#รักนะตัวเอง ถ้อยคำที่เหมือนจะเข้าใจได้ง่ายๆ แต่อาจกลับปฏิบัติจริงได้ยาก
เพราะเมื่อไรที่มากไป-ก็ไม่ดี น้อยไป-ก็ไม่ดี
คุณดุจดาว วัฒนปกรณ์ ได้ให้ทัศนะเกี่ยวกับเรื่องเส้นระหว่าง ‘การรักตัวเอง’ หรือ ‘การเห็นแก่ตัว’ ไว้ดังนี้
ในสมการ (ของชีวิต) เราเห็นตัวเองได้ เพียงแต่ในบางเงื่อนไข บางสถานการณ์ หากมีคนอื่นอยู่ในสมการด้วย ก็ต้องดูว่าเราไปเบียดเบียนเขาหรือเปล่า กลับกัน ในขณะที่บางพื้น บางบริบทที่ที่มีแค่ #ตัวเรา อยู่ในสถานการณ์ การเห็นแก่ตัวก็ไม่ได้แย่ เราหันกลับมาโฟกัสแค่ตัวเราเองคนเดียวบ้างก็ได้
แต่แม้จะอยู่ในพื้นที่ที่มีแค่ตัวเอง การมองเห็นแค่ตัวเองนั้นก็ยังเป็นเรื่องยากสำหรับบางคน บางคนไม่ยอมไม่อนุญาตให้ตัวเองเห็นแก่ตัว เรายังคิดถึงคนอื่น แคร์คนอื่นมากกว่า ทั้งที่เราควรจะเคลมสเปซนี้ที่เป็นของเราคนเดียว ซึ่งนั่นอาจจะพาเราเดินทางสู่การเบียดเบียนตัวเอง
เรื่องเบียดเบียนตัวเองเป็นเรื่องเดียวกับ #เส้นแบ่งขอบเขต ซึ่งเกี่ยวพันกับเงื่อนไขที่หลายคนเข้าใจว่า ถ้าอยากให้คนอื่นรัก เราต้องยอม ซึ่งการที่เรามักจะ “ได้หมด ได้ค่ะ ได้เลย อะไรก็ได้” เปรียบเหมือนการให้คนอื่น ‘ดัน’ เส้นแบ่งและกินพื้นที่เข้ามา สุดท้ายเราอาจโดนเอาเปรียบ ไม่รู้ว่าเรายืนอยู่จุดไหน แถมบางครั้งเราถูกทำร้าย ถูกลดทอนสิทธิ์ที่ควรจะมี เราควรจะ #เลือก แทนที่จะ #อะไรก็ได้ บอกตัวเองซ้ำๆ มิเช่นนั้นเราจะเผลอยอมไป
เหมือนกับเวลาที่เรา #รัก ใครสักคน เราก็อยากจะปกป้องคนคนนั้น เช่นเดียวกัน ถ้ารักตัวเอง เราต้องลุกขึ้นมาปกป้องตัวเองบ้าง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
