27 พ.ย. 2022 เวลา 04:16 • ถ่ายภาพ
แนะนำตัว💕
สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อนางสาว กัญญาภรณ์ บุญไสว ม.6/2 เล่นที่11 เลขประจำตัว05648 ชื่อเล่นขิม
เกิดวันที่22 เดือนธันวาคม พ.ศ. 2547
………………………………………………………………………………
อาหารที่ชอบ🥓🍖
1. คะน้าหมูกรอบ
2. ก๋วยเตี๋ยว
3.ส้มตำปลาร้า
4.น้ำอัดลม
5.หมูกระทะ
คือข้าวมันไก่ วิธีการทำ
วัตถุดิบ
วัตถุดิบข้าวมันไก่
น่องไก่/สะโพกไก่/อกไก่ (ตามชอบ)
กระเทียม 3 - 4 หัว
รากผักชี 6 ราก
ขิงแก่หั่นเป็นแผ่นบาง 6 แผ่น
พริกไทย 30 เม็ด
เกลือ 1 ½ ช้อนโต๊ะ
น้ำตาลกรวด ½ ช้อนโต๊ะ
ข้าวสารดิบ 2 ถ้วยตวง
ซีอิ๊วขาว 3 ช้อนโต๊ะ
น้ำมันพืช ½ ช้อนโต๊ะ
แตงกวา
ผักชี
วัตถุดิบน้ำจิ้มข้าวมันไก่
เต้าเจี้ยว 6 ช้อนโต๊ะ
ขิงแก่สับ 3 ช้อนโต๊ะ
พริกขี้หนูหั่น 2 ช้อนโต๊ะ
ซีอิ๊วหวาน 1 ช้อนโต๊ะ
มะนาว 1 ช้อนโต๊ะ
น้ำตาลทราย 1 ช้อนโต๊ะ
น้ำต้มสุก 1 ช้อนโต๊ะ
วัตถุดิบน้ำซุปฟัก
สิ่งที่อยู่ชอบกินที่สุดก็คือ หมูกระทะ ชาบูกินได้ตลอดไม่มีเบื่อ55555555555555
กินก่อนพรุ่งนี้ค่อยลด🤧
เพื่อนที่เล่นด้วยกันในกลุ่ม🧍🏻‍♀️🧍🏻‍♀️🧍🏻‍♀️
ก็จะมี 1. นางสาวเปรมวดี ทรงคาสี ชื่อเล่นเปรม 2. นางสาวอันธิกา โสระธิวา ชื่อเล่นกุ้ง 3. นางสาวพรนัชชา สีหาราช ชื่อเล่นวา 4. นางสาวกุลธิดา พิศผล ชื่อเล่นชมพู และดิฉัน นางสาวกัญญาภรณ์ บุญไสว ชื่อเล่นขิม
สีที่ชอบคือ
1.สีฟ้า
2.สีเหลือง🟡
3.สีแดง🔴
4.สีเขียว🟢
5.สีม่วง🟣
6.สีน้ำตาล🟤
7.สีดำ⚫️
สิ่งที่อยากทำตอนเรียนจบก็คืออยากไปเที่ยวที่ต่างประเทศหรือต่างจังหวัด ไปกับครอบครัว
ประเทศที่อยากไปคือ
1.ประเทศจีน
2.ประเทศดูไบ
3. ประเทศสวิตส์แลนด์
4. ประเทศเกาหลี
5. ประเทศเยอรมนี
ต่างจังหวัดที่อยากไปคือ
 
1. เชียงใหม่
2. ภูเก็ต
3.ตาก
4. ชลบุรี
5.เชียงราย
6. ระยอง
เพลงที่ชอบฟัง🎵🎶
ในวันที่เธอมาบอก เรื่องราวความรักของสองเรา
ว่าฉันนั้นเคยรู้สึก ว่ามันน้อยลงบ้างหรือเปล่า
และหากว่าเป็นอย่างนั้นฉันก็คงจะไปจากเธอ
จะนอนก็ยังละเมอคิดถึงเธอคนเดียวทุกวัน
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้เธอคิดไปอย่างนั้น
คิดมากไปนะเธอ
แต่ฉันยังทำงานตั้งแต่จันทร์ไปจนวันเสาร์
