ทำไมคนบางคนถึงไม่อยากเกิดอีก ?
คำถามนี้ถูกลบ
เรื่องพวกนี้ มันเป็นเรื่องปกติ เป็นธรรมชาติ ในช่วงที่เป็นวัยรุ่น เราเองก็เคยเป็น เคยพูดแบบนี้กับแม่ พอเราโตขึ้นเราก็เรียนรู้มากขึ้น รู้จักเรื่องกรรมมากขึ้น รู้จักเรื่องที่เรามาเกิดก็เพราะมีกรรม รู้จักว่าที่เรามาเกิดนั้น เค้าให้โอกาสเรามาเรียนรู้ เรื่องที่เราติดขัดต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ ชาตินี้เราได้กายพ่อแม่ให้กายมาครบสามสิบสอง เราก็ได้มีโอกาสมีศึกษา มาเรียนรู้ ไม่ใช่เรื่องการทำหากินเท่านั้น เรามีโอกาสที่ได้พบร่องรอยขององค์พระสัมมาสัมพุทฟูเจ้า ร่องรอยชาดกเจ้าชายสิทธัตถะชาดกของการสร้างบุญบารมี
เมื่อเราได้มีโอกาส เราก็มีลมหายใจอยู่ เราก็ศึกษา ใช้จิตศึกษา ฟังธรรมบ้าง พิจารณาไปบ้าง ทบทวนเรื่องนั้นเรื่องนี้ เรื่องที่เรามีกรรม มีกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ก็เพราะเราไม่รู้จักคำว่า กรรมนั้น แท้จริงเป็นอย่างไรบ้าง ถ้าเรารู้จักว่ากรรม มีผลทำให้จิตเราไปอยู่สถานที่ทุกข์ กรรมนั้นเกิดจากอะไร ก็อารมณ์ที่เกิดขึ้นที่ตัวนั้นแหละ ที่เราใช้วิญญาณทั้งหกไปตามอารมณ์ที่สั่งให้กายเคลื่อนไหว จิตเคลื่อนไหว
บางครั้งก็ใช้กายวาจาใจไม่ระมัดระวังกับผู้ที่มีพระคุณให้สังขารเรามา เราก็ไม่เคยนำมาคิดใคร่ครวญ ที่จิตเราอยู่กับของผู้ที่พระคุณแก่จิตเรา ที่สงเคราะห์ให้จิตมาอาศัยชั่วขณะหนึ่ง ให้เราได้ชำระสะสาง กระทำสะสมเรื่องราวดีให้แก่จิต แล้วเรื่องราวของเรา กรรมของเรา มันก็ไหลออกมาจากธาตุสี่ที่เราเคยเก็บเคยใช้ธาตุทั้งสี่ไปกระทำเรื่องราวดีชั่ว สะสมกันมาเป็นชาติ ๆ ไม่รู้ชาติไหนบ้าง มากจดจดจำไม่ได้เลย
แล้วเมื่อเกิดมาเค้าก็ปกปิดเรื่องราวที่เราเคยกระทำเคยสะสมมาไม่ให้เรารู้เลย เรามีแต่เก็บกรรมเก็บเข้าๆ สะสมโดยไม่รู้จะแก้ไข เพื่อเอาสิ่งที่สะสมมานั้นออกไปอย่างไร
มันถึงต้องเวียนว่ายตายเกิด ไปไม่รู้จบ มีแต่เดินลงเหวไปเมื่อจิตออกจากกาย เดินลงนรก เปรต อสุรกาย ด้วยการกระทำที่ไม่ดี ที่เค้าให้มามีกายมนุษย์ ที่ทำอะไร เลือกกระทำดี หรือ หยุดยั่ง เรื่องที่ไม่ดีออกไปจากจิต ไม่เอามาใช้ มันก็เกิดประโยชน์แก่จิตที่มีกายเป็นมนุษย์
เมื่อเรารู้จักกรรมมากขึ้น รู้จักว่าจิตมีกรรมจึงต้องไป อยู่ในสังขารกรรมต่างๆ สังขารโน้นสังขารนี้ไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าเราไม่หยุดสร้างกรรม เมื่อเราจะหยุดสร้างกรรม แต่ก็ยังมีกรรม กรรมที่เป็นสี..สีเวรกรรมหนาแน่นอยู่กับธาตทั้งสี่ ติดไปกับจิต ไปทุกภพทุกชาติ
จิตเราต้องมาสร้างบุญกุศลบารมี ประพฤติปฏิบัติธรรมเดินตามรอยขององค์พระเวสสันดร พระสิทธัตถะ ที่เป็นแบบอย่างให้เราศึกษา ให้เข้าใจการสร้างบุญบารมีของท่าน แล้วเราก็ขอนำกายวาจาใจ มาเดินตามรอยท่าน แบ่งเวลาให้แก่ธรรม สร้างบุญกุศลบารมี เพื่อให่จิตเราหนีเวรหนีกรรมเกิดขึ้น ค่อยๆสะสมการหนีกรรมไปทีละเล็กทีละน้อย ทำไปทุกวันๆ วันละห้านาทีสิบนาทีเป็นเวลาของธรรม เพื่อสะสมธรรมให้แก่จิตของตน ทำที่ให้กายนิ่งจิตเฉย ไม่มีอะไร ไม่มีอารมณ์นึกคิดอะไรเลย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
