11 มี.ค. 2023 เวลา 09:57 • นิยาย เรื่องสั้น

ประสบการณ์การแต่งแฟนฟิกและนิยายของตัวเอง

ถ้าจะให้นับจริง ๆ ก็ต้องถอยหลังไปเกือบ 3 ปี ก่อนโควิดจะมา จริง ๆ ชอบการอ่านและแต่งนิยายมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้นแล้ว แต่ตอนนั้นไม่เคยคิดจะเอาไปลงที่ไหน ก็แค่แต่งแล้วปริ๊นให้เพื่อน ๆ อ่าน
จุดเปลี่ยนคงเป็นตอนที่ตัวเองได้เป็นแฟนคลับศิลปินคู่หนึ่ง ซึ่งเป็นกลุ่มศิลปินที่เล่นซีรีส์วาย
ตอนนั้นจิ้นหนักมากจนไปเห็นว่าคนมีแต่งแฟนฟิกคู่นี้ ก็อ่านทุกวันทุกคืน อ่านแบบนอนสต็อปไม่หลับไม่นอนก็มี อ่านจนในที่สุด ไม่มีอะไรจะอ่าน
มันคือจุดประกายของตัวเองให้ลองแต่ง แต่งแบบที่อยากอ่าน แต่งแบบที่ใจชอบ
ผลตอบรับตอนนั้นถือว่าดีมาก ๆ มากจนไม่คาดคิด และตอนนั้นมีแรงใจในการแต่งมาก ๆ เช่นกัน ถึงขนาดแต่งวันละ 3 เรื่อง ลงทุกวัน
แต่จุดเปลี่ยนมันก็มาถึงตอนที่เรารู้สึกตัน ตันแบบมาก ๆ แต่งไม่จบสักเรื่อง หมดแพชชั่นในการแต่ง ประกอบกับหน้าที่การงานที่เพิ่มขึ้น ความรับผิดชอบที่สูงขึ้น ทำให้เราเหนื่อยที่จะทำ แต่เลิกไม่ได้
เลยตั้งจุดที่ต้องตอบคำถามให้กับตัวเอง จะไปต่อหรือพอแค่นี้
เคยคิดจะล้มเลิกแล้ว แต่มันเหมือนหยุดทำไม่ได้ แต่ก็ไปต่อไม่ได้
คำตอบง่าย ๆ เพราะตอนที่เราเริ่มแต่งลงแพลตฟอร์มต่าง ๆ นั้น เราแต่งเพราะเราอยากแต่ง
สุดท้ายจึงเลือกที่จะ ไปได้แค่ไหนก็ไปแค่นั้น แต่ต้องแต่งให้จบ เราว่างตอนไหนก็แต่ง เรามีความรู้สึกอยากแต่งตอนไหนก็แต่ง อาจจะไม่ถูกใจคนอ่าน แต่คนแต่งไหวเท่านี้
ทุกวันนี้วางโครงเรื่องให้จบก่อน ค่อย ๆ แบ่งพาร์ทไปทีละนิด แล้วเริ่มลงรายละเอียด
อยากบอกตัวเองว่าสู้ ๆ นะ รักมันมากแล้วก็ทำให้มันถึงที่สุดไปเลย ผลตอบรับจะเป็นยังไงช่างมัน เอา ณ จุดที่เราอยู่มีความสุขเข้าไว้ก่อน อย่าไปคาดหวังอะไรมาก
โฆษณา