ตอนเรายังเป็นเด็กเล็ก เคยได้ยินคนเฒ่าคนแก่พูดเสมอว่า " ลูกขาดพ่อเหมือนถ่อหัก (ชีวิตที่ไร้ทิศทาง) ...
แต่ลูกขาดแม่เหมือนแพแตก (แม้แต่ชีวิตก็จะไม่เหลือ) "
มันก็จริงนะ ...
อยากให้ บุคลากรทางการศึกษาได้ คิด และ ทำอย่างนี้กันนะ
" แม่แค่วันเดียว "
อยากให้ครูได้คิด และ พิจารณากัน นะ ...
มุมหนึ่งเล็ก ๆ ของสังคมไทย มาเป็นแม่ที่ให้กำลังใจอนาคตตัวน้อย ๆ ดีกว่าจะที่จะตอกย้ำความรู้สึกที่ อ่อนโยน จนอ่อนแอ(ของเด็กที่ไม่มี พ่อ แม่)ไปกว่านี้อีกเลย ...
เดินอยู่กลางลมฝน ... สู้ทนฟันฝ่า
กายที่มันอ่อนล้า ... แทบยืนไม่อยู่
เดินต่อไปคงล้ม ... มันหมดแรงจะสู้
เปิดประตูรับหน่อยได้ไหม ???
ยืนอยู่ตรงประตู (ที่ขาดความอบอุ่น) ... เนื้อตัวหนาวสั่น
ช่วยแบ่งปันห้องใจให้พักสักครู่
ข้างนอกมันเหน็บหนาว ... ถ้าเธอ(ครู)นั้นเอ็นดู
เปิดประตูรับหน่อยได้ไหม ???
อย่าปล่อยให้ฉันยืน ... อยู่คนเดียวเปลี่ยวใจเหลือทน
ฝ่าพายุฝ่าแดดลมฝนจนมาพบเธอ
อย่าปล่อยให้ฉันรอ ... ด้วยใจท้อ และ ทรมาน
เปิดประตูให้ฉันพักพิงอิงแอบ ... สักครั้ง
ปล.บางคนมีพร้อมทุกอย่าง(ทั้งพ่อ และ แม่) ก็ถือว่าดีไป " เสมอตัว " แต่ก็มีเด็กอีกหลายคนที่ต้องการ ความอบอุ่นจากตรงนี้ อย่างน้อยมาช่วยกันลบปมด้อยตรงนี้ให้มันจางลงไปเพียงแค่วันเดียวในแต่ละปี น่าจะเป็นความคิดที่ดี และ น่าสนใจนะครับ น้องจะได้เขียนเรียงความเรื่อง " แม่ของฉัน " ได้เต็มความภาคภูมิใจ ... นั่นเอง ...
1ถูกใจ
19รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
