ความหมายของชีวิตคืออะไร ?
คำถามนี้ถูกลบ
ใจของเรา เราเลือกเอง
คุรุชาวอินเดียท่านหนึ่ง มีลูกศิษย์ที่มักเอาแต่ปรักปรำอยู่คนหนึ่ง
วันหนึ่ง ท่านก็ได้สั่งให้ลูกศิษย์ไปซื้อเกลือมาจากตลาด เมื่อลูกศิษย์ได้ซื้อเกลือกลับมา ท่านจึงได้สั่งให้เขาหยิบเกลือหนึ่งกำมือใส่ลงไปในแก้วน้ำ จากนั้นก็สั่งให้เขาดื่มน้ำเกลือนั้น
“รสชาติเป็นอย่างไร?” คุรุถาม
“เค็มจนขมขอรับ” พูดเสร็จก็บ้วนน้ำเกลืออกจากปาก
จากนั้นคุรุก็ได้สั่งให้เขานำเอาเกลือที่เหลือเทลงไปในบึงน้ำ จากนั้นก็สั่งให้เขาตักน้ำในบึงมาชิม
“รสชาติเป็นอย่างไร?” คุรุถาม
“รสชาติดีขอรับ” เขาตอบ
“เจ้าได้รสเค็มของเกลือหรือไม่?” คุรุถาม
“ไม่มีเลยขอรับ” ลูกศิษย์หนุ่มตอบอาจารย์
“ความทุกข์ในชีวิตคนเราเปรียบเสมือนเกลือถุงนี้ แม้จะไม่มากแต่ก็ไม่น้อย การรับรู้รสของเกลือนั้นอยู่ที่ภาชนะที่รองรับ หากเจ้าพบเจอกับความทุกข์ แล้วเอาแต่ปรักปรำ ก็ไม่ต่างอะไร จาก
การใส่เกลือลงไปในแก้วใบเล็ก เจ้าจึงรู้สึกทุกข์แสนสาหัส หากเจ้าเปิดใจของตัวเองให้กว้าง เป็นภาชนะใบใหญ่ แม้จะใส่ เกลือมากมายลงไป เจ้าก็ไม่ทุกข์กับสิ่งที่เจอ เพราะขอบเขตของ ภาชนะนั้นมันกว้างสุดลูกหูลูกตา” คุรุสบโอกาสชี้แนะลูกศิษย์
“กราบขอบพระคุณพระอาจารย์ ศิษย์จะไม่ทำตัวเป็นเหมือนแก้วใบเล็กอีกแล้วขอรับ ศิษย์จะเป็นเหมือนบึงน้ำขอรับ”
ใจคนเราเหมือนภาชนะ
ใส่ความสุขไว้มาก ก็มีพื้นที่เหลือให้ความกลัดกลุ้มน้อยลง
ใส่ความเรียบง่ายไว้มาก ก็มีพื้นที่เหลือให้ความซับซ้อนน้อยลง ใส่ความพอเพียงไว้มาก ก็มีพื้นที่เหลือให้ความทุกข์น้อยลง
ใส่ความเข้าใจไว้มาก ก็มีพื้นที่เหลือให้ความขัดแย้งน้อยลง
ใส่ความอภัยไว้มาก ก็มีพื้นที่เหลือให้ความแค้นเคืองน้อยลง คนอื่นเอาอะไรใส่ไปในใจของเขา เราไม่รู้
แต่เราใส่อะไรลงไปที่ใจของเรา เราต้องกระจ่างชัดเจน
อย่าให้พื้นที่ของหัวใจถูกสีดำควบคุมมากกว่าสีขาว
เพราะใจของเรา เราเลือกเอง
Cr..นุสนธิ์บุคส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
