การปฎิบัติธรรมคือ
การชำระ สะสาง ปล่อยวาง เรื่องราวที่ตนไม่พึงปรารถนา ไม่พึงนำมาใช้ ไม่ทำให้เป็นการหนักหรือเป็นการทกข์ หรือเป็นภาระทางกระแสจิต ความทุกข์ไม่ใข่ว่า้รับเพียงกระแสจิตเท่านั้น แต่มันหมายถึงรับในเรื่องของกายด้วย ใจสร้างทุกข์ไว้แค่ไหน กายก็เหมือนจะรับทุกข์มากแค่นั้น ถ้าใจเราสร้างสุขไว้แค่ไหน ก็เท่ากับว่าเราสร้างสุขให้แก่กายแค่นั้น