นิทานก่อนนอน : แสงไฟแห่งมิตรภาพ
ณ หมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง มีชายชราคนหนึ่งชื่อ “ลุงจันทร์” เขาอาศัยอยู่ในบ้านไม้หลังเล็กที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำ ทุกค่ำคืนลุงจันทร์จะจุดโคมไฟหน้าบ้าน เมื่อใครเดินผ่านก็จะเห็นแสงไฟอุ่น ๆ ส่องสว่างอยู่เสมอ
วันหนึ่ง หนูน้อย “ต้นกล้า” เดินผ่านบ้านลุงจันทร์หลังจากเล่นกับเพื่อน ๆ จนค่ำ เขารู้สึกหนาวและกลัวความมืด แต่เมื่อเห็นแสงไฟหน้าบ้านลุงจันทร์ ต้นกล้าก็รู้สึกอุ่นใจ
“ลุงจันทร์ครับ ทำไมลุงถึงจุดโคมไฟทุกคืนเหรอ?” ต้นกล้าถาม
ลุงจันทร์ยิ้มใจดีแล้วตอบว่า “เพราะแสงไฟสามารถทำให้คนที่เดินผ่านรู้สึกอบอุ่น แม้จะเป็นแค่แสงเล็ก ๆ แต่ก็ช่วยให้ใครสักคนรู้สึกไม่โดดเดี่ยว”
จากนั้นต้นกล้าก็เริ่มสังเกตว่า ทุกวันจะมีผู้คนมากมายที่ผ่านบ้านลุงจันทร์ บ้างเป็นคนขายของ บ้างเป็นชาวนา บ้างเป็นเด็กที่กลับจากโรงเรียน ทุกคนล้วนมองแสงไฟด้วยรอยยิ้มและรู้สึกดี
คืนหนึ่ง เกิดพายุหนักจนทำให้บ้านหลายหลังไฟดับ รวมถึงบ้านของลุงจันทร์ด้วย ต้นกล้าเห็นว่าลุงจันทร์พยายามซ่อมโคมไฟ แต่ด้วยความชราของเขา จึงทำไม่ไหว
เด็กน้อยรีบกลับไปที่บ้านและนำเทียนเล่มหนึ่งมาวางหน้าบ้านของลุงจันทร์ “คืนนี้ลุงมีแสงไฟเหมือนเดิมแล้วนะครับ” ต้นกล้าพูดพร้อมรอยยิ้ม
ลุงจันทร์มองเทียนเล็ก ๆ นั้น น้ำตาคลอเบ้าแล้วพูดว่า “ไม่สำคัญว่าแสงจะเล็กหรือใหญ่ ขอแค่มีใครสักคนที่ส่งต่อความอบอุ่น นั่นก็เพียงพอแล้ว”
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุกคนในหมู่บ้านก็นำเทียนหรือโคมไฟมาตั้งไว้หน้าบ้านของตัวเอง ทำให้หมู่บ้านสว่างไสวด้วยแสงแห่งมิตรภาพ ไม่ใช่แค่แสงไฟ แต่เป็นความอบอุ่นที่ส่งต่อกัน
ข้อคิดจากนิทาน : แม้เพียงแสงเล็ก ๆ ก็สามารถทำให้ใครสักคนรู้สึกอบอุ่นได้ ความใจดีที่มอบให้กัน แม้จะเป็นสิ่งเล็กน้อย ก็มีคุณค่ามากมาย
cr. นักเขียนภูธร
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
