14 พ.ย. 2022 เวลา 01:28 • ปรัชญา
“ปฏิบัติไปเพื่ออะไร”
ครั้งหนึ่ง หลวงน้าสายหยุด (พระภิกษุรูปเดียวในวัดสะแก ที่หลวงปู่มอบหมายให้สอนกรรมฐานให้แก่ผู้มาใหม่) ได้เล่าให้ผมฟังถึงเรื่องอัศจรรย์ที่เกิดกับลูกศิษย์หลวงปู่ดู่ที่มานั่งปฏิบัติกับหลวงน้า ว่า
ครั้งนั้น เกิดนิมิตกับนักปฏิบัติ เป็นนิมิตหลวงปู่ทวดมาสอนธรรมะโดยตั้งคำถามให้เขาพิจารณาตนว่า “แกจะปฏิบัติเพื่ออะไร จะปฏิบัติเพียงเพื่อพอเป็นนิสัยปัจจัย หรือจะปฏิบัติให้มีธรรมะเป็นที่พึ่ง หรือจะปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์”
หากวางเรื่องว่านิมิตดังกล่าวจะจริงเท็จอย่างไร เอาแต่เนื้อหาสาระธรรม ก็นับว่าน่าพิจารณาอย่างยิ่ง
นักปฏิบัติมักบ่นว่าปฏิบัติไม่ถึงไหน นั่นก็เพราะเราทำๆ หยุดๆ ดุจว่าทำพอเป็นนิสัยปัจจัย เลยไม่เอาจริงเอาจัง ขยันก็ค่อยทำ ขี้เกียจก็ทิ้ง
มีฉันทะขึ้นมา ก็เพิ่มความเพียร ด้วยหวังจะมีธรรมะเป็นที่พึ่ง แต่ก็ไม่วายประมาทขาดสติอยู่บ่อยครั้ง
จะมีก็เฉพาะผู้ไม่ประมาทจริงๆ เท่านั้น ที่ตระหนักภัยในความแก่ ความเจ็บ และความตาย อยู่เสมอ จึงเป็นผู้ปฏิบัติดูจิตรักษาจิตอยู่ในทุกอิริยาบถ และทุกขณะ ด้วยมุ่งหวังความพ้นทุกข์สิ้นเชิง
“พอ”
โฆษณา