ที่เค้าบอกว่า จิตเกิดที่เกิดมาอาศัยในเรือนกายมนุษย์ที่มีอาการครบสามสิบสอง เกิดมาในถิ่นที่มีร่องรอยคำสอนร่องรอยที่ผ้ากาสาวพัสตร์อยู่ ร่องรอยขององค์พระสิทธัตถะ มีพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า มีผู้ที่ประพฤติปฏิบัติธรรมอยู่ เกิดมาในดินแดนนี้ก็นับว่า เป็นบุญกุศลของจิต
เกิดมาเป็นมนุษย์ที่ได้มีโอกาส มาต่อเนื่องเรื่องการสร้างบุญกุศลบารมี โดยอาศัยสังขารพ่อแม่ที่อนุเคราะห์สงเคราะห์ขึ้น มีกรรมที่เคยกระทำสะสมมาเก็บไว้กับธาตุทั้งสี่ ก็รวบรวมขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ให้มีชีวิตต้องเดินไปตามกรรม ปรุงแต่งตั้งแต่เกิด เป็นอารมณ์ต่างๆ มากมาย ที่เค้าเรียกว่าอารมณ์กรรม
การใช้ชีวิตของคนเราที่ว่า อยู่กับอารมณ์ ก็ไม่รู้จักอารมณ์ อยู่กับกรรม ก็ไม่รู้จักคำว่ากรรม การที่เราใช้ชีวิต มันมีตัวปรุงแต่งอยู่ มีตัวจำหน่ายอยู่ ตัวปรุงแต่ง ก็คือ อารมณ์นึกคิด ตัวจำหน่าย ก็คือ กายวาจาใจ ที่แสดงออกมาเป็นพฤติกรรม ของอารมณ์ต่างมากมาย โดยที่เราก็ไม่สามารถยับยั้งอารมณ์นั้นได้ แล้วเราก็ไม่รู้ว่า มันเกิดเป็นกรรมขึ้นมาได้อย่างไร
เมื่อเรานำเรือนกายนี้ มาประพฤติปฏิบัติธรรม สร้างบุญกุศลบารมี นำกายมาตั้งนิ่งอยู่ท่ามกลางสัจธรรม ทำให้กายนิ่ง บังคับให้กายนิ่ง จิตก็จะนิ่งตามกาย การที่เราทำกายให้นิ่งได้จิตนิ่งได้ นั้นแหละ จะเกิดปัญญาของจิต ปัญญาของจิตที่จะได้เรียนรู้จักทุกข์
ทุกข์ของจิต ที่เกิดขึ้นมาจากกรรม ที่คนเองเคยสะสมมา ได้เรียนรู้จัก กรรมที่จิตต้องเวียนว่ายตายเกิด ก็เพราะการใช้เรือนกายพ่อแม่ที่ให้จิตอาศัย ใช้ไปในทางที่สร้างความทุกข์ให้แก่กายและจิตตัวเอง นั้นเป็นเพราะ เราไม่รู้จักอารมณ์ อารมณ์นั้นเป็นตัวกรรม ที่ให้ทิฐิความคิดเห็นอะไรต่างๆ ไปตามอารมณ์ อารมณ์ดีอารมณ์ร้าย..อารมณ์โมโห โกรธเกลียด ขี้เกียจ จนกระทั่งการหลับนอน ก็เป็นอารมณ์
ในคำว่าเราอยู่กับอารมณ์ ไม่รู้จักอารมณ์ นั้นก็เพราะจิตของเรา มันเปรียบเสมือนน้ำในแก้ว น้ำในแก้วก็จิต จิตของเรา สิ่งที่อยู่ในแก้ว ก็คืออารมณ์กรรม ที่เป็นลักษณะเหมือนตะกอน ฝุ่นโคลม ผสมอยู่กับน้ำในแก้ว เราจึงไม่สามารถรู้จักจิตของตนที่มันใส่สะอาดได้เลย
การที่จิตเราเราเหมือนน้ำขุ่นที่อยู่ในแก้ว ที่มีอารมณ์มากมาย อยู่ในนั่น มันก็เลยทำให้จิตเราไม่สามารถแยกเรื่องอารมณ์กับจิต ออกจากกันได้ ไม่สามารถทำความรู้จักอารมณ์และจิต มันจิตเกิดกายึดเอาอารมณ์นั้นเป็นจิต ก็ยึดถืออย่างนั้น เป็นจิตอัตตา ยึดอารมณ์กรรมไว้หนียวแน่นอน จิตมันก็เลยอ่อนต่ออารมณ์ ไม่สามารถจะฝืนอารมณ์ที่เกิดขึ้นในกายที่จิตอาศัยได้
เมื่อเรานำจิต มาสร้างบุญกุศลเกิดขึ้น มีการประพฤติปฏิบัติธรรม ลดละอารมณ์ ลดละการใช้กายวาจาใจไปสร้างกรรม จิตเราก็จะค่อยๆโตขึ้นมา จิตเราโตมาขึ้น ก็มีกำลังที่จะไปหยุดยั้งอารมณ์ มีกำลังให้เวลาแก่จิตนำพากายบิดามารดาที่จิตอาศัยมาประพฤติปฏิบัติธรรม
เมื่อจิตเราโตขึ้น มีเหตุผลของธรรม รู้จักจักกรรม เหตุที่เราหลงสร้างกรรม นั้นก็เป็นเพราะจิตเราโต ..เตืบโตขึ้นด้วยการประพฤติปฏิบัติธรรมในรอยทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า รอยของผู้ที่รู้จักจิต เติบโตขึ้นด้วยกุศลบารมี จนมีกายเป็นบุญ จิตเป็นธรรมเกิดขึ้น …จิตโต ..จิตตั้ง ..อะระหันจุติ ..(จิตเราคงต้องเดินทางหลายชาติอีกยาวไกล กว่าเดินทางไปถึง ไม่รู้ว่าชาติไหน)
สภาพและลักษณะของจิตเป็นอย่างไร https://www.blockdit.com/posts/60ebff32e040900c930ef574
อารมณ์พามาเกิด https://www.blockdit.com/posts/5f2bc385b131ca08b1bc4f23
ตัวอารมณ์ มีอารมณ์อะไรบ้าง https://www.blockdit.com/posts/5ee4430b3d014a0ca3828c3f
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
