🍲🍵สมาธิและความตั้งใจกับตักสาหร่ายจากซุปมิโซะและการชงชา
'แอดเกวลินนะคะ' ห่างหายจากการเขียนบทความไปหลายเดือน เนื่องจากงานจำนวนมากที่รัดตัว รัดแน่นซะจนเหมือนลมหายใจที่เข้าไปมันลงไปไม่ถึงปอด รัดแน่นซะจนเหมือนจะทนไม่ไหว ได้แต่หายใจในแต่ละวันด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้า จนตัดสินใจ #หยุดพัก
การได้หยุดพักครั้งนี้เกิดจากส่วนผสมของความตั้งใจ 50% และความบังเอิญอีก 50% ...ใจเสนอให้หยุดพัก และร่างกายก็สนองด้วยการติดเชื้อโควิดซะเลย (ซึ่งจนถึงตอนนี้หายแล้วแต่ก็ยังงงอยู่เลยว่าติดมาจากไหน ติดมาได้ยังไง และได้แต่คิดในใจว่า "ไอ้เจ้าเชื้อโรค นายช่างเลือกจังหวะเวลาได้เหมาะเจาะเหลือเกินนะ")
นั่นแหละ เกริ่นมาพักใหญ่ ที่จะพูดถึงจริง ๆ คือ ทั้ง ๆ ที่ป่วยเป็นโควิด ทั้งไอ ทั้งหอบ อาการครบหมด แต่ใจกลับรู้สึกเหมือนได้หายใจเข้าอย่างเต็มปอดอีกครั้ง เรามีเวลากลับมาอยู่กับตัวเอง ทบทวนสิ่งต่าง ๆ และค้นพบว่าการทำงานในสภาวะแวดล้อมที่เร่งรีบและเคลื่อนไหวตลอดเวลาส่งผลต่อสมาธิเราไม่น้อยเลย การดูหนังให้จบสักเรื่อง การวาดรูป ๆ นึงให้เสร็จ การดูคลิปในยูทูปโดยไม่กดx2 ทั้งหมดกลายเป็นเรื่องยากตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ครั้นจะนั่งสมาธิก็ไอหนักเหลือเกิน และนั่งได้ไม่นานเพราะใจไม่พร้อมจะนิ่งขนาดนั้น
พยายามคิดหาหนทางที่จะเพิ่มสมาธิให้ตัวเองตั้งแต่ตอนสาย ๆ จนกระทั่งเที่ยง ตัดสินใจสั่งอาหารญี่ปุ่นมาทาน เป็นข้าวหน้าเนื้อและซุปมิโซะ ความโชคร้ายของการเป็นโควิดคืออาหารทุกอย่างจืดไปหมดเลย สิ่งที่พอจะรับรู้ได้จึงเป็นแค่อุณหภูมิ ผิวสัมผัส และความสวยงามของสาหร่ายที่ว่าย(?)วนไปมาในถ้วยซุป
เรารอให้น้ำซุปนิ่ง ทุกอย่างตกตะกอน สาหร่ายมากมายและเต้าหู้ตกลงไปนอนที่ก้นถ้วย
เราค่อย ๆ ใช้ช้อนตักลงไป...
' ฉิบหาย! เร็วไป '
สาหร่ายเอย เต้าหู้เอย ผงปรุงรสเอย ลอยปนกันขึ้นมา หมุนวนกระจายประหนึ่งเปลวไฟที่ปลายก้านไฟเย็น
โอเค... เริ่มใหม่ รอใหม่ ตกตะกอนใหม่
'ฉันไม่ได้อยากตักได้สาหร่ายทีละใบ ฉันอยากได้สาหร่ายกองใหญ่อยู่บนช้อนของฉัน และใส่ปากภายในคำเดียว'
เมื่อทุกอย่างในถ้วยมิโซะสงบลง ช้อนพลาสติกสีใสก็จ้วงตักลงไปอีกครั้ง ในจังหวะที่ช้าลง และเบามือมากขึ้น
เห้ย! ได้ว่ะ...
ได้สาหร่ายมากองนึงและเต้าหู้สี่เหลี่ยมจัตุรัสเล็ก ๆ อีกสองชิ้น
เห้ย!!! ได้ว่ะ...
ได้ฝึกสมาธิเฉยเลยว่ะ
ภาพจำต่าง ๆ ทุกฉากทุกตอนที่เราเคยใช้กิจกรรมเสริมสร้างสมาธิให้กับเด็ก ๆ ที่มีความต้องการพิเศษมันย้อนกลับเข้ามา เห้ย! ฉันสอนเด็กให้มีสมาธิได้ ฉันให้เด็กแยกถั่วแดงออกจากถั่วเขียว ฉันให้เด็กแยกสี LEGO ฉันให้เด็กใช้ตะเกียบคีบหนังยางขึ้นมาจากอ่างน้ำ เห้ย!!!
ทันทีทันใด เจ้าซุปมิโซะดลใจ รีบวิ่งไปหยิบชามมาใบใหญ่ ต้มน้ำจนเดือด ใส่ใบชา และ...ดื่ม~
ดื่มชาจนผ่อนคลายจิตใจและผ่อนคลายร่างกายได้ประมาณหนึ่ง ก็เอาเจ้าใบชานั่นแหละ เทใส่กลับลงไปในชามน้ำ(ที่เริ่มอุ่น) แล้วก็ตั้งใจที่จะ ค่อย ๆ ใช้มือ ช้อนหยิบเจ้าใบชาขึ้นมาทีละกอง ทีละกอง จนเริ่มเหลือน้อยก็เปลี่ยนเป็นทีละใบ ใช้เวลาไปครึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็แยกใบชาออกมาจนหมด ได้เป็นน้ำชาใส ๆ ไม่มีอะไรเจือปน
สิ่งที่จะสื่อหลังจากพล่ามมาทั้งหมดก็คือ...
"หาโมเมนต์มิโซะและใบชาของตัวเองให้เจอ"
โมเมนต์ที่หยุดนิ่งตกตะกอนได้เหมือนสาหร่ายในซุปมิโซะ โมเมนต์ที่ตั้งใจทำอะไรสักอย่างเหมือนที่เรานั่งแยกใบชา โมเมนต์ที่ตระหนักรู้ว่า 'ไอ้อะไรสักอย่างที่ตั้งใจทำมันล้วนมีความหมายเสมอถ้าเราหาคำนิยามของมันเจอ'
โมเมนต์ที่ได้เรียนรู้ข้อคิดอันเป็นนามธรรมของชีวิต ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ พฤติกรรมที่เราทำแม่งอาจจะไม่มีอะไรเลยก็ตาม
🧸#เกวลิน (และแง่คิดฟุ้ง ๆ ช่วงกักตัวของเธอ)
#กักตัวกักใจ #สมาธิ | #มนุดปอ 081/2022 (เกวลิน Ep.5)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