อาทิตย์ก็ยังมีเราเธอว่ามันน้อยไปรึเปล่า
หากว่าน้อยไปฉันจะเล่าให้ฟัง
ว่ารักที่มีให้เธอมากกว่าดาวที่ลอยบนฟ้า
ไม่น้อยกว่านกอินทรีย์และมวลแมลงในท้องนภา
มากกว่าพื้นดิน ไม่เท่าเม็ดทรายบนชายหาด
และถ้ามันยังคงไม่พอให้เอาทะเลไปรวมกับเขา
ให้มีทั้งแสงและเงาละอองดอกไม้ที่ในอากาศ
มีแค่เท่านี้ โปรดเธอพิจารณา
ที่ฉันต้องทำงานหนัก (ที่ฉันต้องทำงานหนัก)
ไม่เคยคิดเลยจะพักผ่อน (ไม่เคยคิดเลยจะพักผ่อน)
จะนอนก็ไม่ได้นอน (ไม่ได้นอนไม่ได้นอน) แค่อยากให้เธอนั้นสบาย
เอาอะไรมาแลกฉันก็คงไม่ยอม
ต่อให้ทำงานหนักไม่หลับไม่นอน
เอาเธอไปเขียนลงไปในกลอน
เพื่อให้เธอสบายอะไรก็ยอม
หากเธอน้อยใจ ฉันจะเล่าอีกที
ว่ารักที่มีให้เธอมากกว่าดาวที่ลอยบนฟ้า
ไม่น้อยกว่านกอินทรีย์และมวลแมลงในท้องนภา
มากกว่าพื้นดิน ไม่เท่าเม็ดทรายบนชายหาด
และถ้ามันยังคงไม่พอให้เอาทะเลไปรวมกับเขา
ให้มีทั้งแสงและเงาละอองดอกไม้ที่ในอากาศ
มีแค่เท่านี้ โปรดเธอพิจารณา
แต่ถ้าหากยังน้อยใจ ฉันจะเล่าอีกครั้ง
ว่ารักที่มีให้เธอมากกว่าดาวที่ลอยบนฟ้า
ไม่น้อยกว่านกอินทรีย์และมวลแมลงในท้องนภา
มากกว่าพื้นดิน ไม่เท่าเม็ดทรายบนชายหาด
และถ้ามันยังคงไม่พอให้เอาทะเลไปรวมกับเขา
ให้มีทั้งแสงและเงาละอองดอกไม้ที่ในอากาศ
มีแค่เท่านี้ โปรดเธอพิจารณา
อยากให้เธอช่วยพิจารณาคนคนนี้ที่มันธรรมดา
ที่ดันโชคดีเหลือเกินที่ได้เธอมาประดับประดา
ฉันอยากจะดูแลเธอให้ดี เท่าที่มีมันยังไม่พอ
อย่าน้อยใจไปเลยคนดี รูปเธอที่มีฉันก็ตั้งอยู่ที่จอ
ฉันไม่อยากให้เธอนั้นต้องมาอายใครเขา
ทำงานตั้งแต่จันทร์ยาวจนไปเสาร์
ไอ้ที่ว่าน้อยลง คงมีแต่เงินในเป๋า
สาบานให้ตาย ให้ฉันโดนไฟเผา
ถึงทะเลาะกันบ้าง ก็อดทนเนาะเธอ
สำหรับฉันเธอคือที่สุดของใจ
ตั้งใจเก็บเงินจะไปสู่ขอเธอ
ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นของใคร
ทำให้คนอื่นเห็นว่าฉันดูแลเธอได้
ถ้ามันมีเดิมพัน เรื่องรักเธอพ่าย
จะไม่มีสิ่งใด ที่มาแทนเธอได้หรอก
จะรีบกลับบ้าน ฉันต้องการที่จะได้กอด
แต่ถ้าหากยังน้อยใจ ฉันจะเล่าอีกครั้ง
ว่ารักที่มีให้เธอมากกว่าดาวที่ลอยบนฟ้า
ไม่น้อยกว่านกอินทรีย์และมวลแมลงในท้องนภา
