23 ก.ย. 2022 เวลา 11:34 • ปรัชญา
สิ่งที่คุณอธิบายมามันถูกเป๋งเลย แต่คนเราไม่รู้ว่ามันคืออัตตาตัวตนหรืออีโก้ในตัวเรา อัตตาสร้างตัวตน มีตั้งแต่ขั้นละเอียดไปถึงหยาบ มีเป็นระดับชั้น มีเป็นกลุ่มเป็นก้อน เป็นพวกพ้อง เป็นญาติพี่น้อง เป็นลูกๆของเรา เป็นเพื่อนฝูง สังคม ประเทศชาติของเรา โลกของเรา จักรวาลของเรา ที่เราต้องรักษาไว้ยิ่งชีพ ความเห็นแก่ตัวจึงไม่มีปัญหาถ้ามันอ้างอิงกับกลุ่มของเราคนของเราหรือสังคมของเรา หากอยู่รอดปลอดภัย ก็ไม่เป็นไร ตัวอย่างเช่น คนอื่นเดือดร้อนไม่มีจะกินแต่ตัวเราสบายรํ่ารวยก็ไม่เป็นไร
ในสงครามทุกประเภท อริราชศัตรูต้องตาย เราจะปกป้องประเทศของเรา ทั้งๆที่ศัตรูเขาก็มีพ่อแม่ มีลูก มีคนที่รักเหมือนเราเช่นกัน มีคนมายืน 10 คน หากบอกให้มีผู้กล้า 1 คนเสียสละชีวิตยอมตายเพื่ออุดมการ์ณบางอย่างเป็นคุณจะยอมหรือไม่? ลูกคนอื่นเจ็บป่วย ประสบอุบัติเหตุ ถ้าไม่เกิดกับลูกตัวเองก็ไม่เป็นไร พ่อแม่ยอมตายเพื่อลูกตนเองแต่จะไม่ยอมตายเพื่อลูกคนอื่น
ในหนังซอมบี้หลายๆเรื่อง เผยให้เห็นธาตุแท้ของมนุษย์ที่มีความเห็นแก่ตัว ยามศึกสงครามหลายคนเอาตัวรอดเพื่อตัวเองมีชีวิตอยู่ ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะเรามีอัตตาที่จะต้องรักษาไว้ไม่เหมือนกัน เป็นอัตตาเฉพาะตน การรักประเทศชาติเป็นอัตตากลุ่ม แต่เราต้องรักษาอัตตาตัวตนของเราอันดับแรก หากตัวเองรอดจึงค่อยไปถล่มอัตตาอื่นนอกกลุ่ม
ผมว่าเรื่องนี้เข้าใจได้ง่ายมาก. แต่เราก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี คนที่เสียสละชีวิตตนเองเพื่อผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ จึงเป็นผู้ที่สมควรยกย่องสรรเสริญยิ่งนัก เพราะเป็นผู้ไม่ยึดติดในอัตตาของตนเองในโลกนี้มีน้อยรายมาก ซึ่งในจักรวาลนี้เห็นจะมีแต่พระโพธิสัตว์เท่านั้น
1
โฆษณา