มนุษย์ / หน้าที่ / เภสัช
ระหว่างไปร้านยา เรารู้สึกกดดันทุกวินาที
มีแต่คำนี้อยู่ในหัวตลอด
"เราจะไปทำงานกับคนแบบไหนวะ"
"ถ้ากูเข้ากับคนที่นั่นไม่ได้ล่ะ"
"กลับบ้านทันมั้ย"
แต่ก็พยายามไม่คิดอะไร และปล่อยให้
เป็นเรื่องของชะตานำพา จากนั้น
พอไปถึงที่ร้านได้เจอกับ"พี่พราว"
พี่พราว เป็นประมาณรองผู้จัดการร้าน
คือเกือบใหญ่สุด แต่ใหญ่สุดในวันที่อีผู้จัดการไม่มา
พี่พราวอธิบายเรื่องหน้าที่-เงินรายชั่วโมงให้เราฟัง
ซึ่งตกชั่วโมงละ50บาท ซึ่งก็พอรับได้สำหรับเด็กมัธยม
แต่ยังไม่ได้กำหนดเรื่องวันหยุดก็ต้องเริ่มงานซะแล้ว
หน้าที่ของเราคือเติมของ คิดภาพร้านยาเหมือนเคาน์เตอร์เซเว่น ที่มีเชลฟ์วางสินค้าอยู่นอกข้างหน้า
เวลาลูกค้าหยิบก็เอามาจ่ายตังค์
ซึ่งจะมีแต่ยาทั่วไป อาหารเสริม และอุปกรณ์การแพทย์อย่างปรอทวัดไข้กับไม้ค้ำ
แต่ถ้าเป็นยาที่แอดวานซ์ขึ้นมาหน่อย คือมึงเลือกกินเองไม่ได้ต้องมีใบสั่งเภสัช ก็ต้องรอเภสัชยกตูดมาร้านก่อน แล้วให้จ่าย
หรือจะโทรไปหาเภสัชก็ได้ เพราะทันทีที่เภสัชอนุมัติ ความรับผิดชอบจะเป็นของเภสัชทันที
แต่วันแรก อีเภสัชประจำดันไม่มา แต่มีอีกคน
ที่เป็นเภสัชเหมือนกันมาแทน
เราก็เลยเรียนรู้งานจากตรงนั้น
ถึงจะบอกว่าอยู่ร้านยา แต่กระบวนการ
และวิธีทำมันคือพนักงานห้างดีๆนี่แหละ
นอกจากเติมของเราก็ต้อง"จำสินค้า"เวลามีลูกค้าถาม และต้องเดินดูเชลฟ์ที่เกี่ยวกับร้านยา
ซึ่งส่วนใหญ่จะอยู่ใกล้ๆร้าน
แต่มีอีกเซลฟ์นึงอยู่เกือบอีกฟากของห้าง 15นาทีก็จะเดินไปดูทีนึง
วันแรกผ่านไปด้วยดี จนได้รู้ว่าต้องเลิกงานสามทุ่ม...
ต่อep3.
1แชร์
63รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