มากกว่าพื้นดิน ไม่เท่าเม็ดทรายบนชายหาด
และถ้ามันยังคงไม่พอให้เอาทะเลไปรวมกับเขา
ให้มีทั้งแสงและเงาละอองดอกไม้ที่ในอากาศ
มีแค่เท่านี้ โปรดเธอพิจารณา
ยินดีที่ได้พบคุณ กับวันคืนที่ผันไป
ทักทายและบอกลามาสักเท่าไร
ผ่านกาลเวลานานสักแค่ไหน
ยินดีที่ได้พบเธอ ยินดีที่เราต้องจาก
ยินดีที่ยังรักกันในวันที่ต้องห่าง ยินดีที่เข้าใจกันเสมอ
ยินดีที่ยังมีรัก ยินดีที่ยังเสียใจ
ยินดีกับความรัก ที่ยังไม่หายไป
ยินดีทั้งรอยยิ้มทั้งน้ำตา
หันมองมาทางนี้ยังคงมี เสียงหัวเราะเสียงร้องไห้ปนกันไป
รากความรักนั้นมันหยั่งลงไปลึกเท่าไร กิ่งใบมันก็ไปไกลเท่านั้น
ฉันยิ้มให้กับความรัก ฉันยิ้มให้ความเสียใจ
ฉันยิ้มให้คนรักที่เขาเดินจากไป โดยในใจยังคงมีกันเหมือนเคย
ยินดีที่ยังมีรัก ยินดีที่ยังเสียใจ
เป็นเหตุผลที่ยืนยันว่าความรักยังไม่หายไป
ยังอยู่ในใจคนในใจเรา ในใจ ขอให้ความรักอยู่กับคุณ
เพราะว่ารักฉันถึงเสียใจ เพราะว่ารักฉันถึงยิ้มได้
เพราะความรักมอบให้และเอาไปทุกๆ อย่าง
ขอให้ความรักอยู่กับ ขอให้ความรักอยู่กับคุณ
หันมองมาทางนี้ยังคงมี เสียงหัวเราะเสียงร้องไห้ปนกันไป
รากความรักนั้นมันหยั่งลงไปลึกเท่าไร กิ่งใบมันก็ไปไกลเท่านั้น
ฉันยิ้มให้กับความรัก ฉันยิ้มให้ความเสียใจ
ฉันยิ้มให้คนรักที่เขาเดินจากไป โดยในใจยังคงมีกันเหมือนเคย
ยินดีที่ยังมีรัก ยินดีที่ยังเสียใจ
เป็นเหตุผลที่ยืนยันว่าความรักยังไม่หายไป
ยังอยู่ในใจคนในใจเรา ในใจ ขอให้ความรักอยู่กับคุณ
เพราะว่ารักฉันถึงเสียใจ เพราะว่ารักฉันถึงยิ้มได้
เพราะความรักมอบให้และเอาไปทุกๆ อย่าง
ขอให้ความรักอยู่กับ ขอให้ความรักอยู่กับคุณ
เพราะว่ารักฉันถึงเสียใจ เพราะว่ารักฉันถึงยิ้มได้
เพราะความรักมอบให้และเอาไปทุกๆ อย่าง
ขอให้ความรักอยู่กับ ขอให้ความรักอยู่กับคุณ
เพราะความรักมอบให้และเอาไปทุกๆ อย่าง
ขอให้ความรักอยู่กับ ขอให้ความรักอยู่กับ ขอให้ความรักอยู่กับคุณ
มาถึงส่วนของกีฬากันบ้าง
กีฬาสีกันองทางโรงเรียนเป็นกีฬาสีที่สนุกมาเลยเพื่อนทุกคนร่วมมือร่วมใจช่วยกันมากปีสุดท้ายแล้วแต่ก็สนุก
กีฬาที่ดิฉันชอบคือ 🏅🏐🏀⚽️
1. ฟุตบอล
วิธีการเตะฟุตบอล
การเตะลูกฟุตบอล
