4 บทเรียนจากการเป็นอายุน้อยร้อยล้าน
ผมผ่านไปเจอกระทู้หนึ่งใน Quora ที่ถามว่า What does it feel like to be a self-made millionaire (USD) under the age of 25? - การได้เป็นเศรษฐีที่สร้างตัวขึ้นมาเองก่อนอายุ 25 นี่มันรู้สึกอย่างไรบ้าง
เจอคำตอบที่น่าสนใจจากคนที่ไม่ได้ระบุตัวตนเอาไว้ (จึงควรฟังหูไว้หู) เลยขอนำมาถอดความไว้ตรงนี้ครับ
ตอนอายุ 24 ผมขายบริษัทของผมไปในราคาสูงกว่า 100 ล้านเหรียญ (3,700 ล้านบาท)
1. ผลกระทบที่น่าสนใจที่สุดคือผมเริ่มคิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับเป้าหมายของผม ก่อนหน้านั้นผมไม่เคยคิดถึงเป้าหมายในชีวิตมาก่อนเลย แต่ตอนนี้ผมเริ่มคิดว่าในเมื่อตอนนี้ผมจะสามารถทำอะไรก็ได้ แล้วจริงๆ แล้วผมอยากทำอะไรล่ะ?
ที่น่าประหลาดใจก็คือ เป้าหมายที่ผมคิดได้นั้นล้วนไม่ต้องใช้เงินมากนัก เช่นการหัดถ่ายรูปทิวทัศน์ให้เหมือนมือโปร อยากจะเต้นซัลซ่าให้เก่งๆ อยากเรียนภาษาอิตาลี และทำฝึกทำอาหารไทย
ตอนนี้ผมก็เลยพยายามบรรลุเป้าหมายเหล่านั้น ผมจ้างครูส่วนตัวมาสอนภาษาอิตาลี (ถ้าเป็นก่อนหน้านั้นผมคงไปลงเรียนตามคอร์สมากกว่า) แต่สิ่งสำคัญที่สุดที่ผมตระหนักได้ก็คือจริงๆ แล้วผมสามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่มีเงิน แต่ผมก็ไม่ได้ทำเพราะผมคิดเอาเองมาตลอดว่าต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินก่อน
2. ผมยังรู้สึกไม่สบายใจหากจะเสียเงินในเรื่องไม่ใช่เรื่อง ผมมาจากครอบครัวยากจน และพ่อแม่ก็สอนผมให้เป็นคนมัธยัสถ์ เรื่องประหลาดก็คือแม้ตอนนี้ผมสามารถใช้จ่ายมากขึ้นโดยไม่กระทบการเงินผมแม้แต่น้อย แต่มันก็ยังกระทบจิตใจผมอยู่ดี ผมเคยจองโรงแรมที่สวยมากๆ แห่งหนึ่ง (และราคาก็ค่อนข้างแพงด้วย) แต่ผมกลับไม่ยอมกินขนมในมินิบาร์เพราะราคามันสูงเกินเบอร์ไปมาก
3. คนบางคนทำตัวประหลาดขึ้นเมื่อเขารู้ว่าผมมีฐานะ อาจารย์สอนกีตาร์ของผมเริ่มจากการบ่นเล็กน้อยก่อนจะกลายเป็นการร่ายยาวว่าคนรวยนั้นเอาเปรียบคนจนอย่างไร อาจารย์มองผมราวกับมาจากดาวอีกดวงหนึ่งแม้ว่าผมจะแต่งตัวและทำตัวเหมือนคนอื่นๆ ก็ตาม สถานการณ์แย่ถึงขนาดที่ผมต้องหาอาจารย์ใหม่เลยทีเดียว
4. เขาบอกว่าเงินซื้อความสุขไม่ได้ ซึ่งผมว่ามันเป็นความจริงนะ ผมเคยลองใช้เงินซื้อความสะดวกสบาย และบทเรียนสำคัญก็คือความรู้สึกฟินแบบนั้นมันอยู่ได้เพียงไม่นาน ตอนได้นั่งเครื่องบินชั้น business class ครั้งแรกๆ มันก็เจ๋งจริงๆ แหละ แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรพิเศษอีกแล้ว แต่ถ้าผมต้องกลับไปนั่ง economy class อีกมันจะรู้สึกแย่มากๆ เลย (ทั้งที่ก่อนหน้านั้นก็ไม่เห็นมีปัญหาอะไร)
ความสามารถในการปรับตัวของคนเรานี่มันอันตรายจริงๆ เพราะแม้ว่าเราจะตามใจตัวเองเต็มที่และใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย มันก็ไม่ได้ทำให้เรามีความพึงพอใจในระยะยาวอยู่ดี แต่มาตรฐานเรานั้นกลับค่อยๆ สูงขึ้นจนเข้ากับคนอื่นไม่ได้ ผมว่านี่คือเหตุผลหลักที่ทำให้คนรวยบางคนนิสัยแย่ และถ้าคุณไม่อยากกลายเป็นคนแบบนั้นก็ควรหัดขึ้นรถบัสให้บ่อยๆ
ขอบคุณเนื้อหาจาก Quora: Answer to What does it feel like to be a self-made millionaire (USD) under the age of 25?
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
