เรื่องราวชีวิตนั้น ที่ว่า กายนี้มีอารมณ์นึกคิด ตลอดเวลา แม้แต่ยามหลับนอน ก็เป็นอารมณ์ พอหลับก็เหมือน กายนี้ก็เหมือนคนตาย หลับไม่รับรู้อะไร ไม่รับรู้ว่า นอนตรงไหน เพราะฉะนั้น เมื่อมีเวลา เราก็นำกายนี้ ไปตั้งหน้าพระ สวดมนต์ ภาวนา .ไม่นึกคิดอะไร แล้วอารมณ์นึกคิดอะไรต่างๆ ที่เราไปสัมผัสมา มันเหมือนโคลนตม มันก็จะค่อยหลุดออกไป กายก็เบา จิตก็เบา .ร่างกายก็แข็งแรงขึ้น เหมือนเอาของหนัก โคลนตมออกไปจากกาย เลือดลมไม่ติดขัด เลือดเป็นสีแดง
เมื่อเรารู้ว่า ทำอย่างนี้ ช่วยกาย ช่วยจิต เราก็ไม่ผลัดสันประกันพรุ่งในเรื่องนี้ เพราะกายมันคลุกโคลนทุกวัน มองไม่ค่อยเห็นว่า กายนี้ สะสมแต่โคลนตม แล้วเรื่องร่างกายนี้ มันก็ไม่รู้ว่า ลมที่เข้าออก นั่น เค้าจำให้เวลามานานแค่ไหน ..เราก็พยายามฝึกนิสัยตัวเอง ให้ระลึกถึงพระ เวลาจิตออกจากร่าง ก็จะได้ พึ่งพระ ช่วยหนุนนำจิต ไปสถานที่ดี ขออย่าให้ ไปจม ไปอาศัยในสถานที่ที่ทุกข์ยาก อดอยาก หิวโหย เพราะบุญกุศลบารมี ทำได้ตอนมีกายเป็นมนุษย์ พอไม่มีกาย ก็หมดโอกาสสร้างบุญกุศล .
ฉะนั้น เมื่อเรานำกายนี้ไปหา ..จิตเราอาศัยอยู่ในกายของคุณบิดามารดา เราใช้กายบิดามารดา ไปหาเงินทอง ร่างกายนี้ก็เหน็ดเหนื่อย เราก็เจียดเงินทอง ที่ได้มา ด้วยแรงกายนี้ แบ่งเอามาทำบุญ กายพ่อแม่ จะได้มีบุญกุศล ให้กายพ่อแม่อนุโมทนา กายนี้ มีบุญหล่อเลี้ยง กายมีบุญ ร่างกายก็แข็งแรง หากเราไม่ทำ ..กายนี้ก็มีแต่ ที่ประกอยด้วยธาตุที่เป็นกรรม เรื่องราวทำนอง นี้ จิตที่สะสมบุญกุศลมา .เค้าได้กายมนุษย์ ..เค้าก็มากระทำต่อ .ด้วยนิสัยที่เคยสะสมมา ..จิตที่ไม่สะสมบุญกุศลมา เค้าก็ไม่เห็นว่ามีความสำคัญ .
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