การเตะลูก มีหลายแบบหลายวิธี การจะเตะลูกได้เหมาะสมตรงจุดประสงค์ แม่นยำ ต้องอาศัยทักษะความชำนาญมาก ส่วนต่างๆ ของเท้าที่ใช้ สำหรับเตะมีดังนี้
1.ฝ่าเท้าใช้เตะลูกกระดอน
2.ส้นเท้าใช้เตะกลับหลัง
3.ด้านในหรือด้านนอกของเท้าใช้ในการส่ง และการ เลี้ยงลูก
4.หลังเท้าใช้ยิงประตู เตะแรง ๆ หรือเตะลูกลอยในอากาศ 5.ปลายเท้าใช้เพื่อกระแทกลูกไปข้างหน้าในขณะที่เตะไม่ทัน ใช้เตะลูกพุ่ง โด่ง ลูกวอลเล่ย์และลูกพร้อม
1
เข้าใจวัตถุประสงค์ของเกม. โดยวัตถุประสงค์ของเกม คือการทำประตูให้ได้มากกว่าคู่แข่ง การจะได้ประตู ลูกฟุตบอลต้องผ่านเส้นประตูเข้าไปทั้งใบ[1]
ผู้รักษาประตูเมื่ออยู่ในกรอบเขตโทษของตัวเองเป็นเพียงผู้เล่นคนเดียวที่สามารถใช้แขน และมือในการเล่นฟุตบอล ในขณะที่ผู้เล่นคนอื่นสามารถใช้ส่วนต่างๆ ของร่างกายในการเล่นฟุตบอล ยกเว้นการใช้แขน และมือ
เกมอย่างเป็นทางการจะใช้เวลา 90 นาที โดยแบ่งเป็น 2 ครึ่งๆ ละ 45 นาที
2
รู้ตำแหน่งการเล่นฟุตบอล. ทีมที่ทำการแข่งขันจะมีผู้เล่นฝั่งละ 11 คนในตอนเริ่มเกม ถึงแม้ว่าตำแหน่งการเล่น สามารถปรับเปลี่ยนได้ตามแผนการเล่นของผู้ฝีกสอน แต่โดยทั่วไปจะประกอบไปด้วย ผู้รักษาประตู 1 คน กองหลัง 4 คน กลองกลาง 4 คน และศูนย์หน้า 2 คน[2]
กองหลัง. โดยทั่วไปกองหลังจะปักหลักอยู่หลังเส้นกึ่งกลางสนาม เพื่อช่วยในการป้องกันการทำประตูจากฝั่งคู่แข่ง ผู้เล่นในตำแหน่งนี้ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ที่ผ่านบอลให้เพื่อนร่วมทีมได้ดี และมีร่างกายที่ค่อนข้างใหญ่กว่าผู้เล่นในตำแหน่งอื่น
กองกลาง. โดยกองกลางเป็นผู้เล่นที่วิ่งมากที่สุดในสนาม เนื่องจากพวกเขาต้องทำหน้าที่ทั้งรุก และรับ โดยทั่วไปผู้เล่นในตำแหน่งกองกลางจะเป็นผู้สร้างสรรค์เกม โดยพวกเขาจะเก่งในการครองบอล และการผ่านบอล
ศูนย์หน้า/หน้าเป้า ผู้เล่นในตำแหน่งนี้จะมีโอกาสในการยิงประตูมากที่สุด พวกเขาจำเป็นต้องมีความรวดเร็ว คล่องแคล่ว และสามารถยิงประตูได้อย่างน่าทึ่ง พวกเขายังต้องสามารถเล่นลูกโหม่งได้อย่างยอดเยี่ยมด้วยเช่นกัน
