาไปทำอะไรหมด ????
เรามองแล้ว ก็ คิดในใจเท่านั้นว่า จะทำให้อาหารที่นี่น่าสนใจนั้นไม่ยากเลย แค่จัดจานใหม่ก็น่ากินกว่าแล้ว แต่ ว่าจะทำยังไงให้คนรู้จักส่าเราเปลี่ยนไปนี่สิ ต้องคิดยาว
ถ้าเปลี่ยนก็ต้องมีอะไรที่ดึงดูด นอกจากคนในแล้วคนนอกก็อยากมากินอาหารกลางวันที่นี่ด้วย
คำถามเราจึงเกิด
เธอคนเก่ามีงบเท่าไหร่
คนมากินจ่ายเงินยังไง
ราคาต่อหัวเท่าไหร่
คนนอกมากินได้มั้ย
รายได้รายจ่าย แคนทีนต่อเดือนเท่าไหร่จากไหนเพื่ออะไรบ้าง
และอีกหลากหลายคำถามที่เรายิงไปให้คนจัดการไปหาคำตอบ
ก่อนที่จะทำงานร่วมกันปีหน้า …เพราะป้าเกษียณ..!!
มันง่ายมากที่เราจะทำอะไรได้ตามอัตโนมัติ เคยชิน
แต่เราก็จะอยู่แค่นั้น นอกจากตัวเองไม่มีอะไรใหม่ๆให้ตื่นเต้น ลุ้น และรู้สึกสำเร็จ มีค่าให้ชีวิตตัวเองภายในแล้ว สิ่งที่ทำอยู่ก็แค่ ฆ่าเวลาไปวันๆเท่านั้น
ทำเพราะว่าเคยทำ ผลจะเป็นอย่างไร ใครจะเสียหายหรือคิดอย่างไร ก็ไม่รับรู้
เราเห็นตัวอย่างเยอะมากโดยเฉพาะ คนรุ่นเก่าที่ทำนาแบบเก่าทั้งๆที่รู้ว่า
ได้ข้าวไม่พอค่าปุ๋ย
ขายได้ไม่พอค่าจ้างไถหว่าน หรือเก็บเกี่ยว
แต่ก็ยังทำเพราะถึงเวลาทำ ทำเพราะใครๆก็ทำ ทำเพราะไม่มีอะไรที่จะทำ
ฆ่าเวลานั่นเอง
สรุปมีชีวิต เพื่อทำในสิ่งที่เคยคิดว่าดีมากครั้งหนึ่ง และจะทำสิ่งนั้นจนวันตาย
เพราะความสะดวกสบายเคยชิน มันง่ายกว่าการเปลี่ยนแปลงนั่นเอง
พวกเขาจึงไม่ปรับตัวเพื่อเติบโต เขาจึงเป็นทุกข์ กับสิ่งเก่าๆ และไม่มีความสุขในอนาคต ไม่เคยเห็นความสำคัญกับปัจจุบัน… กี่สิบปี เขาแค่เปลี่ยนสถานการณ์
ความทุกข์ยังอยู่ มีความแก่ร่วงโรยมาเป็นปัญหาสุขภาพเพิ่ม มีเวลาบ่นมากขึ้น
น่าเสียดายเวลาในชีวิตนะคะ
ชีวิตเราเราใช้ ให้มีค่า เราก็จะตายไปอย่างมีคุณค่า
หากใช้แบบไร้ค่า ก็ตายตามธรรมชาติ ไม่มีผลใดๆที่ได้เกิดมาเป็นคนทั้งที จริงมั้ยคะ
ขอให้มีความสุขนะคะ
ใช้เวลาในชีวิตกันเถอะค่ะ
ถามตัวเองบ่อยๆชีวิตเราใครใช้
เกี่ยวกับผู้เขียน:
เขียนและขายหนังสือชีวิตเราใครใช้
เพจชีวิตเราใครใช้byครูยุ
คนชอบพัฒนาตัวเอง กับชอบ วาดรูป ลองตามลิ้งค์ดูค่ะ👇
ชอบเขียน ได้นิยาย ก็แต่งนิยายเลยไปอ่านดูค่ะ นิยายแฝงข้อคิดของแม่ค้าต่างแดนกับความรัก ที่ไม่ง่ายนัก👇
#รับปรึกษาปัญหาความรักตัวเอง
#เป็นไลฟ์โค้ชเรื่องชีวิตและความรัก
#เป็นเชฟร้านกาแฟ
#กำลังฝึกเป็นนักเขียน
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
