27 พ.ย. 2022 เวลา 23:13 • ปรัชญา
คำพูดนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญ
จากมิตรก็กลายเป็นศัตรู
ยุแยงตะแคงรั่วให้เกิดการทะเลาะเบาะแว้งกัน
ก็ด้วยการใช้วาจาเป็นอาวุธ
ให้เราลองน้อมเข้ามาที่ตัวเอง
คำพูดที่เราโดนคนอื่นกระทำ
ด้วยวาจาที่เยาะเย้ย ทิ่มแทง
เหมือนใบมีดคมๆที่กรีดลงบนใจเราให้เจ็บช้ำน้ำใจ
เมื่อเราต้องเจออย่างนั้นจริงๆ
ให้เตือนตัวเองว่าเราจะเป็นผู้หยุด
นั่นเราเป็นผู้สำรวมและเราหยุดแล้ว
หยุดที่จะกระทำกายกรรมวจีกรรม
น้อมเข้ามาดูข้างใน ปล่อยให้ความคิด
ที่ไม่ดีเตรียมแผนที่จะโต้ตอบนั้น
ให้มันคิดมันไหลออกมา ความเจ็บช้ำน้ำใจ
ความเคียดแค้นอาฆาตพยาบาท
มุ่งหมายจะเอาคืนให้ได้นั้น
ก็ปล่อยให้มันเกิด #แต่เราไม่ว่าตามมัน
เห็นอยู่อย่างนั้นเราเป็นผู้หยุดแล้ว
ให้เห็นผู้ที่บีบคั้นเดือดร้อนอยู่ตรงกลาง
ปานอกจะแตกตายนั่นคือ..
เห็นตนอยู่
มโนกรรมก็จะไม่เกิด
#ให้เราเห็นความเจ็บปวดความทุกข์
ที่มันแผดเผาใจเรานั้นอยู่เสมอๆ
เราได้รับผลของมันและได้ชิมรสชาติแล้ว
เราจะเห็นอกเห็นใจผู้อื่น
ในบางขณะเมื่อเราสำรวมไม่พอ
เราไม่ได้เป็นคนพูดเอง
แต่เราก็ไปยืมคำพูดของบุคคลอื่นมาใช้
เราจะไปเข้าใจว่าเราไม่ผิดนั้นไม่ใช่
เพราะมันมีตัวเจตนาเป็นเครื่องวัดและ
ตัวบ่งชี้การกระทำของเราอยู่
#พลิกชีวิตลิขิตฟ้าแบบสามก๊ก
#ขงเบ้ง
โฆษณา