ผู้รักษาประตู: ผู้เล่นในตำแหน่งนี้ จะเป็นผู้ป้องกันกรอบ 18 หลา และเป็นผู้เล่นเพียงตำแหน่งเดียวในสนามที่สามารถใช้มือได้ในกรอบเขตโทษฝั่งตัวเอง ผู้รักษาประตูต้องมีความยืดหยุ่น มีปฏิกิริยาที่รวดเร็วในการคาดเดาทิศทางลูกฟุตบอล และมีไหวพริบในการสื่อสารกับเพื่อนร่วมทีม
3
รู้ว่าการเริ่มเขี่ยลูกฟุตบอลเป็นการเริ่มต้นเกมทั้งครึ่งแรก และครึ่งหลัง. ทีมใดทีมหนึ่งจะเป็นฝ่ายเขี่ยลูกฟุตบอลเริ่มเกมก่อน ในขณะที่อีกทีมจะเป็นฝ่ายเขี่ยลูกฟุตบอลในช่วงครึ่งหลัง ในขณะที่ทำการเขี่ยลูกฟุตบอลเริ่มเกม ผู้เล่นแต่ละทีมจำเป็นต้องอยู่ในครึ่งสนามฝั่งของตนทั้งหมด แต่ทันทีที่เสียงนกหวีดดังขึ้น และลูกฟุตบอลถูกเขี่ยเริ่มเกม ผู้เล่นทั้งสองฝั่งสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างอิสระทั้งในแดนตัวเอง รวมไปถึงฝั่งคู่แข่ง แต่ต้องไม่ผิดกฎการล้ำหน้า[3]
ทีมหนึ่งจะเริ่มเขี่ยลูกก่อน ฝ่ายตรงข้ามจะได้เริ่มก่อน
ในครึ่งหลัง
ทุกครั้งที่มีการยิงประตู จะกลับมาเริ่มเขี่ยบอลใหม่โดยทีมที่เป็นฝ่ายถูกยิงประตู
2.เปตอง
วิธีการเล่นเปตอง(เบื่องต้น)
1. ลูกบูล เป็นลูกทรงกลมด้านในกลวง ทำด้วยโลหะ มีเส้นผ่าศูนย์กลางระหว่าง 70.5–80 มิลลิเมตร มีน้ำหนักระหว่าง 650 800 กรัม มีเครื่องหมายของโรงงานผู้ผลิต ตัวเลขแสดงน้ำหนักและเลขรหัสปรากฏอยู่บนลูกบูลอย่างชัดเจน และควรเป็นลูกบูลที่ได้รับการรับรองจากสหพันธ์เปตองนานาชาติ และสมาคมเปตองแห่งประเทศไทยในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี
2. ลูกเป้า เป็นลูกทรงกลม แต่ทำด้วยไม้หรือวัสดุสังเคราะห์ มีเส้นผ่าศูนย์กลางระหว่าง 25–35 มิลลิเมตร และอาจทาสีได้ แต่ต้องเป็นสีที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนในขอบเขตของสนาม
3. สนามเล่น สนามต้องพื้นเรียบกว้าง 4 เมตร ยาว 15 เมตร พื้นไม้ พื้นคอนกรีตและพื้นหญ้า ไม่เหมาะสมสำหรับกีฬาประเภทนี้
4. เทปสายวัด
5. ลูกเป้า เป็นลูกทรงกลม แต่ทำด้วยไม้หรือวัสดุสังเคราะห์ มีเส้นผ่าศูนย์กลางระหว่าง 25–35 มิลลิเมตร และอาจทาสีได้ แต่ต้องเป็นสีที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนในขอบเขตของสนาม
ประเภทการเล่น
แบ่งประเภทการเล่นเป็น 3 ประเภท คือ
1. ประเภทเดี่ยว ใช้ลูกบูล 3 ลูก
