หากคุณหมายถึงบุฟเฟ่ต์แบบบ้านเรา เช่น มีถาดส้มตำไทย ถาดตำปู ถาดตำปลาร้า ถาดตำซั่ว อะไรแบบนี้ ไม่ work แน่นอน ส้มตำเป็นอาหารประเภทปรุงแล้วต้องทานเลยทันทีค่ะ คิดดูว่ามันคือการหมักดีๆนี่เอง ปูนา, ถั่ว, น้ำปลาร้า คุณจัดการเรื่องปริมาณการขายไม่ไหวหรอกค่ะ รับรองว่าเกิด food waste เยอะแน่นอน และ food waste เหล่านี้ มันคือ "ต้นทุน"ที่คุณต้องคำนวณลงไปด้วยนะคะ ยกเว้นคุณมีไอเดียการจัดการเพื่อหารายได้จาก food waste อันนี้แหละที่เจ๋ง!
เราเคยทดลองทำกับร้านอาหารที่เมกาค่ะ แต่เราเพียงทดลองสร้างสรรค์เพื่อให้ลูกค้าได้ experience ตำด้วยตัวเอง จะใส่/ไม่ใส่อะไรมากน้อยตามใจคุณ มีน้ำปรุงไว้ให้ คุณตำเอง แต่ต้องใช้ภาชนะที่เรากำหนด แต่ไม่ประสบความสำเร็จ ท้ายที่สุดเราต้องกลับไปทำ custom เหมือนเดิม
Buffet ตามความเข้าใจฝรั่งคือ "เขาต้องบริการตัวเอง" หยิบจานซ้อม เลือกอาหารในถาดที่มีให้เลือก ซึ่งต้องผ่านการ "ปรุง" มาเรียบร้อยแล้ว ที่ผมมาทานเพราะคุณทำอาหารอร่อยนะเฟ้ย! แต่บ้านเราเอามาแปลงเป็น "กินไม่อั้น" (ด้วยเหตุที่ว่าภาษาการตลาดจำเป็นต้องเร้าอารมณ์ มากกว่าตรรกะ) แต่ใช้กับอาหารประเภทรอปรุงอย่างนี้มันไม่ยากค่ะ ของสดเหลือก็แช่แข็ง มันง่ายไงคะ คนเลยทำกันเกลื่อนเมือง แตกต่างกันตรงการทำการตลาด และการจัดการปริมาณเนี่ยแหละ ที่ใครจะคว้าชัยเหนือตลาด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
