มินิแทสต์/ปิดร้านยังไง
พอทำงานมาได้พักนึง เราเริ่มรู้ว่า เราชอบพวกงานร้านขายของมาก ไม่ใช่เพราะจิตใจบริการอันเร่าร้อนอะไรพวกนั้นหรอก
เราแค่ชอบคำสั่งที่เข้าใจง่าย และทำให้จบได้ไม่ยาก
พี่ปิง:ปูนไปเอาป้ายราคาให้พี่หน่อย
พี่ปิง:ปูนยืนแคชเชียร์ให้พี่หน่อย
พี่ปิง:ปูนเอาเงินไปส่งการเงินให้พี่หน่อย
ง่ายๆมันคือคำสั่งง่ายๆที่ทำได้เรื่อยๆ แต่ในความเป็นจริง มันก็มีบางอย่างที่เราอาจจะต้องใช้เวลากับมันมากหน่อย
"ปิดร้าน"นี่คือสิ่งที่เราเกลียดมาก เพราะขั้นตอนมันเยอะและผิดพลาดแม้แต่อย่างเดียว พี่ปิงจะแท็กไลน์มา
พี่ปิง:ไอ้หำทำไมมึงไม่....
แล้วจะจบด้วย"ผิดไปแล้วครับ จะไม่เกิดขึ้นอีก"
(แต่ก็เกิดขึ้นอีกเรื่อยๆ)
ไหนๆเรามาอธิบายโปรเซสปิดร้านกันหน่อย
คือการปิดร้านยาครับ ง่ายๆคือ เราต้องทำให้มันดูพร้อมสำหรับวันพรุ่งนี้ให้มากที่สุด
เติมของน่ะแน่นอน แต่ถ้าเติมไม่ได้ เราต้องดึงหน้าครับ ดึงหน้าไม่ใช่ดึงหน้าตัวเองแล้วหวังให้ของเต็มนะ
ดึงหน้าคือการดึงสินค้ามาให้ดูเต็มหน้าให้มากที่สุด สมมุติข้างหน้ามันแหว่งไปหน่อย เราก็จะเลือกสินค้าซักตัวที่มีปถวเดียว
ดึงข้างหลังมาให้มันเป็นสองแถวหรือสามแถวแล้วแต่จำนวนข้างหลังที่มันเหลือ
ถ้าเติมๆดึงๆเสร็จ ขั้นตอนต่อมาก็คือการถ่ายรูปให้ผจก.ร้านเห็นว่ากูเติมแล้วนะ
ต่อมาคือส่งยอด ที่ร้านตอนนั้นมันจะมีโปรแกรมเฉพาะของมันครับซึ่งจะเป็นโปรแกรมที่ มีข้อมูลยอดขายของสินค้าทั้งห้าง
และร้านยาซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของห้างจะมีรหัสเฉพาะของมันอยู่ซึ่งเราก็ต้องเลือกดูและส่งยอดในไลน์และเอ็กซ์เซล
แต่เอ็กซ์เซลจบคนไม่จบครับ ต้องเซฟไฟล์ส่งผ่านดราฟท์ในเมล์อีก ซึ่งทุกปลายสัปดาห์ก็ต้องมาปั๊มป์ดราฟท์ไว้จะได้ไม่ต้องทำโครงเมล์ทุกวัน
อีกขั้นตอนที่สำคัญที่สุดๆๆๆ คือการนับเงินครับ เงินในเครื่องที่จำได้คือพยายามอย่าเกิน2,000 ถ้าเกินก็ต้องดรอปในซอง และไปส่งการเงินตอนจบกระบวนการปิดร้าน
แต่การนับเงินถ้าเราเป็นพาร์ทไทม์เราต้องพึ่งGMให้เข้าหน้านับเงินให้ เดาว่าคงเป็นเพราะกันพนักงานจิ๊กตังค์ ทั้งที่กล้องมึงก็ส่งยันรูตูด
สรุปง่ายๆ เติมของ>ถ่ายรูป>>นับตังค์>ส่งยอด>ปิดหน้าร้าน>ส่งฝ่ายบัญชี จบ
ซึ่งบางอย่างในสับเซ็ตพวกนี้ทำสลับกันได้ แต่สุดท้ายก็ต้องเอาเงินไปส่งฝ่ายบัญชีอยู่ดี
จบต่อตอน5
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