2. ประเภทคู่ คู่ผสม ใช้ลูกบูลคนละ 3 ลูก
3. ประเภททีม ใช้ลูกบูลคนละ 2 ลูก
วิธีการเล่นเปตอง
แบ่งผู้เล่นออกเป็น 2 ฝ่าย ๆ ละเท่า ๆ กัน ให้ลูกบูลมีลวดลายต่างกัน
1.ตำแหน่งของผู้โยนทั้ง2ฝ่าย จะใช้ตำแหน่งโยนเดียวกัน โดยทำการวาดวงกลมรอบตัวผู้เล่น เพื่อกำหนดจุดในการโยนครับ
2.การโยนลูกเป้า คือโยนๆไปเถอะ แต่ห้ามโยนต่ำกว่า 1 ใน 3 ของสนามนับจากด้านคนโยน ไม่งั้นไม่สนุก
3.ฝ่ายที่ได้โยนลูกเป้า จะเป็นฝ่ายได้โยนลูกเหล็กก่อน 1 ลูก เป้าหมายคือ ให้ลูกเหล็กของฝ่ายเราอยู่ใกล้ลูกเป้ามากที่สุด หลังจากโยนไป 1 ลูกแล้ว ก็สลับให้ฝ่ายตรงข้ามโยน
4.ข้อนี้สำคัญ หลังจากที่คู่แข่งโยนลูกเหล็ก ถ้าฝ่ายคู่แข่งโยนได้ใกล้ลูกเป้ามากกว่าฝ่ายคุณ ก็จะต้องสลับฝ่ายโยน คุณจะต้องโยนลูกเหล็กให้ใกล้กว่าฝ่ายคู่แข่ง แต่ถ้าคุณโยนแล้ว ยังไม่ใกล้ลูกเป้า คุณก็ต้องโยนต่อไปจะกว่าจะใกล้กว่าของคู่แข่ง แต่ถ้าคู่แข่งโยนไปแล้วแต่ของคุณก็ยังใกล้ลูกเป้ากว่า ฝ่ายคู่แข่งก็ต้องโยนลูกเหล็กไปจนกว่าจะใกล้ลูกเป้ามากกว่าของคุณครับ
5.การนับคะแนน สมมุติว่า เล่นเกม 15 แต้ม แต่คุณและคู่แข่งมีลูกเหล็กคนละ 3 ลูก ก็หมายความว่า คุณต้องโยนแข่งกันไปจนหมดลูกเหล็กในมือโดยห้ามเดินไปหยิบลูกเหล็กที่โยนไปแล้วกลับมาโยนใหม่ หากทั้ง2ฝ่ายโยนจนครบแล้ว ก็ให้นับแต้ม โดยนับจากลูกเหล็กที่ใกล้ลูกเป้ามากที่สุด
6.จากนั้นก็เล่นรอบต่อไปจนกว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะได้ 15 แต้มก่อน โดยในการขึ้นรอบใหม่แต่ละครั้ง สิทธิ์ในการโยนลูกเป้าจะตกเป็นของผู้ชนะในรอบก่อนๆ
วิธีการจับลูกเปตอง
1. หงายมือวางลูกบูลลงไปในอุ้มมือในท่าที่สบาย (รูปที่1)
2. หรือคว่ำมือจับลูก (รูปที่2)
3. ทั้งนี้จะจับแบบใดก้ได้แต่ความถนัดของแต่ละบุคคล
4.ก่อนโยนลูกให้คว่ำมือลง เหตุที่ต้องคว่ำมือเพราะจะสามารถบังคับลูกให้ไปตามทิศทางที่เราต้องการได้ ไม่ว่าลูกที่ปล่อยไปนั้นเป็นลูกเข้าหรือลูก
5. ก่อนโยนให้หักข้อมือลง และม้วนเข้าหาข้อมือ ในจังหวะสุดท้าย ที่จะปล่อยลูกให้ใช้อุ้งมือส่งลูกออกไป โดยใช้ปลายนิ้วบังคับลูก
3. วอลเลย์บอล
วิธีการเล่น
