นิทานก่อนนอน : “ไฟฉายของพ่อ”
เด็กชายคนหนึ่งชื่อว่า “ต้น” อาศัยอยู่กับพ่อในบ้านเล็กๆ ริมป่า พ่อของต้นเป็นคนเงียบๆ พูดไม่มาก แต่เขามักจะตื่นแต่เช้าไปทำงานในป่า และกลับมาตอนพระอาทิตย์ตกพร้อมรอยยิ้มบางๆ
ทุกคืนก่อนนอน พ่อจะเดินมานั่งข้างเตียง หยิบไฟฉายดวงเก่าที่ใช้บ่อยจนรอยขูดเต็มไปหมด แล้วเปิดไฟส่องไปที่ผนังห้อง
“วันนี้มีนิทานไหมครับพ่อ?” ต้นถาม
พ่อยิ้ม แล้วก็เริ่มเล่าเรื่องการเดินป่า การเจอรังผึ้ง หรือกระรอกจอมขโมยกล้วยที่ต้นไม้ริมลำธาร
แสงไฟจากไฟฉายพ่อค่อยๆ วาดลวดลายเป็นเงาบนผนัง—บางครั้งเป็นต้นไม้ บางครั้งเป็นสัตว์เล็กๆ
“ไฟฉายนี้เหมือนดวงดาวของเราเลยนะครับพ่อ” ต้นพูดเบาๆ
พ่อหัวเราะ “ใช่ลูก มันอาจจะเล็ก แต่อยู่ใกล้เราที่สุด และส่องทางได้ทุกคืน”
วันหนึ่ง พ่อต้องไปทำงานต่างเมืองหลายวัน
คืนนั้นห้องของต้นเงียบผิดปกติ ไม่มีเงาบนผนัง ไม่มีเสียงเล่านิทาน
ต้นนอนกอดไฟฉายของพ่อแน่น น้ำตาซึมเล็กน้อย
แต่ก่อนนอน เขาตัดสินใจเปิดไฟฉายดวงนั้น
แสงอ่อนๆ ส่องขึ้นผนัง
และในใจของต้นก็ได้ยินเสียงพ่อ
“พ่ออาจไม่อยู่ตรงนี้ แต่ไฟฉายดวงนี้ จะเล่าเรื่องแทนพ่อทุกคืนเลยนะ”
แสงไฟกระพริบเบาๆ เหมือนกำลังพยักหน้า
และต้นก็ยิ้ม หลับตา...ด้วยหัวใจที่อบอุ่นกว่าทุกคืน
ข้อคิดจากเรื่องนี้ : "แม้คนที่เรารักจะไม่ได้อยู่ข้างๆ ตลอดเวลา แต่ความรัก ความทรงจำ และสิ่งเล็กๆ ที่เขาทิ้งไว้ จะยังคงส่องแสงในใจเราเสมอ"
cr. นักเขียนภูธร
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
