เมื่อไหร่ถึงจะคู่ควรกับคำว่าความสำเร็จ
เมื่อไหร่เราถึงจะประสบความสำเร็จหลายๆคนก็คงจะนั่งถามตัวเองแบบนี้เหมือนๆกันก็เมื่อเราได้เริ่มลงแข่งเริ่มลงมือปฏิบัติแล้วมันก็ต้องมีหวังที่จะประสบความสำเร็จกันบ้างแหละ คำถามที่ตามมาก็คือทำไมเราถึงยังไม่ประสบความสำเร็จกันซักทีทั้งๆที่อะไรที่สำคัญๆเราก็ทำมันเกือบหมดแล้วความรู้ที่ดีๆเราก็เรียนรู้มาในระดับหนึ่งแล้ว
ความคิดบวกและพลังชีวิตเราก็มีอย่างเต็มเปี่ยม แล้วเรายังขาดอะไรทำไมถึงยังไม่ประสบความสำเร็จกันซักที ดูเหมือนกับว่าคำตอบที่เราอยากจะได้กัน มันแอบซ่อนอยู่ในหนังเรื่องหนึ่งที่มีชื่อว่า Forrest Gump อัจฉริยะปัญญานิ่ม หลายๆท่านอาจจะเคยดูกันมาแล้ววันนี้เราจะเอามาวิเคราะห์กันอีกที ดูเหมือนว่าหนังเรื่องนี้จะซ่อนเคล็ดลับของการประสบความสำเร็จเอาไว้ได้อย่างน่าสนใจ โดยตัวหนังจะถูกเดินเรื่องด้วยตัวเอกที่ชื่อว่าฟอร์เรสต์ กัมพ์
ชายที่มีIQเพียงแค่75 เรียกได้ว่าต่ำกว่ามาตรฐานที่90อยู่ไกลทีเดียว เมื่อยังเด็กกัมพ์ ถูกสอนจากแม่ทุกๆวันว่าคนอื่นทำได้เขาก็ทำได้ คนที่โง่ก็จะทำอะไรเเบบโง่ๆ แม่ของเขาทำให้เขาเชื่อมาตลอดว่าเขาไม่ได้โง่และเขาปกติ ในช่วงวัยเด็กกัมพ์มีกระดูกสันหลังที่ไม่ตรงหมอจึงต้องดามขาให้เพื่อที่จะจัดกระดูดให้ตรงทำให้การเดินของเขาไม่ปกติ เนื่องด้วยความไม่ปกติของเขาจึงมักจะถูกเพื่อนๆแกล้งจนวันหนึ่งมีกลุ่มเพื่อนขับรถวิ่งไล่เขา
เขาเกิดความกลัวจึงวิ่งหนีรถเพื่อนๆจนเหล็กที่ดามขาเขาหลุดออกและนั้นเป็นครั้งแรกที่เขารู้จักกับการวิ่งจากนั้นเป็นต้นมาไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนเขาก็จะวิ่งไป เขาวิ่งจนติดทีมอเมริกันฟุตบอล วิ่งจนติดโคต้าทีมอเมริกันมหาลัย วิ่งจนได้แชมป์และก็จบมหาลัย เมื่อจบมหาลัยเขาก็รับเข้าเกณฑ์ทหารเขาบอกว่าเขาเข้ากับค่ายทหารได้ดีมากๆ แค่ทำตามที่จ่าสั่งและตอบคำถามด้วยเสียงที่ดังว่า"เข้าใจครับจ่า"เวลาที่จ่าถาม จากนั้นเขาก็ได้ไปรบที่เวียดนามเขาบอกว่าเขาไม่ต้องทำอะไรมากแค่ทำตามที่ผู้หมวดแดนบอกก็พอ
ในระหว่างที่เดินลาดตะเวนเพื่อนสนิทที่ชื่อบับบ้าก็มาชวนทำธุรกิจกุ้งด้วยกันหลังจากปล็ดจากทหารไปเขาก็ตอบเพียงแค่ว่าตกลง ปุบปับดงกระสุนก็สาดเข้ามาใส่กัมพ์กับเพื่อนๆทหารคนอื่นๆทำให้บับบ้าตาย หมวดแดนตัวขาดไปครึ่งท่อน ส่วนกัมพ์โดนกระสุนเจาะไปที่ก้น ระหว่างที่รักษาตัวเขาก็ได้รู้จักกับกีฬาที่ชื่อว่าปิงปอง เขาฝึกเล่นมันตลอดเวลาที่เขาตื่นเขาเล่นจนชนะทุกคนในค่ายชนะทุกคนที่เก่งในประเทศปุบปับเขาก็ติดทีมชาติได้ไปแข่งโอลิมปิกที่จีนและได้เหรียญทอง
เขานึกถึงคำสัญญากับบับบ้าเพื่อนรักของเขาว่าจะร่วมทำธุรกิจกุ้งด้วยกันแล้วเขาก็ไปซื้อเรื่อหากุ้งหาอยู่นานก็ไม่ได้กุ้งเลยในระหว่างนี้หมวดแดนก็เข้ามาช่วยแต่ก็ดูเหมือนว่าจะหากุ้งได้ไม่มากนัก ปุบปับก็เกิดพายุเข้าชาวประมงหยุดออกทะเลกันหมด มีแต่กัมพ์กับหมวดแดนเท่านั้นที่ออกหากุ้งจนในที่สุดทั้งสองก็ประสบความสำเร็จและเปิดบริษัทขายกุ้ง เมื่อแม่ของเขาป่วยเขากลับบ้านมาดูแลแม่และไม่นานแม่ของเขาก็เสียชีวิตลง
แล้วอยู่ๆเขาก็อยากวิ่งเขาออกวิ่งไปเรื่อยๆแบบไม่มีจุดหมายเป็นระยะทางหลายร้อยไมล์ เขาวิ่งจนผู้คนให้ความสนใจ เขาวิ่งจนได้เป็นไอดอลของหลายๆคน เขาวิ่งจนได้ออกทีวี วิ่งจนมีสาวกมาร่วมวิ่งด้วยเขาวิ่งจนเป็นตัวเเทนเเห่งสันติภาพ
เเล้วปุบบัปเขาก็หยุดวิ่งนักข่าวถามว่าทำไมเขาถึงได้หยุดวิ่งเขาตอบว่าผมเหนื่อยแล้ว…นี้คือหนังที่นักธุรกิจชื่อดังอย่างแจ๊ค หม่า พูดถึงมากที่สุดและดูเหมือนกับว่าเส้นทางที่แจ๊ค หม่า เดินจะได้แรงบันดาลใจมาจากหนังเรื่องนี้
แจ๊ค หม่า ออกตัวมาตลอดว่าเขาไม่ใช่คนที่เก่ง เขาไม่ใช่คนที่หน้าตาดีและบุคลิกดีและเขาไม่เคยได้ถูกรับเลือกจากงานที่ไปสมัคร แต่เขาก็มีทุกวันนี้ได้ ราวกับว่าฟอสเรสต์ กัมพ์กับแจ๊ค หม่า กำลังจะบอกว่าลงมือทำทำให้มันสุด สุดจนชนิดที่ว่าคนคิดว่าคุณมันบ้าและที่สำคัญอย่าไปคิดอะไรให้มันซับซ้อนเกินไป มันก็แค่ลงมือทำ ทำตามที่คุณเชื่อและทำจนสุดทางแล้วปุบปับมันก็จะสำเร็จเอง…หรือว่าบางครั้งเราก็คิดซับซ้อนจนเกินไป จนไม่กล้าที่จะเริ่มลงมือทำ?
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