วอลเลย์บอลเป็นกีฬาสากลชนิด หนึ่งที่มีการเล่นเป็นทีม ซึ่งในการเล่น ต้องอาศัยความสามัคคีของผู้เล่นในทีม จึงจะมีโอกาสได้รับชัยชนะในการแข่งขัน กีฬาวอลเลย์บอลยังช่วยฝึกฝนให้ผู้เล่นมีไหวพริบที่ดีมีวิธีแก้ปัญหาอย่าง เฉียบพลันได้ มีความรอบคอบ มีสมาธิดี และมีความเชื่อมั่นในตนเอง
๑ การสร้างความคุ้นเคยกับลูกบอล
การเล่นกีฬาที่ใช้ลูกบอลเป็นอุปกรณ์การเล่น ผู้เล่นต้องฝึกฝนตนเองให้คุ้นเคยกับลูกบอล รู้น้ำหนักตัว รู้จังหวะ และรู้ลักษณะการเคลื่อนที่ของลูกบอลเพื่อทำให้ผู้เล่นสามารถควบคุมลูกบอลได้ตามต้องการ การสร้างความคุ้นเคยกับลูกบอลสามารถฝึกได้หลายวิธี เช่น ส่งลูกบอลกับคุ่สองมือระดับศีรษะรับส่งลูกบอลจากมือขวาและซ้ายวนรอบตัวเอง นั่งก้มและชูลูกบอล เป็นต้น
๒ ทักษะเบื้องต้นของวอลเลย์บอล
การเล่นวอลเลย์บอลให้มีความสนุกสนาน ผู้เล่นต้องมีทักษะในการเล่นวอลเลย์บอล ดังนี้
๑) ท่าเตรียม
ยืนแยกเท้าห่างกัน ๑ ช่วงไหล่ ให้เท้าใดเท้าหนึ่งวางข้างหน้า ย่อเข่าลงเล็กน้อย ยกส้นเท้าขึ้นเล็กน้อย โดยให้น้ำหนักตัวอยู่บนเท้าทั้งสองข้าง ยกมือ ขึ้นระดับหน้าอก ยื่นไปข้างหน้าเล็กน้อย ตามองตรง
๒) การเล่นลูกสองมือล่าง
การเล่นลูกบอลด้วยสองมือล่าง หรือ การดันเดอร์ เป็นการเล่นลูกโดยใช้เขนท่อนล่างบังคับหรือส่งลูกบอลไปยังทิศทางหรือตำแหน่งที่ต้องการ
วิธีเล่นลูกสองมือล่าง มีหลายแบบ เช่น
(๑) แบบซ้อนมือ เป็นวิธีที่นิยมเล่นกันมาก โดยวางมือหนึ่งซ้อนทับมืออีกข้างหนึ่ง แล้วให้นิ้วหัวแม่มือชิดติดกัน
(๒) แบบกำมือ กำมือขวา ให้นิ้วหัวแม่มือเหยียดตรง ใช้มือซ้ายกำรอบ มือขวาอีกทีหนึ่ง ใช้นิ้วหัวแม่มือทั้งสองข้างเหยียดตรงเสมอกันและวางบนนิ้วชี้
๓) แบบสอดนิ้วใช้นิ้วมือทั้งสองประสานกันแล้วกำมือ โดยให้สันมือทั้งสองชิดกัน นิ้วหัวแม่มือทั้งสองข้างเหยียดตรงและวางบนนิ้วชี้
การออกแรงเล่นลูกด้วยสองมือล่าง ถ้าลูกบอลพุ่งมาไม่แรง ต้องเพิ่มแรงยกของแขนขึ้น เพื่อให้แขนกระทบลูก แต่ถ้าลูกบอลพุ่งมาแรงมากให้ออกแรงส่งเพียงเล็กน้อย
๓) การเสิร์ฟ เป็นการส่งลูกไปยังแดนฝ่ายตรงข้าม มี ๒ ลักษณะ ดังนี้
(๑) การเสริฟลูกมือล่าง มีวิธีเสิร์ฟ ดังนี้
๑. ยืนหันหน้าเข้าหาตาข่าย วางเท้าที่อยู่ตรงข้ามกับมือข้างที่ใช้ตีลูกบอลไว้ข้างหน้า ส้นเท้าหลังเปิดเล็กน้อย
