ถ้าในบริบทของลูกที่คุยกับพ่ออันนั้นน่าจะเป็นการประชดประชันเสียมากกว่าล่ะมั้งนะ
แต่หากในทางความคิดส่วนตน เคยมีความคิดที่ไม่อยากจะเกิดมาอีกเป็นชาติต่อไปเหมือนกัน เพราะคิดเสมอว่าการได้เกิดมาเป็นมนุษย์คือการเกิดมาเพื่อมีความรู้สึก รักโลภโกรธหลง รวมถึงการมีวาสนาที่ดีหรือไม่ดีต่อกันกับคนอื่นๆ มันเหมือนเป็นการชดใช้กรรมเสียมากกว่า บางครั้งมีสุขก็ใช่ แต่สุขก็อาจนำมาซึ่งความโลภในความสุข มนุษย์จึงไม่เคยพอสิ่งนี้ มันจึงเหมือนการชดใช้บาป เพราะความสุขมันนำมาซึ่งความทุกข์มากอยู่ดี
บางทีก็เข้าใจพระพุทธเจ้าละว่าทำไมถึงอยากนิพพานถ้านี่ปล่อยวางได้อย่างพระพุทธเจ้า ก็คงขอให้ไม่มีชาติต่อไปเหมือนกัน
1 ถูกใจ
140 รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
- 1
โฆษณา
