‘ชุดขนสัตว์’ จากความหรูหราในอดีต สู่เสียงเรียกร้องด้านสิ่งแวดล้อมในปัจจุบัน
หากพูดถึง “ชุดขนสัตว์” หลายคนนึกถึงภาพความหรูหราแบบราชวงศ์ยุโรป หรือเหล่านักแสดงฮอลลีวูดยุคเก่า ๆ ที่สวมเสื้อโค้ทขนมิงค์อันฟูฟ่อง แต่เบื้องหลังความหรูหรานี้ กลับมีเรื่องราวทั้งประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และการถกเถียงด้านสิ่งแวดล้อมที่ยาวนานกว่าที่เราคิด
ย้อนกลับไปหลายร้อยปีก่อน มนุษย์รู้จักใช้ “หนังและขนสัตว์” ตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ เพื่อให้ความอบอุ่นท่ามกลางอากาศหนาวจัด โดยเฉพาะในยุโรปและเอเชียเหนือ เมื่อเข้าสู่ยุคอาณาจักร ขนสัตว์ถูกยกระดับเป็น “เครื่องแสดงฐานะ” ยิ่งเป็นขนสัตว์หายาก เช่น มิงค์ สุนัขจิ้งจอก ขนบีเวอร์ หรือชินชิลลา ก็ยิ่งบ่งบอกอำนาจและความมั่งคั่ง
ช่วงศตวรรษที่ 19–20 คือยุคทองของ “แฟชั่นขนสัตว์” ในเมืองใหญ่ ๆ ของยุโรปและอเมริกา ชุดโค้ทขนสัตว์ถือเป็นเครื่องแต่งกายสุดหรู แต่เบื้องหลังคือการล่าหรือเพาะเลี้ยงสัตว์จำนวนมหาศาล อุตสาหกรรมนี้เคยสร้างรายได้มหาศาลให้หลายประเทศ
อย่างไรก็ตาม เมื่อสังคมเริ่มตระหนักถึงผลกระทบต่อ “สิ่งแวดล้อม” และ “สวัสดิภาพสัตว์” กระแสต่อต้านจึงเกิดขึ้น องค์กรพิทักษ์สัตว์หลายแห่งรณรงค์ให้เลิกใช้ขนสัตว์จริง โดยชี้ว่ากระบวนการนี้ไม่เพียงทำให้สัตว์จำนวนมากถูกฆ่า แต่ยังสร้างมลพิษจากการฟอกและย้อมหนังอีกด้วย
ผลลัพธ์คือ ในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 ถึงปัจจุบัน หลายแบรนด์แฟชั่นระดับโลก เช่น Gucci, Prada, Burberry และ Chanel ต่างประกาศ เลิกใช้ขนสัตว์จริง (Fur-Free Policy) และหันไปใช้วัสดุทดแทน เช่น “ขนสังเคราะห์ (Faux Fur)” ที่ให้รูปลักษณ์คล้ายของจริง แต่ลดการเบียดเบียนสัตว์ลง
วันนี้ “ชุดขนสัตว์” จึงกลายเป็นสัญลักษณ์สองด้านในเวลาเดียวกัน — ด้านหนึ่งคือภาพจำของความหรูหราในอดีต แต่อีกด้านหนึ่งคือจุดเริ่มต้นของการถกเถียงเรื่อง แฟชั่นที่ยั่งยืนและเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ซึ่งยังคงดำเนินต่อไปในศตวรรษที่ 21
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