๒. ใช้มือข้างที่ไม่ถนัดถือลูกบอล ให้ลูกบอลอยู่ในระดับหน้าท้องและห่างลำตัวประมาณ ๑ ฟุต งอข้อศอกและโน้มตัวไปข้างหน้า จากนั้นเหวี่ยงแขนข้างที่ถนัดไปด้านหลัง พร้อมกับโยนลูกบอลขึ้น
๓. จังหวะที่ลูกบอลเริ่มตก ให้เหวี่ยงแขนข้างที่ถนัดตีลูกบอลบริเวณส่วนหลังด้านล่างของลูกบอล เมื่อตีลูกบอลไปแล้วให้เหวี่ยงแขนตามลูกบอล เพื่อช่วยบังคับลูกให้ไปในทิศทางที่ต้องการ
(๒) การเสิร์ฟลูกมือบนมีวิธีเสิร์ฟ ดังนี้
๑. ยืนตรง พร้อมกับหันหน้าเข้าหาตาข่าย ยืนแยกเท้าห่างกันประมาณ ๑ ฟุต
๒. ใช้มือข้างที่ไม่ถนัดโยนลูกบอลขึ้นเหนือไหล่ ขณะโยนลูกบอลให้ยกแขนข้างที่ถนัดไปด้านหลัง ตั้งข้อศอก บิดไหล่ขวา ย่อเข่าเล็กน้อย
๓. ใช้ฝ่ามือส่วนล่างตีตรงกลางส่วนหลังของลูกบอล โดยเหยียดตัวตรงในขณะฝ่ามือถูกลูกบอล ให้เหยียดแขนพร้อมกับก้าวเท้าข้างที่ถนัดไปข้างหน้า
๔) การแตะชูลูกบอล การแตะชูลูกบอล หรือที่เรียกว่า การเซต เป็นพื้นฐานอย่างหนึ่งในการเล่นวอลเลย์บอล ซึ่งมีวิธีฝึก ดังนี้
(๑) ยืนแยกเท้าห่างกันประมาณ ๑ ช่วงไหล่ ย่อเข่าตัวตั้งตรง
(๒) ให้ยกมือทั้งสองข้างขึ้นเหนือหน้าผาก หน้าเงยดูลูกบอลลักษณะของมือให้ยกมือสองข้างขึ้นเหนือศีรษะงอข้อศอกเล็กน้อยกางนิ้วออกให้ห่างกัน
๓) เมื่อลูกบอลตกลงมาสัมผัสมือ ให้นิ้วมือสัมผัสลูกบอล เข่าเหยียดพร้อมกับเหยียดแขน ส่งลูกบอลไปในทิศทางที่ต้องการ
๕) การตบเป็นการตีลูกบอลอย่างรุนแรงเพื่อให้ข้ามไปฝ่ายตรงข้ามโดยผู้เล่นจะวิ่งเข้าใกล้ตาข่าย ย่อเข่า กระโดดตัวลอยและต้องไม่ให้ส่วนใดของร่างกายถูกตาข่าย แล้วใช้มือข้างใดข้างหนึ่งตีลูกบอล
๖) การสกัดกั้น การสกัดกั้น หรือที่เรียกว่า การบล็อค เป็นทักษะที่จำเป็นมากในการเล่นวอลเลย์บอล ซึ่งมีวิธีปฎิบัติ ดังนี้
ผู้สกัดกั้นต้องเคลื่อนเข้าใกล้ตาข่ายให้ใกล้มากที่สุดย่อตัวสปริงข้อเท้า แล้วกระโดดให้สูงที่สุด ยกมือทั้งสองเหนือศีรษะ เกร็งและกางนิ้วออก ใช้ข้อมือสะบัดกดลูกลงไปสู่พื้นในแดนตรงข้ามจากนั้นลงสู่พื้นด้วยปลายเท้า ทั้งคู่พร้อมกันงอเข่าเล็กน้อยเพื่อช่วยทรงตัวและลดการกระแทก
ขอจบการแนะนำตัว เพียงเท่านี้ค่ะ💕💕
โฆษณา